Özgül Hasan “Güney’deki tek Kıbrıslı Türk muhtar benim” diyor. Androlikou (Gündoğdu) köyündeki evinin avlusunda sohbete, Ukraynalı eşi Irina da katılıyor. Oğulları ise etrafta, biri bize kahve pişirip getiriyor. Bahçelerinde kocaman bir ‘Kıbrıs cevizi’ ağacı var.

Babası Hasan ile annesi Haralambia’nın hikayesine getiriyorum lafı… Ellias’ın çevirisiyle İngilizce-Rumca, Rumca-İngilizce anlaşıyoruz muhtarla… Irına bazen Rumca, bazen İngilizce konuşuyor.

Hasan ile Haralambia, geçmişte de çok az rastlanan Ortodoks-Müslüman evliliklerinden birine imza atmışlar. Elbette ki ailelerinin ve de çevrenin tepkilerine rağmen…

Dört çocukları olmuş. Dördü de erkek… Özgül, Zorlu, Sonay ve Mustafa… Çocuklar  ‘Türk köyü’nde olduklarından olsa gerek, Türk ismiyle ve Müslüman olarak doğmuşlar.

1974’ten sonra Hasan-Haralambia çifti güneyde yaşamaya devam etmiş. Ancak haliyle Androlikou artık ‘Türk köyü’ olmaktan çıkmış. Köye uzun süre pek yerleşen olmamış. Zaten şimdi de çok az sayıda insan yaşıyor. Aralarında Türkler de var. Ama çoğunluk Rum…

Buna rağmen kardeşlerden üçü ismini ve dinini değiştirmeden bugüne kadar gelmişler. Sadece bir kardeşleri, evlendikten sonra vaftiz olup adını değiştirmiş.

“Kardeşler arasında Türklük-Rumluk, Müslümanlık-Ortodoksluk tartışması, kavgası oldu mu hiç?” diye soruyorum Özgül’e…

Olmadığını söylüyor.

Ne aile içinde…

Ne köylülerle…

Ne de başkalarıyla…

“Hepimiz insanız” diyor muhtar Özgül Hasan…

*  *  *

Annesi ile babası köy mezarlığında yan yana yatıyor. 2007’de ölen Haralambia’nın mezar taşında hac, 2014’te ölen Hasan’ın mezar taşında ise İslamiyet’i simgeleyen bir kemer var.

Diğer mezarlardan telle ayrılan Hasan-Haralambia’nın arasına ise bir bayrak çekilmiş: Bir Kıbrıs Cumhuriyeti bayrağı!..

Hasan Bey ölmeden vasiyet etmiş, “Beni annenizin yanına gömün, ortamıza da bir Kıbrıs bayrağı çekin” demiş.

Bunun nedenini soruyorum, Ellias vasıtasıyla muhtar Özgül Hasan’a…

“Babam bütün Kıbrıslılara mesaj vermek istedi: Türk-Rum değil Kıbrıslıyız. Müslüman-Hristiyan olabiliriz, ama bu önemli değil. Önemli olan Kıbrıslı olmak, insan olmak. Biz bir arada yaşayabiliriz. Öldükten sonra, mezarında da bu mesajı vermek istedi.”

*  *  *

Kıbrıslı Türk ve Müslüman bir baba ile Kıbrıslı Rum ve Ortodoks bir anneden doğma Özgül Hasan’ın çocukları Aleksandros ve Fotis de benzer bir durumda…

Anne Ukraynalı, Ortodoks Hristiyan…

Irini’ye soruyorum, “Özgül dinen kendisini nasıl konumluyor?” diye…

Gerektiğinde camiye de, kiliseye de gidiyormuş.

Özgül araya giriyor: “Zaten Allah tek değil mi?”

Gülüyoruz.

Başka söze gerek kalmıyor.

Özgül ve Irini ile çocuklarına teşekkür edip ayrılıyoruz.

Köyün hemen üst başında yer alan mezarlığa uğruyoruz son olarak…

Hasan ile Haralambia’nın arasında (çürüyüp yarısı parçalanmış olsa da) dalgalanan bayrağa bakıyorum.

Bir de toprağa…

Özgül’ün dediği gibi, orada da ‘birden fazla’sı yok!..