Federasyon, BM çatısı altında yürütülecek tüm çabaların, tek zeminidir.

Berlin buluşmasının önemli sonuçlarından biri, şüphe yok ki budur.

BM Genel Sekreteri’nin liderlerle bir araya geldikten sonra yaptığı açıklamada, siyasi eşitliğe dayalı bir federasyonun altını kalın kalemle çizmiş olması, güneyde üniter devlet modeli, kuzeyde de iki devletli çözüm modeliyle flört edenler için de ayrıca önemli bir mesajdır:

‘Eğer çözümü, federasyon dışındaki modellerde aramak gibi bir niyetiniz varsa, bunu yapabileceğiniz platform, BM değildir’!

Peki var mıdır bu ‘hayallerin’ gerçekleştirileceği başka bir platform?

Yanıt malum.

Dolayısıyla da artık her fırsatta her iki toplumu da aptal yerine koymaya çalışan, federasyon dışındaki modellerin, federasyondan çok daha ulaşılabilir olduğu iddiasıyla insanları manipüle etmeye çalışan bu siyasi tiyatroya bir an önce son verilmelidir.

Bu bağlamda Berlin Zirvesi’nden çıkarılması gereken bir diğer önemli sonuç da kuşkusuz, ‘federasyon artık ölü doğumdur, iki devletli çözüm talep edilmelidir’ ve ‘Berlin’e gidilmemelidir’ diyerek, üzerinde baskı kurmaya çalışan ‘iç’ ve de daha önemlisi ‘dış’ etkenlerin ipine asılmayan Akıncı’nın, doğruyu yapmış olduğudur.

Bunun da kendi içinde iki ayrı önemli sonucu vardır; ilki, mevcut statükoyu devam ettirmek isteyen ayrılıkçı çevrelerin, Kıbrıs Türk tarafını süreçten izole etmeye yarayacak bu girişimi sonuçsuz kalmıştır, ikincisi de Cumhurbaşkanlığı seçimine federasyonu savunarak girecek adayların ayağına dolanmak istenen ip, böylelikle kopmuştur.

Kurgulanmak istenen oyunun aksine, Berlin, iki devletliliği değil de federasyonu destekleyen adayları, seçim yarışında bir puan öne geçirmiş durumdadır.

3’lü zirve sonrasında, BM Genel Sekreteri’nin bir 5’li konferans için hazırlığa başlayacağını duyurması da görüşmenin önemli sonuçlarından biri olmakla beraber, Guterres’in bu konferans için ‘an appropriate stage’, yani uygun bir dönem, yani aslında Nisan ayındaki Cumhurbaşkanlığı seçiminin sonrasını işaret etmesi nedeniyle, bazı çevrelerin, zirvenin sonucunu ‘önemsizleştirmeye’ çalıştığını görüyoruz.

Bu ‘ileri’ tarih, zirvenin sonucuna dair bir hayal kırıklığı şeklinde yansıtılıyor ve öncesinde, ‘bu görüşmeden bir şey çıkmaz’ diyenlerin ‘haklılığının’ ortaya çıktığı iddia ediliyor.

Oysa seçim sathına girildiği bu süreçte toplanacak bir 5’li konferans, iki önemli nedenle, büyük sıkıntı yaratırdı.

Bunlardan birincisi, haliyle seçimin, yeterli konsantrasyon ve hazırlığın yapılabilmesinin önünde bir engel teşkil edecek olması…

İkincisi ise zirvenin bizzat kendisinin, seçime yönelik bir provokasyon zeminine , seçime yönelik ‘planların’ bir uygulama alanına dönüştürülme riski!

Dolayısıyla da 5’li konferansa 2020’nin ikinci yarısı için işaret edilmesi, hem konferansın verimliliği hem de seçim ‘oyunlarına’ alet edilemeyecek olması bakımından, yerinde bir karardır.

Cumhurbaşkanı Akıncı’nın işaret ettiği gibi, bu noktada odaklanmamız gereken, zirveyle birlikte, trenin yeniden rayına oturtulmuş olmasıdır.

Bu da mevcut koşullar göz önüne alındığında, kimsenin gölgelemeye çalışamayacağı bir başarıdır.