Zekai Altan

Eski Lefkoşa’da çok kısa bir tur, (yiro) attık. Tuncer Bağışkan abimizle birlikte. Bandabuliya çevresinde. On dakika. On dakikada neler görmedik. Eski bandabuliyayı anlattı. Usunda kaldığı kadar. Eski bandabuliyaya giderken yol üzerinde kurulan açık pazarları. Köyden gelen patatesin, yumurtanın, tarhananın, tavuğun, zeytin, çakızdes ve zeytinyağı gibi birçok  yiyecek ve içeceğin satıldığı o sokağı anlattı. Siyah beyaz fotoğrafta da görüldüğü gibi. Ben de küçükken sokakta satılan çörek, helva ve çakızdes arabacıklarını, helvanın ve kahvenin yapılıp satıldığı sokaktaki o kokuyu halen daha unutmuş değilim. Arabacıklarda satılan şiş ve şeftali kebabı ile ciğer hiç unutulur mu. Unutuldu.  Yenilikler ve adı da gelişmişlik. Özdeğerler yaşatılmadı. O arabacıklar yok oldu. Nostaljisi bile yapılmadı. Halbuki bu arabacıklar kendi konseptleri içerisinde kültürel bir değer ve turistik bir ürün olarak kontrollü bir biçimde yaşatılabilirdi. Satıcılar satıcı urubaları, çığırtkanlıkları ve sunuş ve servis gelenekleri içerisinde yaşatılabilirdi. Çok acı bir gerçek. Yerine simit arabacıkları koyup simit satışı yapılarak gelişiyoruz. Olmaz. Ve bununla da kimsenin övünmeye hakkı yoktur. Bu değişime katkı koyan herkes suçludur. Bu değişmi en şiddetli bir biçimde sürdürdüler. Bunun neyi ile övünülecek. Bir kültürün sürdürülmesi, eşyası ile, sözü ile, gelenek ve göreneği ile olur. Gelenek ve göreneği değiştirerek gelişme olmaz. Kültür,Kıbrıs kültürü yok edilir. Arabacıklarda satılan sulu mahallebimiz bile “bici bici” olarak yazılıp satılıyor. “Bici bici” yazısı altına da hani Kıbrıslı birileri varsa ve okursa sulu mahallebi olduğunu anlasın diye tabelalar vardır. Bu şunu gösteriyor. Değişimin, yani  demografik yapının Kıbrıslı aleyhine bozulduğunun göstergesi. Bunu ilk önce damak tadında görürsünüz. Sonra da yaşamın ve kültürün diğer alanlarında. Ve işte bu sokak içerisinde yılların yorgunluğunu yaşayan ve değişim ile sözde gelişime direnen bir restorant. Küçük ancak tarihsel özelliği olan bir mekandan bahsediyorum.  Göymen Kebap.

1971 ‘DEN BUGÜNE AYAKTA KALAN BİR KEBAPÇI

Göymen Kebap o gördüğünüz siyah beyaz fotoğraftaki bandabuliya sokağının içerisinde. Bandabuliya’ya gitmeden hemen sağ tarafta. Halen daha aynı yerde. Küçük bir mekan. Bu mekandan kimler geçmedi. Özellikle köyden şehire gelenlerin hemen hemen tümünün uğradığı ve burada tattığı kebaplardan bahsediyorum. Bugün bu tarihi mekan 1970 yılından beri burada. İlk önceleri tavuk satışı yapardı. 1974’lü yıllar sonrası küçük bir restorant olarak hizmet veriyor. Kaldırım üstü dış mekanı ve iç mekan da küçük bir oda. Bango ve bangonun arkasında da mangal. İşte tüm lezzetler burada bu bangonun arkasında pişirildi ve pideye konup servis edildi. Buradaki lezzetler şimdiki lezzetler değil. 1974‘lü yıllar itibarı ile devam ediyor. Birçok Kıbrıslının uğradığı bir mekan. Burada masaya oturarak servis alırsınız veya paket servisi. Şiş kebabı ve köfte şu anda sunulan kebaplardır. Geniş bir mönü veya ızgara yelpazesi yok. Kısa süreli yemek alabileceğiniz bir mekan. Akşam servisi de yok. Özellikle buranın tadını bilenler buraya kesinlikle uğrayanlardır. Bölge esnafı ve dikkatini çeken turist ve halkın uğrak yeridir. Sokak içerisinde bir mekan. Burada güzel bir kebabı ve bu tarihi mekanın keyfini çıkarabilirsiniz. Oturduğunuz yerde buradan geçen herkesi de görebilirisiniz. Herhalde 1971 yılından beridir ayakta kalabilen bu mekanda kısa süreli de olsa bir kebap yeme keyfi yaşanır.