Her büyük yangından sonra ‘yangın helikopteri’ alıyor, her selli yağışların ardından da ‘dere içlerine yapılan binaları’ yıkıyoruz” demiştim...
Yani ‘lafta’ kalıyor...
Ve ‘yaptık, yıktık, aldık’ demekle de olmuyor...

***

‘Yangın helikopteri’ konusundaki hassasiyet, ne Yeşilırmak, ne de Beşparmaklar’da yok olan yeşili, makiyi, doğal yaşamın vazgeçilmezi canlıları kurtarıyor artık...
Ama yeni ‘ölümler’in önüne geçebiliyor...
Galiba uyanıyoruz, yüzümüze, helikopterlerle bir kocaman kova su boşalmış gibi!..
Ama yine de ‘popüler söylem’i, aynı siyasiler gibi hepimiz çok seviyoruz...
“Yangın helikopteri hemen alınmalı...”
Öyle de...
İhtiyaç ne?
Bizim doğal yapımıza en uygun model hangisi?
Maliyetler ne kadar?
Helikopteri aldıktan sonra personel, eğitim, altyapı imkanları araştırıldı mı?
Hem ‘istatistik’ fakiri bir ülkeyiz
hem de nedense ‘bilir kişi’leri bir araya toplayarak, ‘rapor’ üretmeyi başaramıyoruz kolay kolay...
Kimi 12 milyon dolardan söz ediyor, kimi 300 bin...
Sevgili Engin Kara, Amerika'da bir belediyenin, geçtiğimiz yıl, 2.4 milyon dolara yangın helikopteri aldığını paylaşıyor bizlerle..
Öyle görünüyor ki, işin “maliyeti”, her bir insanımızın “çok sınırlı” katkısı ile aşılabilecek boyutta.
Tabii, TOMA için ayrılan BÜTÇENİN de bu alana kaydırılması talebimizi unutmayarak...
Yine de derdim şu ki, “üniversiteler” adasında, bu “toplumsal sorunlar”ın çok daha “bilimsel kurullar”da ele alınması gerekmiyor mu acaba?

***

Bir okurun sözleri  ‘gülümseme’ açısından, ilaç gibi geldi bana...
“Diyelim ki tüm  maddi sorunları aşıp helikopteri aldık. Kim garanti edecek bu helikopterin üst düzey bürokratların elinde oyuncak olup, getir götür işlerinde kullanılmayacağını? RHA gibi hizmet aracı olmayacağını?”
Düşünsenize...
Başbakan... Ya da bir bakan..
Yangın helikopterine binmiş, düğüne gidiyor (!)
Oradan cenazeye (!)
Ya da ‘oy topluyor’ köy köy gezerek (!)
Olur mu olur...
‘Partizanlık’ onca kanımıza işlemişken, bu ‘yarım’ adada !..