Hiç sabrımız yok.
Ya da “tahammülümüz kalmadı artık.”
‘İstisnai’ -ki bence hileli- yurttaşlıkların iptalini “hemen” istiyoruz örneğin!
Ama iki bin küsur böyle yurttaşlık var.
Tek tek incelenecek, başvurulara bakılacak, adresler araştırılacak, belki o insanlar aranacak, hukuki görüş alınacak.
Kolay değil.
Ama sabrımız yok.

*  *  *

Türkiye’den gelmiş, adaya yerleşmiş, iş yapan birisi ile konuşuyordum.
“Vatandaş mısın” dedim.
“Evet” dedi, “geçen sene kimlik aldım.”
“Kaç mührün var” diye sordum.
“Mühür falan yok. Bir arkadaş geldi, sana yurttaşlık alalım dedi ve aldı.”

*  *  *

Hükümetlerin etrafında çöreklenen kimi küçük beyinliler için “yurttaşlık” meselesi “hava basma” aracına dönüşmüş.
Şişir gitsin!
Sanıyorlar ki “patlayınca” kendileri hiç zarar görmeyecek.

*  *  *

Ne diyor “otoriter rejim”in ele geçirdiği “amiral battı” gazetesi:
- Kıbrıslı Türkler gitti Rum pasaportu aldı.
Halbuki farkında değil, “Avrupalı pasaport”u almak için 74 savaşından sonra adaya gelen Türkiyeli insanlar dahi örgütleniyor.
“Gel, sen de al” dese Kıbrıs Cumhuriyeti makamları, Türkiye’nin hepsi koşacak.

*  *  *

Kerameti kendinden menkul “KKTC” yurttaşlığı için dahi onca “yalan”, bunca “hile” varken, ne düşünüyorlar acaba!

*  *  *

Ve şu meşhur şoför meselesi.
Ne kıyakmış bu kıyak!
Ek mesai değil ek hayat sigortası.
Umarım ders olur.
Her bir “ek mesai”nin aslında gerçekten “zorunlu, gerekli, yaşamsal hizmet ihtiyacından” kaynaklandığı göz önüne alınır.
Şoför için değil sadece!
Bir senede 120 milyon TL’lik pastayı bölüşen herkes için!
Yoksa...
Tüm “günahları” o şoförün boynuna asmakla da kurtulmuyoruz.
EK MESAİ için “hizmet” mi  yoksa bir “gelir kapısı” mı karar vermek gerekiyor.