Murat OBENLER

Sahil Özberkman hayallerini süsleyen bir resim yapmaya başladı ama deprem ve binaların yapımındaki ihmallerden dolayı o da diğer Şampiyon Melekler gibi hayatını kaybetti ve resmini bitiremedi. Öğretmen-Sanatçı Pembe Gaziler de Sahil’in yarım kalan resminin tamamlanabilmesi adına topluma bir çağrı yapıyor. Hem Sahil’in hayalini tamamlamak hem de bir kez daha dayanışma ve toplumsal birlikteliğimizi göstermek adına yaratılacak resimlerden oluşacak sergi sonrasında toplanacak gelirle Şampiyon Melekleri Yaşatma Derneği’ne bir katkı yapmaya hazır mıyız?

Sahil’in yarım kalan resmini ilk gördüğünüzde Kıbrıslı bir insan olarak, bir anne olarak, bir öğretmen ve bir sanatçı olarak ne gibi duygular yaşadınız? Doğal olarak bu deprem, kayıplarımız,çekilen acılar ve travmaları da hatırlatmıştır herhalde?

Pembe Gaziler: Acılarımız büyüktü…Tam hatırlamıyorum tarihi ama Şubat’ın sonu gibi bu tuvali sosyal medyada ilk gördüğümde tarifi zor bir çöküntü daha yaşadım…Rengarek, umut veren bir tuval; yine umut ve neşe dolu bir çocuk elinin ve yüreğinin deydiği….ve yarım kalmış… Nasıl devam edecekti, (Onu hiç görmememe rağmen gökkuşağındaki boyamalarından nasıl bir çocuk olduğunu, ruhunu, kişiliğini düşledim..)Sahil hangi duygularını aktaracaktı acaba…ifade edemiyorum maalesef. Konuşurken de düşünürken de acı veriyor. Sahil’i hiç tanımadım, tanıyamadım. Ne de diğer yavrularımızı ve öğretmenleri. Onları tanımak bu şekilde olmamalıydı.

“Sahil’den bize bir umut, bir ışık, bir değer olarak kalan bu minicik başlangıcı bizler çoğaltalım, büyütelim ve devam edelim dedik”

Bu resim yarım kalan hayalleri, tam toprağa kök salmaya başlamışken kökleriyle birlikte sökülen bir fidan modeli aramızdan ayrılan genç bir fidanın gidişini de temsil ediyor. Bu yarım kalan hayal için bir inisiyatif aldınız. Bundan biraz bahseder misiniz?

Hepimizde olduğu gibi acının yanında bir de çaresizlik vardı hala da var.  Birşey yapmak isteyip de yapamamak… Bir süre bu tuvalin görseli içimi sıcak tuttu…ne zaman ki Esra ile konuşma cesaretini buldum, tuvalle ilgili bir şeyler yapabilmek arzusunda olduğumu söyledim. Sahil için, arkadaşları için, depremde kaybettiğimiz canlarımız için, onları sevenler için… Sahil’in hayallerini tamamlayabilmek ne mümkün. Mümkün değil bunu biliyorum sadece O’nun ve arkadaşlarının anısına kalıcı değerler bırakabilmek ve onların sesleri olabileceğimize dair bir sözümüz olsun istedim. Sahil’in ailesinin onayı ile fikrimizi Sahil’in doğum günü olan 18 Haziran’da sosyal medyadan açık çağrı olarak duyurduk. Sahil’den bize bir umut, bir ışık, bir değer olarak kalan bu küçük ama çok büyük başlangıcı bizler çoğaltalım, büyütelim ve devam edelim dedik. Sanatçılar, sanata gönül verenler, çocuklar, gençler… her kim dilerse Sahil’in yorumunu baz alarak kendi duygu ve düşünceleri ile söylemek istedikleri veya söyleyemediklerini tuvallere aktaracaklar. Ağustos ayının sonuna kadar elimizde toplanan çalışmalarla, bir sergi açılacak ve sergide satılan çalışmaların geliri Şampiyon Melekleri Yaşatma Derneği’ne bağışlanacak.

“Bizler evrensel bir dil olan sanatı kullanıp bir şeyler söyleyeceğiz. Kolay olmayacak ama çok anlamlı ve kıymetli bir sergi olacak. Hiçbir çocuğun hayali yarım kalmamalı”

Konunun hukuksal adalet arayışı boyutu, eğitim öğretim olarak bir okul kompleksi boyutu, psikolojik olarak travma sonrası ailelerin yaşamlarının sürdürülmesi boyutu, toplumsal olarak bu katliamın sorumlularını unutmama ve depremde kaybettiğimiz Şampiyon Meleklerimizi her zaman hatırlamak için üzerimize düşenleri yapma boyutu var. Bir resim belki de yine yeniden bu toplumsal birlikteliğe ve umuda bir su verecektir. Ben bu düşüncenizin hepimizin içine bir ferahlık vereceğini düşünüyorum. Bu açık çağrınıza olumlu cevap veren gönüllüler, kişiler, sanatçılar nasıl bir yöntem izleyecekler? Pembe Atölye olarak siz de malzeme, mekan olarak herhangi bir yardıma açıksınız değil mi?

Evet bu yaşanan talihsiz olay için sorumluluklarımız var. Toplum olarak, devlet olarak, vatandaşlar olarak da yükümlülüklerimiz var. Kim ne yapabiliyorsa adalete ulaşmak için bir ucundan tutmalı!Bizler evrensel bir dil olan sanatı kullanıp bir şeyler söyleyeceğiz. Kolay olmayacak ama çok anlamlı ve kıymetli bir sergi olacak. Birbirlerini tanımayan insanlar şimdiden bir araya geldi. Şu an üretmek isteyen 15 kişilik bir yazışma grubumuzla ilerliyoruz. Ve İspanya’dan 9 yaşında Bulut konuyu öğrendiğinde çalışma yapıp bana maille gönderdiler. Bulut, Sahil’e gökyüzünden gülümseyen bulutlar yolladı… Biliyorum çok duygusal bir süreç ama sizin de dediğiniz gibi bu emek kartopu gibi büyüyerek bir kucaklaşma, sevgi ve birliktelik duygusu ile daha güçlü bir mücadele sürecine dönüşecek. Dili yok; tercümanımız Sahil olacak!Sanatçı atölyeleri arasında işbirliği de yapıyoruz. Devrim Hanım ve öğrencileri çok anlamlı katkılar koyuyorlar. Ben de atölyemde çalışmalarını sürdürmek isteyen herkesi proje bitene kadar atölyemde misafir ediyorum.
Hiçbir çocuğun ama HİÇBİR ÇOCUĞUN HAYALİ YARIM KALMAMALI ve ADALET İÇİN BİZ HEPİMİZ TEK BİR SESİZ!