Her toplumun kendine özgü bir ruh ve kültür iklimi vardır.
Toplumlar kendilerini toplum yapan tüm karakteristiklerini, yaşayarak ve seçerek süreç içerisinde üretirler.
Bu toplumların kendilerine özgün olan birikimleridir.
İnsanlar da tıpkı ağaçlar gibi boy atar kendi toprağında.
Dalları göğe uzanır.
Demokrasi, barış, adalet, bağımsızlık, siyasi ve her türlü eşitlik yolunda verilen tüm şehitleriyle....
Bu birikimsel gelişimin Alman için başka, İngiliz için başka, Kıbrıslı Türkler için başka bir seyir göstererek kendine özgü olması çok doğaldır.

Hal böyleyken, bazı çevreler ve odaklar, sözde "Kıbrıslı Türklerin iyiliği" adına, ellerinde tuttukları her şeyi tamamen kendi ellerine ve kontrollerine alma uğraşındadırlar...

Oysa Kıbrıs Türk Halkı kendi seçimini on yıllar öncesinden yapmıştır:
Kıbrıs Türk halkı kendine özgü olmak, özgün olmak istiyor...
Kendi kültürüne sahip çıkmak istiyor...
Kendi standartlarını, kendi ahlâk kodlarını belirlemek istiyor...
Bu hakları zaten var. Olmalı da...
Ve bu haklar kimsenin imtiyazları için feda edilmemeli de.

Zaten toplum bu coğrafyaya vakfedilen  davayı iliklerine kadar biliyor!
Lâkin bizlere göre hem kural koyucu hem de konan kuralların öznesi İnsan'dır.
İnsanlık birikimimizin gereği budur.
Bu birikim insan odaklı olmayan içi boş kavramlar için feda edilemez!

"Temizlik" bir evin nasıl göründüğünü etkileyen en önemli unsurlardan biridir.
Öyle ki, örneğin dünyanın en güzel dekorasyonunun bile temiz olmayan bir evde hiçbir cazibesi kalmaz.
Bir değişim ve dönüşüm yapmanın en önemli unsuru ise gözlemlemektir...
Eski ve yeninin nasıl göründüğünü bilerek yeni bir "oluşum" içine girmektir!
Yıpranmış ve tükenmiş biçimleri değiştirmektir...
Ardından toplumsal öykülere cevap bularak, çözümlerini sosyal uzlaşı yoluyla yeniden inşa etmek ve dönüşmektir.

Yani özcesi, temizliğin ölçüsü Kıbrıs Türk Halkının kendi değerleri ve kendi seçimleridir...
Öyle de olmalıdır...