Deleuze ve Guattri’ye göre felsefe düşüncenin üç temel formundan biri olup, diğer iki form da sanat ve bilimdir.
Birbirleriyle sürekli olarak farklı kombinasyonlarda eşleştirilmelerine rağmen, bunlar üçü birden asla birbirleriyle doğrudan ve birbirleriyle örtüşen bir iletişim kuramazlar.
Kuramazlar çünkü,
felsefe kavramlar,
bilim önermeler,
sanat ise duygular ve algılamalar üzerinde kuruludur...

Felsefe, bilim ve sanatın belki de tek ve en güçlü kesişme ya da birleşme noktası beyindir.
İnsan, beynini yani aklını kullanır ve evrensel fikir birliğine varabilmek için bilimsel çalışmalar yapar...
Hani hep söyleriz ya; 2+2 =4  diye...
İşte burada yaptığımız şey de,
yargıları evrensel bir dil olan matematikle incelemektir.
Yani neticede bir evrensel fikir birliğine ulaşmaktır.

Tabi ki evrensellik siyasal aktörler için de geçerli bir düşünsel zemindir...
Siyaset evrensel doğruları merkeze alarak yapılır, dışlayarak değil.
Öyle ki, siyasette evrensel  doğruları inkar etmezsiniz ama etrafında dolaşırsınız.

Örneğin “2 +2= 4”tür ama bunun yerine “2+2, 5 etmez” de diyebilirsiniz...
“2+2=4” önermesi doğrudur elbette ancak “2+2, 5 etmez” önermesi de yanlış olmayıp doğrudur.

Siyasette 2+2’nin 5 etmediği esaslı olarak ortaya konulabilir....
Hatta bunu toplumsal, yapısal reformun temeli olarak ortaya atarak yeni bir dönemin öncülüğü de yapılabilir.
Çünkü 2+2=4 kesin evrensel bir yargıyı ifade eder, değişmezdir...
Fakat 2+2’nin 5 etmediği hem doğru bir cevaptır hem de dinamiktir...
4'ü reddetmeyip merkezde tutacağı ve onun yerini alacağı için de yeniyi ve spekülatif düşüncenin doruk noktasını temsil eder.

Şimdi diyeceksiniz ki ne diyor bu Mehmet hoca!

Dediğim şu:
50 yıldır madem ki “2+2 =4 eder” bizim bu ülkede işimizi yeterince göremedi,
ve statüko bu yöntemle aşılamadı;
O halde bunun yerine bir de 4'ü merkezde tutup,
“2+2, 5 etmez”i denesek!
Yani hadi beyler!
Kıbrıs Sorunu olur diğer sorunlar olur,
"B Planı" görelim...