Gençleri okudunuz mu?
Liseden mezun olmuşlar.
Hepsi henüz on yedi yaşında.
Onlar için şimdi tam da hayatın kollarına atlamanın zamanı.
Tozpembe bulutlardan, gri bir mevsime doğru yürüyorlar.
Yüreklerinden bir nehir gibi akacak zaman ve hayata tutunacaklar.
Ve liseden mezun oldukları gün, gelecek düşlerini anlatıyorlar.

*  *  *

Siz ey vekiller!
“Meclis’te nisabı sağlamak hükümetin görevi” gibi ucuz siyaset oyunlarıyla didişirken...
Gençler konuşuyorlar.
“...İşsizlikten çok korkuyorum. Adaya geri gelip de işsiz kalmak istemiyorum...”
“...Yurt dışında okuduktan sonra geri gelmem sanırım. Gelsem de sadece ailemi ziyarete gelirim...”

*  *  *

Gençleri “siyasetten nefret” noktasına getiren tavırlardan ders alınmıyor.
Görevi bu ülkenin geleceği için yasalar hazırlamak ve hayat kalitemizi yükseltmek olan insanlar “yakan top” oynuyorlar!
Meclisçilik!
Ve diyorlar ki, “gençler siyasetten uzaklaşıyor...”
Keşke o kadar olsa...
Memleketten uzaklaşıyor gençler!

*  *  *

“Giderim... Ama geriye döner miyim, bilmiyorum...”
Bundan daha düşündürücü bir söz olabilir mi?
Bundan daha yürek yakıcı...
Ve şunu fark ediyorum.
Geçmişte, bir genç böyle konuştuğu zaman ailesi hemen itiraz ederdi.
Şimdi buğulu gözlerle bakıyor.

*  *  *

Siz ey vekiller!
Meclis iki gündür açılamıyor ya!
“Muhalefet” güya “Hükümet”e ders veriyor. Eskiden de pek farklı değildi.
Sizin de çocuklarınız var.
Eminim çok daha güzel bir ülke hak ediyorlar.
Nereye giderlerse gitsinler, geriye umutla dönecekleri...