“KKTC” denen yapı tümüyle “iflas” etmiştir.
İflası açıklayacak birisi yoktur.
Yüreği, yetkisi, iradesi, cesareti, gücü yoktur hakikati söylemesi gerekenlerin…

Battık!
Öyle çok da kolay olmayacak bu bataklıktan çıkmak.
Daha da dibe sürükleneceğiz git gide…
Yitirdik çünkü sesimizi, sözümüzü, umudumuzu…

Uluslararası toplumun dışında bırakılmış, hukuksuzlukla malul devlet iddiası ve bireyci faydaların büyüttüğü yalan yıkılmıştır.
İşin en üzücü yanı enkazın altında kalan yoksullardır, gençlerdir, güvencesiz insanlardır.
İflası vardır ama “patron” rolündeki devlet vitrine dizdiği süslerle “dükkanı” açık tutmaktadır.
O vitrinin ardında tam bir çürüme egemendir.

***

Tepeden tırnağa köhnelik ve yozlaşma içerisinde, kukla ve çapsız yönetimlerin kıskacında, rasyonel tavırlar beklemek pek mümkün değildir. Öyle bilgi ya da görgünün etrafında döneceğimiz bir hayat kalmadı ortada…
Canının derdine düşmüştür ahali!
Akılla, usla ve evrensel doğrularla konuşmanın ortamı yitirilmiştir giderek…
Sürükleniyoruz isyanla, sızıyla, yakarışla…
Bayrak dalgalandırarak en önde, milliyetçiliğin, yaranmanın ve kaypaklığın önderliğinde…

***

Nereyi tutsanız elinizde kalıyor.
Dökülüyoruz!
Tepkimizde, öfkemizde, yankımızda boğuluyoruz.
Kamu kurumları çöktü, çökertildi, batırıldı birer birer…
Mafya yerleşti içimize…
Karanlık bir bahçede kaynağı puslu saadet zincirleri yeşerdi.

***

1974 savaşının ardından dünya kadar fabrikanın, otelin, tarlanın, bahçenin, hanenin, limanın, tesisin, hammaddenin, arazinin, mülkün sahibi oldu bu toplum.
Hazır buldu.
Tek kuruş ödemeden ve terlemeden, planlamadan ve hayalini dahi etmeden…
Buna rağmen battık!

“Kan döktük, aldık” dendi.
Tam bir vesayet düzeni kuruldu, Türkiye emretti, memurları uyguladı.
İstediğini hükümet seçti, istemediğini devirdi.
Protokoller imzaladı, kalkınma modelleri geliştirdi, yasalar hazırlattı, nabız tuttu, şerbet dağıttı.
“Statüko”ya sıkı sıkıya sarıldı kitleler, cicili bicili konfor alanları yaratıldı.
“Devlet” kuruldu güya!
Kırk senede kimse de tanımadı.
Sahtelik kutsandı.

Tümü çöktü!
Biçarelik, muhtaçlık, vasatlık ve sıradanlık dayatıldı ömrümüze…

***

Bütçe açığımız tarihin en yüksek oranına ulaşmıştır.
Demokrasi açığı bütçe açığından da fazladır.
Geleceğe dair umut ışığı yitiktir.

Dünyanın en sefil parasıyla boğuşmaktadır ekonomi ve eğer güneyden geçişler dursa çarşı tümüyle çökecektir.

Tam bir “iflastır” yaşanan ve bu iflası açıklayacak yürek, cesaret, irade yoktur.