Zil çaldı!.
Yeni hükümet ilk kez buluştu, aynı ‘sınıf’ta…
Kimi ‘ite kaka’ önlere geldi, kimi ‘bir diğerinin ayağını’ kaydırdı, kimi havalara uçtu, şüphelerle oturdular turuncu mavi sıralara...
Hırslar bitmedi, itmedi, keskinlik küpünü deldi de yetmedi.
Yine ‘hesapların, kitapların, dengelerin’ alfabesinde yazıldı kabine...
Kimi iyi insanlar, kimi emekçiler, kimi fazlaca hak edenler, kimi siyasetin parlattığı isimler, kimi bilgeler, kimi süslü püslü cilalı eskiler buluştu.

---

Zil çaldı!..
Artık ‘ders’ başlayacak…
Program iddialı.
Ve kocaman bir ‘risk’ omuzlarda.
Ya ‘parmak ısırtan’ bir sonuç çıkacak ortaya, yarını iyileştirecekler.
Ya ders alacaklar, tek parmağı ısırıp, onunda birden hissederek acıyı…

---

Zil çaldı!..
İşbirliği, ittifak, uzlaşı iyi.
İyi de ‘sonuç’ önemli.
‘Laf’ yetmiyor artık, ‘iş’e bakmalı.
- “Nerede kalmıştık” denirse eğer…
Çok da iyi değil kalınan yer…
- “Nereden başlamalı” denmeli…
Ve “yeniden…”

---

O kadar sene, o kadar soruna, üç aşağı beş yukarı eş zihniyetle çözüm arandı.
Olmadı!..
“Olmayacağı” da anlaşılmadı.
Birinin yazdığını öteki bozdu.
Biri yeşile boyadı, öteki turuncuya…
Birinin aldığını, öteki attı…
Ne biri hesap sordu, ne öteki…
Koltuğu oturan koltuğun sahibi sandı kendini....
Sokakta da koltukta da ‘statüko’ yaşadı.

---

Çok kolay değil, onca senenin öfkeleri, ön yargıları, eziyetleri, haksızlıkları, ayrılıkları teknesinden bir avuç hamurla ekmek üretmek…
Zor!..
Ama marifet de bu ya, başarmak zoru.
İnsansa özne, insanın gülen yüzüyse…
Ölçü eşitlikse, adaletse, demokrasiyse…
Temiz, dürüst, şeffaf bir yönetimse…
Olabilmeli.

---

Zil çaldı!.. İlk kez aynı sınıfa girdiler.
‘Reform’ dediler.
İyi cesaret doğrusu!
Kimi zaman ‘farklı dünyaların insanları’ yeni bir dünya da yaratabilir...
Ya üstesinden gelecekler, ya da altında kalacaklar kör kütük!
Yine de hayat sürecek, merak etmeyin...