İşte toplumun en önemli isyanı bu!
Çok açık bir örnek.
Bütçe rakamları!

Eğitim Bakanlığı’nın kadrosu, merkezi…
884 bin 500 lira ayrılmış memurlar için!
Dikkat!
Müşavirler için ise 2 milyon 316 bin TL.
Yani ‘aktif’ çalışanın üç kat fazlası ‘yatış’!

***

Salih Sarpten hocamız ‘akıl tutulması’ diyerek yazmış bu çarpıklığı…
Önceki hükümet bunu dondurmuştu!
Yenisi geldi, çözdü…
Dünya kadar yeni ‘müşavir’ yaratıldı yine!
Bir ülke ‘çalışanın üç katı’ bütçeyi ‘boş gezenin boş kalfası’na ayırır mı?

***

‘Çürümüşlük’ ülkenin ‘seçkinlerinde’!
“Hali vakti yerinde”lerde...
‘Menfaatçilik’ de en fazla orada…
Yasa, kural, sıra tanımazlık da...
Yoksulda, dar gelirlide, işçide değil hani.
Ne oluyor sonra...
Disiplin yerlerde!
Öğretmen ‘müfettiş’i saymıyor, müdür yönettiği memurdan daha az iş biliyor!
Hani o sokak ağzı gibi...
‘Ayaklar baş oluyor’ giderek….
Yürümüyor işler!
‘Çözüm’ üretilemiyor.
Bilgi, deneyim, beceri anlamını yitiriyor.

***

Ne sıra var ne usul...
Ne yasa var, ne kural...
Hiçbir kıstas yok ülkemde!
“Gör beni göreyim seni” üzerinden bir “hilkat garibesi”...

Yurttaşlık verilirken de böyle..
Bütçe ayrılırken de...
Çevre de böyle, trafik de...

***

Eğitimin en önemli ihtiyacı denetmen, eğitim uzmanı falan deniyor ya…
Oradaki durum ne?
Müfettiş bütçesi de % 20 azaltılmış!
Demek ki ‘denetim’ de istenmiyor, eğitimde!
Daha çok ‘geçici’, daha çok ‘sözleşmeli’…
Niye?
Çünkü için için ‘partizanlık’ kaynıyor!

***

Peki ya bu düzeni besleyen ‘bağımsız vekiller’ ne alemde...
“Al benim irademi, maskara et” mi demiştiniz, oy verirken!
Verin verin, yine verin de görelim sizi!

Hemen hiçbir alanda kural yok, kriter yok, sıra yok, hukuk yok, yasa yok….
Adalet yok adalet!
Çanlar çalıyor deli gibi…