"Her insan huzur verir" der, Elif Şafak...
Ama altını çizer çok önemli bir ayrıntının:
- "Kimileri gelince, kimileri gidince..."

* * *

Eğer gittikleri zaman huzur duyduklarınız çoğunluktaysa...
Terk ediniz o zaman, sizin için azaba dönüşen mekanı, insanı, hayatı...
Ya da tüm gururunuzu ve duyularınızı kilitleyen emirleri reddederek çağırınız, gelmesini beklemeden size huzur veren insanı...
Yok doğru yerdeyseniz eğer, doğru insanla, doğru hayatta, doğru zamanda, doğru mekanda kıymetini biliniz o zaman...

* * *

Ne kadar çok "eğreti" birliktelikler var çevremizde, "düştü düşecek" nefesler fark ettiniz mi?
Tutmayan altı üstü...
Rengi dokusu uymayan...
Uyuşmayan, sırıtan, bir yüreği ötekinin yanına koyamayan...

* * *

Kimi çaresizlikten...
Kimi mecburiyetten...
Kimi alternatifsizlikten...
Çoğu da 'cesaretsizlikten' aslında...
Tam bir 'yürek yoksunluğu' durumu..
İçinden çıkılmaz bir labirent gibi...

* * *

Doğru zaman ve doğru insan ve doğru mekan, buluşamıyor kolay kolay...
Şans, kader, kısmet denemez buna...
Bir türlü inanamadım, böylesi soyut kavramlara...
Çünkü insan, biraz da kendi yaratıyor şansını...
Tercihleriyle yaşıyor insan...
Ve "risk" almadan olmuyor, olamıyor....

* * *

Her insan huzur verir, evet, her insan...
Ama önemli olan hangi durumda...