Maskeler vardır, hakikati örtmek üzere tasarlanmıştır.
Ama o maskeler de gün gele düşer!
Yeryüzü böylesi "maskeli" gösterilerden çok yanmış, kanamış, incinmiş, gerilemiştir.
Yine de hayat kendi yolunu çizer.
Geriye yıkım kalır, toz kalır, kaybedilmiş senelerin hüznü kalır.
Unutulur soytarılar, riyakarlar pek yer bulmaz tarihte, nutukların gölgesine gizlenir sahtekarlar...
Maskeler vardır.
"Diktatör"ün yüzünde "demokrasi" diye gülümser (!)

*  *  *
Çanlar çalıyor!
İşitmesini bilenler, bu acılı adanın masmavi kıyısında, kendi geleceğimize sımsıkı sarılmamız gerektiğini anlıyor.

*  *  *

Çanlar demişken.
Çalındı!
İmam da çaldı.
Hem de "kutsal" ayında...
Yüzündeki maske "masumiyeti" anlatıyordu.
Kim bilir ne vaazlar verdi, “kul hakkı, yetim hakkı” diye diye...
Laf yenildi eyleme...
İmam “çan” hırsızı çıktı, Allah’ın bir evinden yürüdü, öbürünü soydu.
Maskesi kutsaldı.

*  *  *

“Ben de çözümden yanayım” yeni maskesidir, şimdiki zamanların...
“Ben de barış istiyorum”un boyaları dahi dökülmüştür.
Dili başka söyler çoğunun..
Kalbi başka!
Peki “eylem” nerededir?

*  *  *

Şimdi yeniden bu coğrafyayı giyinmenin vaktidir.
Umudu yeşertmenin...
Yurdu sevmenin vaktidir şimdi.

*  *  *

“Her şey çok güzel olacak” diye bir söz var, karşı kıyıdan…
Pek bir hoş geliyor kulağa...
Umarım insanlık, o güzele ulaşır.
Birer birer maskelerini çürütür kalleşliğin, yozluğun, nefretin…
Her şey çok güzel olmalıdır…
Ve “demokrasinin tatile çıktığı” bir yere dair umutlar büyütürken, yerimiz, yurdumuz bizim olmalıdır.
Bağlılıkla bağlanmayı...
Ve hatta bağımlılığı birbirine karıştırmadan!