Sanat, biraz hüzünle besler kendini.
İnsan yaşadığı acılarla daha bir yoğrulur.
Yitirdikleri ve hiç ulaşamadıkları, yani özlemleriyle daha bir bilenir.
Daha çok üretir.
Çok daha iyisini üretir.
Dünyaya, bizim baktığımız yerden bakmaz sanatçı.
Bakamaz.
Onun gözleri, bizim gözlerimiz gibi görmez.
Onun kulakları, bizim kulaklarımız gibi işitmez.
Onun elleri, bizim ellerimiz gibi dokunmaz.
Ve onun yüreği, bizim yüreğimiz gibi çarpmaz.
O başkadır.
***
Ne çok isterdim şiir yazabilmeyi.
Ama ‘iyi’ şiir yazabilmeyi.
Çok isterdim!
Ve fakat bu benim harcım değil.
Deniyorum…
Deniyorum…
Yine deniyorum…
Ve her seferinde bir kez daha anlıyorum ki, iyi şiir yazmak, herkesin harcı değil.
Koşmaktır şiir…
Koşmak arkadan, hep koşmak, ama hiç yetişememek...
Bir avuç kahve kokusudur!
Buram buram sızıyı solumak…
Ve yangındır şiir!
İçin için közlenen bir umutla yanmak…
Yeni doğan bir bebektir!
Öfkeli bir dünyaya, henüz açılmamış gözlerle küçücük bir el uzatmak…
Hayattır şiir!
Doğmak, doğmak ve her seferinde bir kez daha doğabilmek için ölmek…
Ve ölümdür!
Ölmek, ölmek ve her seferinde bir kez daha ölebilmek için yeniden dirilmek…
Zamandır şiir!
Bitmek tükenmek bilmeyen bir inatla, sabretmek…
Ve korkmaktır!
Zamansız ölmekten, aşksız gömülmekten korkmak…
Sonbahardır şiir!
Bir bir yapraklarını dökmek…
Ve ilkbahardır!
Güneşe dost, bir bir yenilerini yeşertmek…
Tutsaklıktır şiir!
Zincirlere vurulmaktır kalabalıklarda…
Ve özlürlüktür!
Kanatlar takıp kurtulmaktır kendinden…
Vicdandır şiir!
Bir sokak çocuğunun bakışlarıyla buluşan bakışlarınızı, o an, orada, sonsuza dek kaybetmek…
Ve aşktır şiir!
Bıkmadan, usanmadan, yeniden ve yeniden sevmek…
Memlekettir şiir!
Yurdunda çekilen acılara tanıklık…
Ve barışa özlemdir şiir en nihayetinde!
Ve bugün şiir, Fikret Demirağ’dır.
***
Fikret Demirağ’ın üçüncü ölüm yıldönümü bugün.
Nice acılara şahitlik eden bu küçük adanın yetiştirdiği en büyük şairlerden biri olan Fikret Demirağ, barışa olan özlemini kazıdığı satırlarıyla, her zaman Kıbrıslıların yüreğinde çok özel bir yere sahip olacak.
O’na, yine O’nun bir şiiriyle, yeryüzünden gülümseyen bir merhaba…

Kardeşim Barışı Ne Zaman Yapacağız?
Bizi acıyla sözlediler, ama
Ey barış, biz senin nikahlınız;
Seninle gireceğiz eninde sonunda
Şarkıların altından geçip
Ve silahlarımızı dışarda bırakıp
Güzel günlerin dünya evine