Kıbrıs sorunu artık çözümü en zor olan meselelerden biridir.
Bunu söylemek için verilere yaslanmaya ya da derine inmeye gerek yoktur.
Her iki taraf için de güvensizlik anlamına gelen statükonun uzun yıllardır yerli yerinde durması ya da statükoya karşı halkın tepkisizliği dahi bunu gösteriyor.
Kıbrıs Türk tarafındaki güvensizlik “tanınmamak” ve “uluslararası izolasyon” yönünde ortada dururken, Kıbrıs Rum tarafındaki güvensizliğin nedeni binlerce Türk askerinin adadaki varlığından doğan sürekli tehdittir.

Kitlenin sessizliği için sunulan “lolipop” ise refahtır.

Kıbrıs Rum tarafında bu lolipop tanınmış bir uluslararası devletin gelişmesi, küresel krizde dahi ayakta durabilen küçük ve hassas bir ekonomiyle Avrupa Birliği’ne üye olması; Kıbrıs Türk tarafında ise 1974 sonrasında Kıbrıslı Türklerin eline geçen Kıbrıs Rum mallarından rahatsızlık hissetmeden faydadır.

* * *

2003 yılında barikatların açılması Kıbrıs’taki mevcut sürer duruma yeni bir boyut getirmişti.
O günlerde çözüm yolunda yeni bir süreç beklentisi olsa dahi, 16 yıl sonra farklı ihtiyaçlarla aynı statükoda duruyoruz.

Bu farklı ihtiyaçlar Kıbrıslı Rumlar ve Kıbrıslı Türklerin barikatlardan geçişleriyle doğmuştur.

Ekonomik ve profesyonel yeni ilişkiler ortaya çıkmıştır.
Bu süreç duygusal bağlar, işbirliği bağları, arkadaşlık bağları, alışveriş bağları ve başka bağlar yaratmıştır.   

Birçok kez bu bağlardan doğan ihtiyaçlar bir dizi olumlu faaliyetlerin başlamasına yeterli olmuşlardır.
Yeni geçiş noktaları açılmış, her iki taraftaki kültürel mirasımızın korunması adına adımlar atılmıştır.
Kayıp şahısların akıbetlerinin belli olması mücadelesine kendini adayan kişiler araştırmalarını tüm ada çapına yaymışlar ve bütünlüklü bir çabayla birçok kez amaçlarına ulaşmışlar, iki toplumdan insanlar arasında işbirliğini geliştirmek üzere düzenlenen Yeşil Hat Tüzüğü ile karşılıklı işlemler kolaylaşmıştır.
Şimdi de telefon ve elektrik meselelerini koordine ediyoruz.      

* * *
 

İstisnasız olarak bunların tümü olumludur. Olumsuz tek bir nokta yoktur.
Fakat nihai amaç Kıbrıs sorununun çözüme kavuşturulmasıdır.
Statüko koşullarında bir arada var olmanın kolaylaştırılması, paralel olarak çözüm için samimi çaba sarf edilmesi kaydıyla iyi karşılanan ve olumlu bir unsurdur.

Eğer çözüm için samimi çaba sarf edilmesi unsuru eksik kalırsa bölünme ve güvensizlik koşullarında bir diğer “rahatlatma” tehlikesi daha ortaya çıkar ve bölünme ile güvensizliğin kalıcılaşması ihtimali artar.    

Çözüm yönünde özlü ilerleme kaydedilmez ve daha fazla durgunluk talebi ortaya çıkarsa, o durumda “Güven Yaratıcı Önlemler”e dair kutlamalar yapmak pek haklı olmaz.
Tabii hedef değişmiş ve “iyi bir çözüm”ün yerini “iyi bir komşuluk” almışsa o başka…
 

YENİDÜZEN için yazılmış Yunanca özgün metinden çeviri: Çağdaş Polili

Δώστε ΜΟΕ στο λαό

Το Κυπριακό, είναι από τα πλέον δυσεπίλυτα ζητήματα. Δεν χρειάζεται κανείς να επιχειρηματολογήσει με στοιχεία, δεδομένα και ιδιαίτερη εμβάθυνση. Διαπιστώνεται και μόνο από τη μακροχρόνια παραμονή σε ένα status quo το οποίο διαιωνίζει μια κατάσταση ανασφάλειας και στις δύο πλευρές, για την οποία δεν υπάρχει λαϊκή αντίδραση.
Στη μεν τουρκοκυπριακή πλευρά η ανασφάλεια εντοπίζεται στη μη αναγνώριση και τη διεθνή απομόνωση, και στη δε ελληνοκυπριακή λόγω της μόνιμης απειλής εξαιτίας της παρουσίας χιλιάδων τουρκικών στρατευμάτων στο έδαφος της Κύπρου.

Το γλειφιτζούρι για τη σιωπηρή αποδοχή της μάζας είναι η ευημερία. Στην ελληνοκυπριακή πλευρά με την ανάπτυξη ενός αναγνωρισμένου διεθνώς κράτους, ενταγμένου στην ΕΕ, με μια μικρή και ευέλικτη οικονομία, η οποία δύναται να ορθοποδεί ακόμα και κάτω από τις πλέον δυσοίωνες διεθνώς συγκυρίες και στην τουρκοκυπριακή πλευρά με την ανενόχλητη εκμετάλλευση των ελληνοκυπριακών περιουσιών, οι οποίες περιήλθαν στην κατοχή Τουρκοκυπρίων μετά το 1974. 

Η διάνοιξη των οδοφραγμάτων το 2003 έδωσε νέα διάσταση στην υπάρχουσα κατάσταση στην Κύπρο. Κι ενώ κανείς ανέμενε ότι θα ήταν ένα μέτρο που θα οδηγούσε σταδιακά στην επίλυση του ζητήματος, αντ’ αυτού μετά από 16 χρόνια παραμένουμε στο ίδιο status quo με καινούριες ανάγκες, οι οποίες προκύπτουν από τις  διελεύσεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων από τα οδοφράγματα, που δημιούργησαν δεσμούς, οικονομικούς, επαγγελματικούς, συναισθηματικούς, συνεργασίας, φιλικούς, συναλλαγών και άλλους.

Πολλές από αυτές τις ανάγκες ικανοποιήθηκαν για να ξεκινήσει μια σειρά από θετικές δράσεις. Άνοιξαν νέα σημεία διελεύσεων, εκμεταλλευτήκαμε το γεγονός για να προχωρήσουμε στη διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και στις δύο πλευρές, άνθρωποι που αφοσιώθηκαν στον αγώνα για ανεύρεση της τύχης αγνοουμένων, επέκτειναν τις έρευνές τους σε όλο το νησί συμβάλλοντας καθοριστικά και πολλές φορές με επιτυχία στον σκοπό τους, διευκολύνθηκαν οι συναλλαγές με τον κανονισμό της πράσινης γραμμής για να αναπτυχθούν συνεργασίες ανάμεσα σε ανθρώπους στις δύο κοινότητες και τώρα συντονίζουμε τηλέφωνα και ηλεκτρισμό.

Όλα ανεξαιρέτως θετικά. Τίποτα αρνητικό. Ο απώτερος στόχος όμως είναι η επίλυση του Κυπριακού. Η διευκόλυνση της συνύπαρξης σε συνθήκες status quo, είναι καλοδεχούμενη και εποικοδομητική, αν παράλληλα με αυτήν, καταβάλλονται ειλικρινείς προσπάθειες για λύση. Αν το δεύτερο συστατικό λείπει, τότε ενέχεται σοβαρά ο κίνδυνος ενός ακόμα «βολέματος» σε συνθήκες διαίρεσης και ανασφάλειας, με τις πιθανότητες διαιώνισής του να αυξάνονται.

Δεδομένου ότι προς την κατεύθυνση της επίτευξης λύσης, δεν σημειώθηκε κάποια ουσιαστική πρόοδος και δεδομένης της ευρύτερης διεκδικητικής νωχελικότητας η πανηγυρική στάση απέναντι στη νέα εξαγγελία των ΜΟΕ (Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης) δεν δικαιολογείται.  Εκτός κι αν αλλάξουμε τον στόχο, από καλή λύση, σε καλή γειτονία.