Bizim buralarda gündelik sohbetler genellikle soruyla başlar. Hatta bazen soruyla biter.
- Napan?
- Napayım?
- Napacan?
- Napalım?
‘Muhabbet’ bu minvalde sürer gider. Bazen ‘kelime sayısı’ biri bile geçmez. Ama maksat zaten ‘hatır’ sormaktır. O yüzden kimse ‘kelime kıtlığı’na takılıp kalmaz.
Sonra başka muhabbetlerde bu halimizle dalga bile geçeriz.

**

Bu aralar dikkat ettim, yine bu tür ‘kelime kıtlığı’ çekilen sohbetlerin çok ‘trend’ bir sorusu var.
Soruyorsunuz.
Cevap alıyorsunuz.
Sonra iki taraf da gülmeye başlıyor!
‘Trend’ olmasının sebebi de bu herhalde...
‘Napan’ın çekim hallerinden daha komik bir durum çıkıyor ortaya.
Millet o yüzden kendi sorusuna ve cevabına kahkahalarla gülüyor.

**

Soranı da yanıtlayanı da güldüren ‘muhabbet sorusu’ şu:
- Her şey yolunda mı?
Cevap:
- Her şey yoluna!..
Sonrası kahkaha...
Aslına bakarsanız soru ciddi.
Ama cevap bu olunca, ciddiyet sulanıyor.
Yerini komediye bırakıyor.
Ve bu da fena bir şey değil.
Katıla katıla gülmek için bahanemiz çıkıyor.
Gülmek de kuşkusuz herkese hem yaraşıyor, hem de yakışıyor.

**

Dün iş dünyasından bir arkadaşla telefonlaştık:
- Her şey yolunda mı?
- Evet, her şey yolunda!..
Sonra güldük.
“Neden gülüyoruz”a yorumum şu oldu:
Gülüyoruz, çünkü cevap komik. Soruyu soran aslında ‘her şeyin yolunda olmadığını’ çok iyi biliyor. Zira yolunda giden çok az şey var. Özellikle de ekonomik yaşamda...
Memleket maliyesine ‘kamu maliyesi’ gözlüğü dışında bakamayanlar sayesinde ne kemer kaldı sıkılacak, ne iş ahlakı, ne de yarına umutla bakmayı sağlayacak bir ışık, bir ses...
‘Vatandaş maliyesi’ ve ‘özel sektör maliyesi’ ile hiç ilgilenmeyen TC-KKTC protokolleri sayesinde artık ‘deliliğe’ vurdu millet, ağlanacak haline gülüyor.
Şimdilerde “Her şey yolunda mı?” sorusu mizah unsuru oldu, millet buna gülüyor.
Yakında millet zil takıp oynarsa şaşırmam.
Hem belki şarkı da yapılır “Her şey yolunda mı?” diye...
Onu çalar oynarız, zilli zilli.