“Kendimi etek giymek için zorladım. Çünkü bilemiyordum ben kız mıyım yoksa kendimi erkek gibi mi hissediyorum? Normalde dediğim gibi babamın kıyafetlerini giymek çok hoşuma giderdi ve o kıyafetlerle çok mutluydum. Ama o eteği giydiğimde o etek bana sanki zorla giydirilirdi.” 

  “Anneme; ‘Anne ben sadece kızlardan hoşlanıyorum, erkeklerden hoşlanmıyorum’ dedim. Annem çok duygusal. Hiç tepki göstermedi sadece sarıldı ve ağladı. Çoğu kişi çocuğunun böyle olmasını istemez. Ama benim ailem benim hep yanımda oldu.”

  “Babam ve annem artık bana ‘oğlum’ demeye başladı ve bu benim çok hoşuma gider.” 

“İlk önce hormon tedavisine başlayacağım. Bu yaklaşık 1 yıla yakın olacak sanırım. Daha sonra bu süreci tamamladıktan sonra mahkemeye dava açmayı düşünüyorum. Tamamıyla Gökhan Coşgun kimliğine sahip olmak için. Sonrasında göğüs ameliyatı için Trakya Üniversitesi’ne başvuracağım. Ve son olarak da penis ameliyatı istiyorum”

Fayka ARSEVEN KİŞİ

O bir trans erkek… Kendini öyle tanımlıyor. 20 yaşında ve ‘bu benim hayatım’ diyerek herkese meydan okuyor. Kimliğini saklamıyor aksine ismini veriyor, fotoğrafını çektiriyor.
Neşe dolu içi içine sığmıyor. ‘Kendimi hiçbir zaman kız gibi hissetmedim’ diyor.
Uzun bir sürecin başında henüz…
İlk önce hormon tedavisi, ardından meme, rahim yumurtalık ameliyatı derken, penis ameliyatı…
Zorlu bir 3 yıl onu bekliyor ama o tüm bunlardan zerre kadar korkmuyor.
Sadece tamamıyla erkek olacağı günü bekliyor.
Ve birçok LGBTI bireyinden şanslı O…
Çünkü arkasında onu destekleyen güçlü bir anne ve babaya sahip.
Gökhan Coşgun’un samimi konuşmasıyla anlattığı hikayesini okuyacaksınız.  

• Seni tanıyabilir miyiz?
• Ben Gökhan Coşgun, 20 yaşındayım. Envision Diversity Eş Başkanıyım. Annem babam ayrı, annemle yaşıyorum. İki kardeşim var. 8-9 yaşlarında bir kadın akrabam vardı ondan hoşlandığımı hissetim. Sürekli onunla birlikte olmayı severdim. Aklımda sürekli soru işareti vardı; Neden bu kadınla olmayı severim neden başkası değil? Böyle fark ettim kendimi ama tabi çocukluk yaşları olduğu için bilmiyordum.

• 8-9 yaşlar kendini fark etmen için erken bir yaş değil mi?
• Evet ama bir şeyler farklıydı ve anneme babama da söylemezdim. Erkek arkadaşlarım vardı ve onlarla top oynamayı seviyordum. Ama bebeklerle veya evcilik oynamazdım ve bunlardan nefret ederdim. Ailem ise beni sürekli ‘neden erkek gibi davranıyorsun’ diye uyarırdı. Annem bana etek giydirdiğinde de o eteği üzerimden çıkarmak isterdim. Aynaya baktığımda kendimden iğrenirdim. Çünkü bu ben değildim.
Annem ve babam ben 11 yaşında iken ayrıldı. Babamın yanında yaşamaya başladım. Babamın kıyafetlerini giyerdim. Bir kızın yaşayabileceği duyguları yaşamazdım hiç.

• Nasıl duygulardı bunlar?
• Okulda kızlarla sohbet ederken canım sıkılırdı. Onlar erkek arkadaşlarından filan bahsederdi benim maç sohbeti daha çok hoşuma giderdi. Onlara da aslında benim bu muhabbetlerim tuhaf gelirdi.
Ortaokul 2’ye geldiğimde saçlarım biraz daha uzamıştı. Aynaya baktığımda yine ‘bu ben değilim’ diyerek saçlarımı kesmiştim. Ortaokul sonda babama annemin yanına gitmek istediğimi söyledim. Annemin yanına gittim. Eşyalarımın arasında hiç kız kıyafeti yoktu ve annem bu durumu garipsediydi. “Neden bir etek, sütyen bile yok bu kıyafetlerde?” diyerek şaşkınlığını belirtti. Ben de kendimi böyle rahat hissettiğimi söyledim.
Annemle alışverişe gittik, kızların giyebileceği her kıyafeti aldı. Ama o kıyafetlerin hiçbirini ben giyemiyordum. Giydiğimde kendimi çok tuhaf hissederdim. Genelde erkek kardeşimin kıyafetlerini giymek beni daha çok mutlu ederdi.

• Lise yıllarında herhalde daha fazla kendini fark ettin. O dönemde neler yaşadın?
• Yine bir sürü arkadaşım vardı ama ben erkeklerle takıldığımda, sohbet ettiğimde daha çok mutlu olurdum. Ben sürekli onlarla takılmak ve onların yaptıklarını yapmak isterdim. Örneğin onlar kız arkadaşlarını anlatırken, benim de kız arkadaşım olmasını isterdim. Ama onlara bunu söyleyemezdim. Annemlerin kiracısı vardı ve onun kız kardeşi vardı, o kızdan hoşlanmaya başladım. Onun adını her yere yazmaya başlamıştım, ağaçlara, kapılara… Ama ben ona açılamadan onlar taşınmıştı. Lise hazırlıkta ise bir erkekle beni tanıştırdı arkadaşlarım, çocuğun benden hoşlandığını söyledi. Ben erkeklere karşı bir şey hissetmiyordum. Ben içimdeki sıkıntıyı, derdi birine anlatamadığım için evde yalnız kaldığımda kağıtlara yazar, yakardım. Düşündüm acaba bu erkekle sevgili olsam mı? Denedim ama olmadı. Dedim ki; ‘hayır ben yapamam, üzgünüm.’
Kendimi etek giymek için zorladım. Çünkü bilemiyordum ben kız mıyım? Yoksa kendimi erkek gibi mi hissediyorum? Normalde dediğim gibi babamın kıyafetlerini giymek çok hoşuma giderdi ve o kıyafetlerle çok mutluydum. Ama o eteği giydiğimde o etek bana sanki zorla giydirilirdi. 

• Hiç mi erkek arkadaşın olmamıştı?
• Lise 2’de biriye tanıştım, onu babamla tanıştırdım ve o kişiyle evlendim. Evlendim, pişmanım diyemem. Çünkü pişman değilim. Benim açımdan aslında evlenmek deneyim oldu. 2 ay evli kaldım. Evlendiğim kişiye dedim ‘artık ben yapamıyorum, ayrılmak istiyorum.’ O da kabul etti. 

• Bu kadar kısa bir sürede ayrılık olunca ailelere ne söylediniz?
• Şaşırdı aileler tabi. Ben istemediğimi, sıkıldığımı söyledim ki öyleydi. Sonuçta bizimki normal bir evlilik değildi. Sanki öğrenci evi hayatı yaşardık.

• Sonrasında ne oldu?
• Başka biri hayatıma girdi ve o beni Gökhan olarak tanıdı. LGBTI bireylerini kötülemeye başladı ben de altta kalamadım. Kendime tanım koyduydum çünkü sadece kızlardan hoşlanıyordum. Sonrasında ben ona ‘neden kötülüyorsun’ diye sordum. Bana dedi ki ‘bana hiç yakın gelmiyorlar’ diye bir kelime kullandı. Ben de ona kendimi açıklamak zorunda kaldım, ‘ben trans erkeğim’ dedim. İlk başta sustu, şaşırdı, sonra kabul etti. Çünkü ameliyat olduğumu sanmıştı. Ancak daha sonra hem evlenip ayrıldığımı hem de henüz değişmediğimi öğrenince ayrıldı.

• Ailene trans erkek olduğunu ne zaman söyledin?
• Aileme ayrıldıktan sonra söyledim. Anneme; ‘Anne ben sadece kızlardan hoşlanıyorum, erkeklerden hoşlanmıyorum’ dedim. Annem çok duygusal. Hiç tepki göstermedi sadece sarıldı ve ağladı. Çoğu kişi çocuğunun böyle olmasını istemez. Onun tedavisi için her şeyi yapar. Ama benim ailem benim hep yanımda oldu.
Babam ilk başlarda tuhaf oldu ve bana; ‘bunun bir tedavisi yok mu’ diye sordu. Ama bunun bir hastalık olmadığını kendisine söyledim. Ona şu örneği gösterdim çok doğru bir örnek olmadı ama; ‘Farz et ki ben doğuştan  engelli doğdum sen yine beni kabul etmeyecek miydin?’ diye sorduğumda, ‘Tamam sen haklısın, evladımızsın sonuçta kabul edeceğiz, yapacak bir şey yok’ dedi. Babam ve annem artık bana oğlum demeye başladı ve bu benim çok hoşuma gider. 

• Şuan kız arkadaşın var mı?
• Evet, heteroseksüeldir ve onunla çok mutluyum. Ama kız arkadaşım benim önceki hayatımı bilir ve benden nefret ederdi. Nasıl oldu bilmem ama daha sonra birlikte olmaya başladık.

• Hiç psikolojik destek aldın mı? Sonuçta yaşın çok küçüktü…
• Gittim ama söyleyemezdim ‘ben böyle hissederim’ diye. Açıkçası ben de bilmezdim kendim ne hissederdim. Saçlarımı kestirdikten sonra artık kendime tanım koymak istediğim zaman yardım istedim. Annem, ‘eski psikoloğuna gidelim ve ona söyle’ dedi. Gittik ve psikoloğuma ‘kızlardan hoşlanıyorum’ dedim.

• Şuan önündeki süreç nedir? Ameliyat olmadığını söyledin. Nasıl bir değişim yolculuğu seni bekliyor?
• İlk önce hormon tedavisine başlayacağım. Bu yaklaşık 1 yıla yakın olacak sanırım. Daha sonra bu süreci tamamladıktan sonra mahkemeye dava açmayı düşünüyorum. Tamamıyla Gökhan Coşgun kimliğine sahip olmak için. Sonrasında göğüs ameliyatı için Trakya Üniversitesi’ne başvuracağım. Daha önceden birkaç arkadaşım da burada bu ameliyatları gerçekleştirdi. En son da penis ameliyatı olacağım. Ama bu yüklü bir para istiyor, en ucuzu 20 bin TL’dir.

• Maddi olarak bu süreç seni zorlamayacak mı?
• İşsizim ve ailemin durumu da iyi değil. Sosyal Sigortalar’dan aslında yardım almam gerekir Türkiye’de sigorta yardımıyla hem hormon tedavisini hem de yumurtalık, rahim, göğüs ameliyatı devlet tarafından karşılanıyor.
Ama benim sadece göğüs ameliyatı olabilmem için bile 6 bin TL gerekiyor. 

• Ülkemizde senin trans erkek olduğunu ve bu ameliyatların yapılması gerektiğini tespit eden bir mekanizma var mı?
• Ben duymadım. Bir trans erkek çünkü açık kimliği ile ortada gezemiyor. Kimliğini saklıyor. Aileden ve çevre baskısından dolayı…

• Sen kimliğini çok açık ortaya koyuyorsun çekincen yok mu?
• Artık çevre ne söylere kulak asmamaya başladım. Çevremdeki insanların benim hakkımda söylediklerini duymamaya başladım.

• İş bulmada sıkıntı yaşıyor musun?
• Evet bir gazeteyi açtığımda ‘bayan’ ve ‘bay’ kelimesi bence ayrımcılıktır. Bir işe girdiğimde de ‘kız mısın’, ‘erkek misin’ sorusu ile karşılaşırım. Kimliğimi gösterdiğimde kimlikle, görünüşüm çok farklı.

• Bir iş yerinde senin kimliğinin önemi ne olabilir?
• Kız bir kimliğe sahipsen, kız gibi giyinmelisin, davranmalısın. Erkek bir kimliğe sahipsen de erkek gibi davranman beklenir. Fakat ben henüz ameliyat olmadım, kız bir kimliğim var, görünüşüm erkek. İş yerleri sahipleri kesinlikle bize saygı duymuyor. ‘Kızsan kız gibi giyin’ diyorlar.
İşyerindeki arkadaşlarımın da doğrusu kimliğimi bilmesini istemiyorum. Çünkü örneğin ‘ bir erkekle hiç yatmadın mı’ diye saçma sapan sorulara maruz kalıyorum. Çünkü bu benim hayatım ve kimseyi ilgilendirmez bu. Erkek sevgililerim elbette oldu ama elini tuttum mu, öptüm mü? Hayır.

• ‘Ben trans bir erkeğim’ dediğinde kaç yaşındaydın?
• Ben neyim ve kimim sorusundan sıkılmıştım. Sürekli internet kafeye gider, ödevimi yaptıktan sonra direkt kendimi araştırırdım. Kızlardan hoşlanırdım, bunun anlamı neydi? 'Lezbiyen' çıkardı ama ben lezbiyen tanımına girmiyordum. ‘Erkek olmak istiyorum’ diye bu kez internetten araştırınca ‘trans erkek’ çıktı ve kendime 19 yaşında trans erkeğim diyebildim.

• Duygusal olarak seni en çok ne zorladı?
• Kardeşlerimin uzun süre bana abla demesi beni zorladı. Yavaş yavaş abi kelimesine alıştırmaya çalışırım. Onlar için de çok zor bir süreç. Ama ikisi de benim ne olduğumun farkında.

• Ameliyat sürecini araştırdın, korkuyor musun?
• Korkmuyorum tamamen hazırım.

• Ülkemizde ameliyatları tamamlayan var mı?
• Bildiğim kadarıyla bizde yok. Ama Türkiye’den gelip burada yaşayan var. Fakat Kıbrıs’ta trans erkek çok var. Ailelerinden dolayı gizliyorlar.  Ben bile babama söylerken zorlandım.

• Babana nasıl söyledin?
• Baba ben artık kızlardan hoşlanıyorum.  Yeri geldi sigara içtim, yeri geldi içki içtim ama olmadı. Ben değişmek istiyorum dedim. O (babam) ise sadece ağladı.

• Çevreden nasıl tepkiler alıyorsun?
• Her görüşe saygım var ama benim hayatım beni ilgilendirir. Benim ailem bana karışmazken, çevrenin karışmasına da izin vermem. Ama cesaretimden dolayı olumlu tepkiler de alıyorum.

• Şu sıralar sanırım bir de kitap çıkarma hazırlığındasın…
• Evet kendi hayatım üzerine yazıyorum. Kitapta LGBTI üyelerine de sesleneceğim.

• İleride çocuğun olsun istiyor musun?
• Çocuk sahibi olmak isterim. Ancak bizim için çocuk sahibi olmak maddiyata bakar. Ya tüp bebekle olunur ama benim kendi çocuğum olmasını isterim o yüzden bunu tercih etmek istemem. Ameliyat olacağımda yumurtalıklarımı dondurma şansım var. Ama sonrası çok ciddi maddiyat gerektiriyor. Yani benim için çocuk sahibi olmak bu kadar zor. 

• Evlilik?
• Gökhan Coşgun kimliğimi aldığımda hiçbir sorun yok. Evlenebilirim.

Fotoğraflar: Mert ÖZDAĞ