10 Mart 2020 covid-19 salgınının bize de uğradığı tarihtir. O günden bu yana tam 13 ay geçti. Bu 13 ay içinde ülkeyi UBP ağırlıklı hükümetler yönetiyor. Daha doğrusu UBP ağırlıklı hükümetler yönetemediği için hep birlikte sürükleniyoruz.

Hiçbir plan, program, hedef yok.

Bu 13 ayda hükümetlerin yaptığı sadece “Aç- Kapa”. Vaka sayıları biraz azalınca açıyor, bir süre sonra vakalar artınca yeniden kapıyor.

Bu arada her açıp kapattığında, kapatılan işyerleri ve bu işyerlerinin desteklenmesi ile ilgili adım eksik kaldı. Ya da çok az bir miktar katkı, çok çok gecikmeli olarak verilebildi.

Bu 13 ay içinde görevde olan UBP ağırlıklı hükümetlerin yapabildiği sadece bu kadardı.

Bu süre içinde ekonomi yıkıldı.

Neredeyse bütün sektörler bu yıkımın altında kaldı.

Turizm tamamen bitti. Turizmden beslenen tüm kesimler de turizle beraber çöktü.

İnşaat sektörü faaliyette gibi görünse de dizlerinin üzerine çöktü. Bundan beslenen tüm yan sektörler de dibe vurdu.

Eğitim sektörü güya online olarak sürüyor. Ama online eğitimin, yüz yüze eğitimin yerini tutamayacağı tüm eğitim uzmanları tarafından açıklanıyor.

Kaldı ki öğrencinin KKTC’ye gelmeden online olarak eğitim almasının üniversitelerimize ve buralardaki öğrenci varlığına dayalı yurtlar, kiralık ev ve pansiyonlar ile cafe ve resturantlar vb. işyerleri ile bu işyerlerinde çalışanlar için yaşam çok ama çok zor geçiyor.

Pandeminin getirdiği başka sorunlar da var.

Bunların başında da çocuklarımızın eğitim sorunu gelir. Tam 13 aydır bu ülkenin ilk ve orta eğitim okullarında yüz yüze eğitim neredeyse yok denecek kadar azdır.

Uzmanların deyimiyle pandemi nedeniyle bir nesil kaybedilmiştir. Bu çocukları yeniden eğitime ısındırmak oldukça zor olacaktır.

Sağlık dışında tüm devlet kurumları iş yapılamaz hale geldi. Gerek memurların rotasyonla çalıştırılması, gerekse de koronavirüs bulaşmasından korktukları için işler aksamakta, iş takibi yapılamamakta dolayısıyla iş yapmak oldukça zorlaşmaktadır.

Normal dönemde yoğunluk nedeniyle zaten yavaş işleyen yargı, bu dönemde çok yavaşladı. Pandemi nedeniyle adalet de tatile çıktı dersek fazla abartmış olmayız diye düşünüyorum.

Bütün bunları ve daha buraya ekleyebileceğim birsürü eksiklik ve aksaklık varken bu ülkeyi yönetmek için Ankara’dan tayin edilen azınlık hükümeti ne yapıyor?

Seyrediyor. Evet herkes gibi onlar da seyrediyor ve bunlarla ilgili kıllarını kıpırtatmazken eski bildiklerini yapmaya devam ediyor.

Üst kademe yöneticisi atamalarını yapıyor.

Devlete münhalsiz, sınavsız istihdam yapıyor.

Ayrıca sanki çok gerekliymiş gibi bol bol vatandaşlık dağıtıyor.

El altından arsa, tarla, hali arazi dağıtımı da eksik olmuyor elbette.

Doğru dürüst ihale bile yapamadığı için ihale açıyor sonra iptal ediyor, sonra yeniden açıyor, ardından da yeniden iptal ediyor. Sonra da “mücbir sebeb” diyerek yasa dışı ihalesiz alım yapıyor.

Ama ülkeyi yeniden ayağa kaldıracak herhangi bir plan, program yok. Böyle bir çaba da yok.

Eğitim bakanı çıkıyor “bütün öğretmenler aşılanmadan yüz yüze eğitim başlamaz” diyor. Sağlık bakanı çıkıyor “Araç kayıt dairesi vatandaşla daha çok yüzyüze geliyor, aşı olacaksa önelik araç kayıt çalışanlarınındır. Hem bu daire devlete para da getiriyor” diyor.

Evlere şenlik bir hükümetimiz var. Bu hükümet ülkeyi yönetmiyor. Hiçbir soruna çare üretemediği gibi her gün başka şeyler söyleyerek, her bir bakan, ya da hükümete destek veren her bir milletvekili başka başka konuşarak, her yönden zor durumda olan insanımızın sinir uçlarıyla oynuyorlar.

Kendileri sürükleniyor, bizi de birlikte sürüklüyorlar.