Garanti Eleştiri

Maalesef Kıbrıs sorununda içler acısı olan bu durumun sorumluluğu yalnızca iki tarafın son liderlerine ait değildir. Kıbrıs’ta yıllara dayanan kronikleşmiş unsurların sonucudur bugünkü durum. Statükonun sürmesi bu durumu devam ettirir, güçlendirir. Statüko ise bölücü çizginin kuzey ve güneyindeki siyasi yapılar tarafından muhafaza edilmektedir. Bunun sebebi, siyasi olarak varoluşlarını sürdürme gayeleridir. Statükoyu sürdürmekle, kulaklara hoş gelen milliyetçi söylemleri arasında iktidara talip oluyorlar. Her iki tarafta siyasi olarak ılımlı bir takım sesler dâhi yeniden birleşme ve anormal bu durumun düzeltilmesi gerektiği yönünde inandırıcı olamıyor.

Bununla da kalmıyor, bu ılımlı sesler iktidar pozisyonunda olduklarında ciddi geri adımlar atıyor. Bunun sebebi siyasi mevcudiyetlerini kaybetme korkusu.

Kısa ve net bir şekilde ifade etmek gerekirse; bunun adına “siyasi cesaret eksikliği” diyebiliriz.     

* * *
Son dönemde, özellikle Crans Montana sonrası her iki tarafın basınına konuk edilen Kıbrıslı Rum ve Kıbrıslı Türk politikacıların beyanatlarını dikkatle takip ediyorum. Bu politikacılardan bazıları iktidarda bulunmuş kişiler, hatta bazıları Kıbrıs sorununun çözüm sürecinde liderlik etmiş kişilerdir. Son Crans Montana çabasını değerlendiriyorlar. Görüntüde tüm ciddiyetlerini bu işe veriyorlar. Kimin suçlu olduğu, yapılan hatalar, eksiklikler, cesaretsizliğin altındaki sebeplere kadar her konuda söyleyecek sözleri, düşünceleri vardır. Bunları okuduktan sonra “çözüm çabalarına bu kişiler önderlik etseydi durum ne kadar farklı olabilirdi acaba” diye düşünmekten kendimi alamıyorum. Ama biraz düşündükten sonra bu düşüncemin ne kadar mesnetsiz olduğunu fark ediyorum. Tamam da… Bu kişiler veya partiler de geçmişte iktidara gelip Kıbrıs sorununun çözüm sürecine önderlik ettiler. Maalesef bu çabalardan da hiçbir sonuç alınmadı!      

* * *

Katı ve sert eleştirel bir üslup kullandığım için üzgünüm. Bana uymuyor ve hiç hoşuma gitmiyor. Ama devam edeceğim. Son uğraşın çökmesi ile ilgili ben de hayal kırıklığı yaşıyorum. Fakat Kıbrıs sorunu ne Crans Montana ile başladı ne de Crans Montana ile bitti. Crans Montana, yaşanan korkunç tekrarlardan biriydi. Her iki taraftan da politikacı beyler; üzgünüm ama sorumluluk hepinizin. İstisnasız hepinizin yetersiz kaldığı meselelerde “garanti eleştiri” yoluna gitmeniz çok kolay ve rahat bir iş gibi görünüyor.   

Çıkıp bunu açık açık kabul edecek olan ilk kişi ileriye bir adım atmış olacak.

İşe kendi hatalarınızı kabul etmekle başlarsanız belki bizi bir şeyleri değiştirebileceğiniz doğrultusunda ikna edebilirsiniz.
Başaramayanları ya da bir ötekini suçlamak yerine, kendinizin ya da ait olduğunuz siyasi hareketin özeleştirisini yaparsanız, herkesin daha iyiye gitmesini hedefleyen kamuya açık bir tartışma başlatmış olursunuz. O zamana kadar, Amerika’nın ıssız bir kayalık adası ile eşit büyüklükte bölünmüş bir adada, topladığınız alkışların ve siyasi kariyerinizin garantisinin tadını çıkarmaya bakın.  

__________________________________

YENİDÜZEN için yazılmış Yunanca özgün metinden çeviri: Çağdaş Polili 
__________________________________ 

Η εκ του ασφαλούς κριτική

Δυστυχώς η σημερινή κατάντια του Κυπριακού, δεν αποτελεί αποκλειστική ευθύνη μόνο των τελευταίων ηγετών των δύο πλευρών. Είναι το αποτέλεσμα μιας διαχρονικής κατάστασης πραγμάτων στην Κύπρο, η οποία φαίνεται να βολεύεται με τη συνέχιση του status quo, που συντηρείται από το πολιτικό κατεστημένο βόρεια και νότια της διαχωριστικής γραμμής για να συνεχίζει να υπάρχει πολιτικά, να έχει λόγο και ρόλο και να διεκδικεί να εξουσιάζει, χαϊδεύοντας τα αυτιά όσων εξέθρεψε ταΐζοντας τους εθνικό πατριωτισμό. Ακόμη και πολιτικά μετριοπαθείς φωνές εκατέρωθεν, όχι μόνο δυσκολεύτηκαν να πείσουν για την ανάγκη αποκατάστασης της ανώμαλης κατάστασης στον τόπο με την επανένωση, αλλά κατέγραψαν και σοβαρότατα πισωγυρίσματα όταν βρέθηκαν σε θέση εξουσίας, υπό τον φόβο της πολιτικής τους εξαφάνισης. Αυτό με απλά λόγια ονομάζεται «έλλειψη πολιτικού θάρρους».

Διαβάζω το τελευταίο διάστημα, ιδιαίτερα μετά την αποτυχία του Crans Montana συνεντεύξεις Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων πολιτικών, φιλοξενούμενων σε έντυπα και της μιας πλευράς και της άλλης. Κάποιοι εξ’ αυτών μάλιστα είχαν βρεθεί σε θέσεις εξουσίας. Κάποιοι ηγήθηκαν και προσπαθειών επίλυσης του Κυπριακού. Εμφανίζονται να κρίνουν την τελευταία προσπάθεια στο Crans Montana εξαντλώντας όλη τους την αυστηρότητα. Έχουν άποψη για το ποιος φταίει, τα λάθη, τις παραλείψεις, τα αίτια πίσω από την ατολμία. Τις διαβάζω και σκέφτομαι «πόσο διαφορετικά θα ήταν άραγε τα πράγματα αν αυτοί οι άνθρωποι ηγούνταν των προσπαθειών;». Και μετά από λίγη σκέψη αντιλαμβάνομαι πόσο άκυρη είναι η ερώτηση. Μα… αυτοί οι άνθρωποι, ή τα κόμματα τους που υποστήριξαν άτομα που πήραν εξουσία, ηγήθηκαν προσπαθειών επίλυσης του Κυπριακού στο παρελθόν. Δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα!

Λυπάμαι για το απόλυτο και κατηγορηματικό ύφος. Δεν μου πάει και δεν το γουστάρω καθόλου, αλλά θα το συνεχίσω. Απογοήτευση για την έκβαση της τελευταίας προσπάθειας νιώθω κι εγώ. Το Κυπριακό όμως, δεν ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε στο Crans Montana. Το Crans Montana, αποτέλεσε άλλη μια θλιβερή επανάληψη. Λυπάμαι κύριοι πολιτικοί και στις δύο πλευρές, αλλά ευθύνες φέρετε όλοι. Μου φαίνεται εξαιρετικά εύκολο να ασκείται εκ του ασφαλούς κριτική για ζητήματα στα οποία όλοι, μα όλοι αποδείχθηκαν ανεπαρκείς.  

Και ο πρώτος που θα βγει δημόσια να το παραδεχτεί, θα κάνει ένα βήμα προς τα μπρος. Αν ξεκινήσετε με την παραδοχή των δικών σας λαθών, μπορεί και να μας πείσετε ότι εσείς ίσως καταφέρετε να αλλάξετε κάτι. Αν αντί να κατηγορείτε αυτούς που δεν τα κατάφεραν πάλι, ή την άλλη πλευρά, κάνετε αυτοκριτική του γιατί δεν τα καταφέρατε εσείς ή ο πολιτικός χώρος στον οποίο ανήκετε, θα ανοίξετε ένα δημόσιο βήμα συζήτησης που θα στοχεύει στο να γίνουμε καλύτεροι. Μέχρι τότε, απολαύστε το χειροκρότημα και τη σιγουριά της πολιτικής πορείας σε ένα μοιρασμένο νησί, ίσο με μια ακατοίκητη βραχονησίδα της Αμερικής.