Türkiye günlerdir “Andımız” meselesini tartışıyor.
Epeydir okullarda yok.
“Milli Cephe” yeniden istiyor.
Her sabah...
“Türküm...
Doğruyum...
Çalışkanım...”

*  *  *

Fark ettiniz mi adanın kuzeyinde böyle bir tartışma yok.
“Türk’ten Türkçü” hallerimiz “andımız”a dokundurmuyor.
Böylesi meselelere bizim siyaset “şimdi bunun sırası mı, başımıza iş almayalım” hissiyle bakar.

*  *  *

Oysa ülkemizde farklı etnik kimlikten öğrenci sayısı hızla artıyor.
(Geçen sene üniversiteler ve TC yurttaşları dışında; ilk, orta ve liselerimizde 2 bin 574 yabancı öğrenci vardı.)
Her sabah onlar da okuyorlar:
“Türküm...
Doğruyum..
Çalışkanım...”
Halbuki Türk falan değiller...

*  *  *

“Irkçılık” bu!
Ben demiyorum sadece...
Dünya söylüyor.
Avrupa Birliği söylüyor.
Dün Erdoğan da söyledi:
“Irkçılık bizim dinimizde yasaklanmıştır.”
(Özgürlük alanlarını böylesine daraltmaya ne diyor aynı din!.. Ya da dini zorla dayatmaya?)

*  *  *

Varlığını Türk varlığını armağan eden bir metin her sabah yineleniyor.
6, 7 yaşında çocuklara bir de...
Çok kültürlülükle övünürken dahi!
Oya Baydar çok güzel anlattı dün...
“Oysa insanlık eşit yurttaşlık temelinde özgürce yaşamak, kimliğinden korkmamak, kimliğini yitirmemek istiyor artık...”
İyi ki güneyde bu yok...
Orada okuyan bir yığın öğrencimiz güne “Rum’um, çalışkanım” diye başlayacaktı yoksa...
O durumda feryat edecektik.

*  *  *

Bu “ırkçı” metni “mesele” dahi yapmıyoruz ya, buna başka da şaşıran biri yok mu?