Bu ligin en tecrübeli takımlarından biri olan Dumlıpınar’ı konuk eden Denizli zor da olsa rakibini mağlup ederek ikinci hafta galibiyetle tanıştı. Dün maçı izlerken içeride ya da dışarıda hiç fark etmez Denizli adına tüm maçların zor geçeceği izlenimini edindim. Bu takımın mutlaka pas yüzdesini artırıp topa rakipten daha fazla sahip olması lazım. İlk başta Dumlupınar’ın da belirgin bir üstünlüğü yoktu. Başlama düdüğü ile birlikte birbirlerine üstünlük kurmaya çalışsalar bile her iki takımın da pas yüzdesi düşük olunca ne Dumlıpınar’ın ne de Denizli’nin belirgin bir üstünlüğü göze çarpmadı. İki takım arasındaki fark Dumlupınar’ın 4-3-3 sistemi ile sahaya yayılmasının yanında Denizli takımının 3-5-2 sistemi ile mücadele etmesiydi. Denizli futbolcularının birbirlerinden kopuk oynaması ilk başta Dumlupınar’a ofansif açıdan büyük avantajlar sağladı. Özellikle Arif Uysal’ın çabukluğu Denizli savunmasının dengesini bozdu, ancak Arif’in bu oyununu idame ettirememesi Denizli savunması adına bir kazanç oldu. Denizli forvet elemanlarının rakip kale önünde yakaladığı pozisyonlarda kaleci mi çalıştırdıklarını yoksa gol maksatlı mı şut çektiklerini anlayamadım.

İlk yarı boyunca her iki takım da kısa paslarla oyun kurma yerine uzun toplarla sonuca gitmeyi düşündü. Aslında Denizli forvet’i Mahmut’un çok iyi bir sprinter olduğu göz önüne alındığında bu toplarla buluşması ve sonuca gitmesi gerekirkirdi, fakat Mahmut bu hafta da kendisinden beklenen performansı ortaya koyamadı.
Dumlupınar golü kalesinde görüp geriye düştükten sonra ve hücum bölgesinden bir adamının kırmızı kartla oyun dışında kalmasından sonra oyun planında oldukça radikal değişikliklere gitti. Deneyimli hocaları Kılıçali Kahraman çok cesur kararlar üretip üçlü tandem savunmaya dönüp ileride yine fazla adamla gol bulmak için uğraştı. Şu bir gerçek ki Dumlupınar son yarım saatlik bölümde bir kişi eksik oynamasına rağmen Denizli ile kora kor mücadele etti.

Son dakikalara girildiğinde Dumlupınar bütün riskleri göze alarak dört  hatta beş kişiyle forvet hattı oluşturunca doğal olarak geride büyük gedikler verdi. Denizli maç boyunca bulamadığı fırsatları bu kısacık bölümde yakaladı, ancak bu fırsatları kaçırmak için de herhalde bu kadar beceriksiz olunabilirdi. Onca fırsattan sadece birini değerlendirebildiler. Mahmut Çakıl ve Can’ın kaçırdığı goller akıllara ziyan dedirtecek cinstendi. Son bölümde yoğun Dumlupınar baskısına rağmen Denizli Defansının da çok iyi kapandığını ifade etmek lazım.