“Ev” ve “ülke” kavramlarının kendisini “korkuttuğunu” anlattı, Ece Temelkuran…
“Çünkü ev yerleşiklik, demek… Vahşet, demek… ‘Hapsedici’ bir kavram. Oysa ben yaşamak istiyorum…”

***

Gazeteci-Yazar Ece Temelkuran’ın Işık Kitap Fuarı’ndaki söyleşisi, tadında ve belleğinizde iz bırakan güzellikteydi…
Girne'de güneşin batışını izlerken, “acaba daha çirkin bir insan mı oluyorum” diye düşünmüş Ece Temelkuran...
Ve şu sonuca varmış:
“Kavganın ve düşmanın bize yaptığı en önemli kötülük, bizi kavganın kendisi haline getiriyor.”

***

Bir ‘kaçış’ aslında edebiyat…
‘Ev’den kaçış, yolculuk....
Ve güzel bir yolculuk…
“Pek çok insan memur gibi borsacılar gibi yaşıyor artık... Oysa ki serseri gibi yaşamak istiyorum ben... Bu nedenle edebiyata sığınıyorum...” diyor Ece..
“Hepimiz korktuğumuz şeylerden kaçıyoruz” derken de “korku toplumları”nın kaçınılmaz tarifini yapıyor bize…
Ve ekliyor:
“Kavganın bu kadar utanç verici bir hale gelmesinden tiksiniyorsunuz.”

***

Tüm bu düşüncelerine rağmen “gezi direnişi” umut olmuş, Ece Temelkuran için.
“İnsanlar tüm aşağılamaları kucakladı. Çapulcu dendi, evet dediler öyleyiz… Ayyaş dendi, kabul… ‘Defans’ bitti... Karşıdaki söz tükendi… Ve sonra sordular: İyi de sen söylüyorsun...”
Bunun benzerlerini bizler de yaşadık, yaşıyoruz, değil mi?
“Rumcu… Türkiye düşmanı… ”
Sürekli de ‘ispat’ sevdasına düşüyoruz, kendimizi...
Ve benzerlerini de yaşatıyoruz kendi ‘öteki’lerimize...

***

Hani ‘ev’den kaçmak istiyordu ya ‘düğümlere üfleyen’ yazarımız...
“Gezi”yle birlikte, “yalnızlık” hissinin kaybolduğunu anlatıyor…
“Tek başına olmadığımı hissetmek çok güzel” diyor…
Ve yeni bir ‘soru’yla uyanıyor, umudu kuşanarak, yine kendine:
“Şimdi sorum şu, ‘ev’ acaba bir başka yer olabilir mi ?!”
‘Kaçmamak’ ... ‘Yaşamak’ için...

***

Galiba bizim de yanıtını aradığımız soru aynı, ‘evimiz’ yani ‘yurdumuz’a dair.
“Bir başka yer olabilir mi?”
Bugünküne benzemeyen!..