Cenk Mutluyakalı
İZLENİM / ELEŞTİRİ / YORUM

“Şahane Düğün” ün ilk gecesine gidememiştim.

İlk gösteri sonrasında kültürel yetkinlikleri ve seyir zevklerine güvendiğim iki dostumla konuşma fırsatım oldu, “Nasıldı” diye.

Birisi, “Çok yakın zamanda üniversite öğrencilerinden izlemiştim, belki o nedenle oyun beni yeterince içine çekemedi, keyifliydi ancak Kıbrıs Türk Devlet Tiyatroları için güçlü bir seçim olmadı” dedi.

Bir diğeri “harikaydı” diye söz başladı, “Hele oyunculuklar, performans, tempo dört dörtlüktü, çok beğendim, çok eğlendim.”

İşte böyledir.

Kimi zaman bir oyun hakkında harika düşünceler dile getirir ya da yazarız, oysa bir başkası hayal kırıklığı yaşar. Ya da pek tatmin olmadığımız bir oyun,  bir başkası için “unutulmazlar” arasında yer alır.

Tiyatronun büyüsü biraz da budur. Her seyirciyi farklı etkileyebilir.

“Duygularının tercihleri dahi başkaları tarafından yapılmış olanlar, aynayı kendi kalplerine tutma iradesini gösteremezlerse, karar verme mekanizmalarına bir tuvalet fırçası sıkışabilir.”
Nehir Demirel / Yönetmen

Ne iyi etmişim de gitmişim

Kıbrıs Türk Devlet Tiyatroları’nın “Şahane Düğün”üne ikinci hafta yetiştim. Siz bu satırları okurken, üçüncü sahneleme de tamamlanmış olacak. Doğrusu, daha ikinci haftada Lefkoşa AKM’de boş koltuklar vardı, gördüm, üzüldüm.

Üzüldüm çünkü bu oyun seyirciyi hak ediyor.

Bir kere çok eğlenceli, yüksek enerjili ve tempolu, iyi kotarılmış bir komedi.

“Şahane Düğün”ün çok zekice ve yaratıcı kaleme alınmış bir senaryosu var, Robin Hawdon yazmış, Özcan Özer de Türkçeye harika çevirmiş. Tabii yönetmen Nehir Demirel’in her oyunda kendini biraz daha aşan duruşunu da selamlamak gerekiyor. Kıbrıs Türk tiyatrosu iyi bir kadın yönetmen kazanıyor.

Sahnesiz 20 sene
---

Ada’nın kuzeyinde geleneksel iki profesyonel tiyatromuz var, Lefkoşa Belediye Tiyatrosu ve Kıbrıs Türk Devlet Tiyatroları.

İkisi arasındaki rekabette, sanırım, Lefkoşa Belediye Tiyatrosu hep bir adım önde olmuştur.

Sebebi, bence “siyaset…”

Kıbrıs Türk Devlet Tiyatroları her üç-dört senede bir “müdür” değişiyor -ki bu atamalar çoğunlukla, tiyatro disiplinleri değil, ilgili bakanın partisine yakınlıkla alakalı yapılıyor.-

Kıbrıs Türk Devlet Tiyatroları’nın “Müdür” ya da “Sanat Yönetmeni” anlamında bir istikrarı yok.

Sahnesi de yok!

Yanmış ve öylece kalmış.

Düşünsenize 20 sene geçmiş bu yangının üzerinden, bu ülke siyasi ve toplumsal anlamda giderek daha çok çürürken, en fazla ihtiyaç duyduğumuz sanata karşı böylesi bir duyarsızlık var.

Ya da cümleyi tersten okursak eğer, sanata yönelik böylesi bir duyarsızlık sonucu, giderek daha da çürürken…

O otel odasında
---

 “Şahane Düğün”e haksızlık etmeyelim, oyunu anlatalım.

Bir erkek, tam da evleneceği gecenin sabahında, hiç tanımadığı bir kadınla aynı yatakta uyanıyor. Hem de düğün hazırlığı yapacakları otelin bir odasında…

Sonrasında “bu kadarı da olmaz” dedirten gelişmeler birbiri içerisine dolanmış sürprizler ve içinden çıkılmaz zannedilen düğümlerle karşınıza çıkıyor.

“O herkesin kız arkadaşı” rolüne bürünen arkadaş, ne olduğunu kendisi dahi anlayamayan bir oda görevlisi ve damat ile sağdıç arasında bir “müstakbel” eş!

“Az kalsın her şey ortaya çıkacaktı” nefeslenmesi arasında hiç kimse dün akşam nerede yattığını ya da kiminle yattığını bilmiyor.

Yönetmen Nehir Demirel, oyunun broşüründe “Biriyle sevgili olma haline kim karar verir, peki evleneceği insanı kim seçer” sorularını yöneltiyor.

Doğrusu oyun, evlilik kurumunu sorgulayan toplumsal yönünden daha fazla “komikliğiyle” öne çıkıyor.  Yüzeysel ancak yüksek tempolu ve ustalıkla kurgulanmış bir güldürü…

Belki “kasıklarınız çatlarcasına” gülmüyorsunuz ama oyun boyunca eğleniyor, arada yüksek sesle kahkahalar atıyor, bolca şaşırıyorsunuz.

Salondan ayrılan izleyici mutlu, memnun ve keyifli görünüyor.

Kıbrıs Türk Devlet Tiyatroları’nı izlemeyeli epeyce olmuş. O nedenle ayrıca mutlu oldum, çünkü sahnede yeni yüzler gördüm.

Unutmadan!

Oyunun sahnelendiği Lefkoşa AKM bir tiyatro salonu değil. Böylesi bir ortamda seyirciyi oyunun içerisine çekmek çok daha zor...

Ses ve ışık, akustik ve oturma düzeni açısından da ayrıca sıkıntılı bir sahne…

O nedenle, oyunculuk ve reji daha da önem kazanıyor.

Daha önce de yazdım, savaşın “ağırlıklı yitireni” Kıbrıslı Rumlar, 1974’e rağmen neredeyse her mahalleye bir tiyatro binası yapmayı başarmışlar. Oysa savaşın “ganimete konanı” Kıbrıslı Türkler, var olanı da yakmışlar!

Ve oyunculuklar
---

Ahmet Alper Ayana, Deniz Aslım, Cevahir Caşgir, Zehra Evliya Parıldak, Birce Birsel Çağlar Çiçekli ve Özlem Özkaram’dan oluşan kadro başarılı bir oyunculuk ortaya koymuş. Tümü için ortalamanın üzerinde bir performans diyebilirim. Rollerinin hakkını vermişler.

Oyunun en önemli yükünü Ahmet Alper Ayana sırtlamış.

Ben en fazla “oda temizlikçisi Julie” rolünde Birce Birsel’i beğendim.

Özlem Özkaram tecrübesini, mütevazı bir rolde dahi harika etki bırakarak göstermiş. Zehra, sahnedeki abartısız duruşu ve kendinden emin tavrıyla oyuna yakışmış.

Cevahir’in heyecanı, yeteneği, ses ve hareket uyumu öne çıkmış, sahnede adeta “ben bu işi çok seviyorum” diye gözlerimizin içine bakıyor.

Oyundaki geçiş oyuncusu, aslında en zor rollerden birini üstlenen Deniz Aslım’a yani Tom’a bir eleştirim var. Bu kadar çok bağırarak oynamak şart mı? O durumda “hiddet”in etkisi kayboluyor, ses çatallanıyor ve diyaloglar gürültüye dönüşüyor.

Dekordan kostüme tüm emek verenleri kutluyorum, yeni müdür İlknur Işıl Türkmen’e de eğlenceli bir “hoş geldin” olmuş. Umarım, Kıbrıs Türk Devlet Tiyatroları kendi içinde “Sanat Yönetmeni” kurumunu öne çıkartarak, “özerk yönetim” çabalarını yükseltir, siyasi alışkanlıkların etkisinden arınır.

Oyunu izlediğim gece Cumhurbaşkanı Mustafa Akıncı ve Kültür Dairesi Müdürü Şehbal Hamzaoğulları da oradaydı… Sanatçılar için de ayrıca bir motivasyon oldu.
 

Gidiniz, izleyiniz!
 

• İki perdeli komedi ‘Şahane Düğün', her Cuma Lefkoşa AKM'de saat 20:00’de sahneleniyor.
• Oyun hakkında ayrıntılı bilgi ve rezervasyon için 2287191 veya 2280191 numaralar aranabilir.

(Fotoğraflar: Harun Uçar)