İnsanlar dövizi çaresizlik içinde izliyor.
Sterlin kabusa dönüştü, Euro korkuya…
İşin aslı Türk Lirası eriyor.
Hepimizin cebindeki para günbegün azalıyor.
Emeklilik ikramiyesi de anlamsızlaştı artık…
Şimdiden yarı yarıya azaldı.
Dövizle yatırım yapan, bunu yine Sterlinle kira gelirinden ödemeyi hayal edenler kara kara düşünüyor.

***

Hiç uzatmadan söylemek zorundayım: Çare çözümdür!
Kıbrıs barışıdır.
Birleşmedir.
Dünyaya ve Avrupa’ya ilhaktır.
Bu olmadığı sürece Türk Lirası güvensiz bir limandır.
Endişedir, korkudur, azaptır.

***

“Çözüm tek başına olmaz” diyeceksiniz.
Evet olmaz!
Bunun için cesaretle “ezberinizi” değiştirmeniz gerekir.

***

Peki çözüm uzarsa ne yapacağız?
Bir süre daha ayakta kalmak için tek çaremiz var.
Sosyal yönetim anlayışını geliştirmek ve illaki üretmek…
Eğitimi ve sağlığı erişilebilir, çağdaş, kaliteli ve parasız yapmak.
Şimdi “parasız” değil mi?
Değil!
Okul öncesinden yani kreşten başlayarak yaygın, kaliteli ve parasız bir eğitimden söz ediyorum.
Özel derse mecbur kalmadan…
Özel okullara yönelme ihtiyacı hissetmeden…

***

Çocuklarının eğitim, kendilerinin ve büyüklerinin sağlık harcamaları için çalışıyor ahali…
Bir de lüksüne ve konforuna yetişmek için çırpınanlar var tabii…
Asıl onlar yandı!
Çünkü ‘yokluğa’ alışana çok koymuyor bu gelişmeler de asıl ‘varlığa’ alışanı sarsıyor.

***

Bir de…
Ülkenin kaynaklarından yoksullara daha fazla pay ayrılmalıdır.
Asgari ücretle çalışan gençlere destek verilmelidir.
Ücret ödenmelidir mutlaka…
İşsizler de dâhil…
Eğer istenirse gereksiz mesailerden, gösterişlerden, harcamalardan kaynak yaratılabilir.

***

Peki bu ülkeyi yönetenlerin geleceğe dair bir formülü var mı?
Yok!
Üstelik lütfen bir bakınız modellere…
Hangisi umut veriyor size?
Elinizi vicdanınıza koyunuz ve söyleyiniz, bu düzenden en küçük bir umudunuz var mı?

***

Hepimize yalnızca yurtsuzluğu değil…
Yoksulluğu da dayatıyorlar.
Uyanınız!
Maskeli balo bitiyor.