Kimi “parlak” düşler geçiyor aklımdan!.
Biliyorum, “kendime” parlak...
Pek çoğuna göre “olmaz, imkanı yok”

***

Hele bu ülke!..
Kimsenin en küçük cesareti yok, değişime...
“Böyle gelmiş böyle gitsin” üzerine çok hafif makyajla, umut ediyoruz ki hayat değişecek...
Aynı tas...
Aynı hamam...
Tellaklar değişiyor ha bire...

***

O kadar çok mesaj alıyorum ki, üniversite mezunu ‘işsiz’ gençlerden...
İnsanın yüreği sızlıyor, içi acıyor.
İşte bu nedenle kimi düşler kuruyorum, kimi değişimler...

***

Bir yılda ‘ek mesai’ için harcanan bütçe 57 milyon TL, biliyorsunuz!..
Peki?
Bir “ikinci mesai” dilimi yaratılamaz mı?
Hani sabah sekizden üç buçuğa bir mesai var ya...
Gerisi ‘ek’...
İkinci bir ‘mesai’ dilimi yaratılsa...
Örneğin,  üç bucuktan gece onbir buçuğa...
Ve böylece ‘ek mesai’ ortadan kalksa!..
Devletin kasasına ‘ek yük’ gelmese...
Ama yüzlerce yeni ‘işsiz’ insan da iş sahibi olabilse...
En nihayetinde başvuranlar ‘akşam mesaisi’nde çalışacağını bilecek...
Yine tüm sosyal hakları aynı olacak...
Yine en fazla sekiz saat çalışacak...
Ama ‘öğle mesai’ olacak bu!..

***

Böylesi bir ‘proje’,  tek bir kuruş ek bütçeye gerek kalmadan, 2 bini aşkın insana ‘iş’ demek !..

***

Neyse...
Benimki ‘düş’ sadece!..

-----------------------------------------------------

[ Şu meşhur VERGİ AFFI konusu... Bu işi ŞEFFAFLIKLA yapınız! ‘Af’tan kaç işletme yararlandı? Devlet ne kadar ‘tahsilat’ yaptı? Kim, kaç para ‘af’tan faydalandı? Açıklayınız!..  ‘Bilgi Edinme Yasası’na gerek kalmasın bir de... Yoksa ‘şeffaflık’ demeyiniz boşuna... ]