Yeni bir sabaha uyanırken karlı tepelerden belki umut taşınacak içimize, belki hüzün!
Ne olursa olsun, yine barış için olacağız yollarda...
Surların gölgesinde yine, Venedik eskisi, Lüzinyan köhnesi meydanlarda...
Ne olursa olsun...
Ölene dek...

*  *  *

Hani, Üvercinka'da anlatır şair, gökyüzünü...
"Şimdi bir güvercinin uçuşunu bölüyoruz..."
İşte o meşhur maviliğin altında birlikte akacak terimiz toprağa..
O toprağı bölüşemeyeceğiz!
Kanatmayacağız o toprağı bir daha...
Hepsi bizim günün sonunda!
"Bir Akdeniz şehri" çıkacak içinden...
"Bir kardeş selamı"yla!
Bir gün doğumu...

*  *  *

Diyelim ki "masa" çöktü!
Diyelim ki Atina "yan" çizdi!
Diyelim ki Ankara "burun kıvırdı"...
Diyelim ki liderler "kibirlendi"...
Diyelim ki "ganimetçiler" huylandı!
Diyelim ki "fanatikler" hoyratlaştı!

*  *  *

Kıbrıs'ta toplumlar isterse, barışın engeli yoktur.
Sokakta pişer yarının umudu...
Sıcacık pişer!
Kokusu ulaşır dağdaki kekiğe, denizdeki yosuna, beşikteki bebeğe...
Çünkü her ne varsa "diyelim ki", halklar için olmalıdır illa!

*  *  *

Bir çocuk 1975'te doğmuşsa...
Şimdi çocukları vardır...
Yeni bir yuvası!
Ve belki evini kaybetmiştir, mülkünü, canını ana babası...
Ve kaybetmiştir kimliğini, sesini, sevdasını belki....
Dün'e benzeyemez yarın'ı...

*  *  *

Barış dediğin insandır önce!
Evine ev diyeceğin bahardır...
Her şehri senindir artık...
Çünkü 'yurt' ortaksa, umudu vardır.

*  *  *

Toprağa yarını gömmeyeceğiz...
Dünyaları yedirtmeyeceğiz karış hesabına...
Uzun bir cümlenin sıradan bir sözcüğü yerine "özne"si olacağız elbette...
Eylemi olacağız bu öykünün, hece hece...

*  *  *

Bir güvercin uçuşunu bütünleyeceğiz...
O meşhur mavilikten bir aşk doğacak Akdeniz'e!