“Sokak, hak arayanların evidir” demişti bir yazısında, Ece Temelkuran…

Hele de kendi evinden dışlanıyorsa insan, kendi evine yabancılaşıyorsa, izin verilmiyorsa kendi evini yönetmesine…

Kendi evine giremiyorsa, huzurla…
İşte o zaman sokağa yansır öfke…

Bir toplumun sesi, sokakları kadar güçlüdür, sokakları kadar aydınlıktır yüzü…

Sokaklardan korkanlar, halktan korkarlar.
Dünyanın pek çok coğrafyasında değişmez kuraldır bu…

***
Şimdi Lefkoşa sokaklarında eylem ateşi yanıyor yeniden ve uzaktan izliyorum.

İngiltere’deyim birkaç gündür, aklım Kıbrıs’ta…
İçim ısınıyor elbette…
Umudu kuşanıyorum yeniden…

Karanlık zamanlara rağmen şarkılar söyleniyorsa meydanlarda, umut içindir.
Demokrasi içindir en önce…

İlk günden bugüne değişmedi düşüncem, mesele “başörtüsü” değil, baskı ve dayatmadır.

Toplumun öfkesi böylesine kabarmışsa ve ortaksa, bir birikimin sonucudur bu…

O “tüzük” aslında kıyafet yönetmeliği değil, simgesidir müdahalenin, karışmacılığın, yok saymanın, kuşatmanın…

***
Kıbrıs adasının kuzeyi için özellikle son 5 sene tam bir hayal kırıklığı oldu.

İnsan gibi bir “seçim” yaptırmadılar bu topluma… Siyasal ve toplumsal gerginlik hep çoğaldı. Varlık kaygısı arttı… Büyüdükçe büyüdü tahakküm… Dibin dibini gördü kendimize güven… Öznelik kapasitemiz kayboldu. Hiçlikle sınandık. Kendi geleceğimiz hakkında hiçbir yaşamsal kararda söz sahibi olamadık.

Bir yerde başlayacaktı direniş…
Geç bile kaldı.
İnsan onurunun temelidir direnmek çünkü…

Kıbrıslı Türkler, Türkiye halkına destek veriyor aslında…
Demokrasi istiyor, hem Türkiye’de hem Kıbrıs’ta…
Laiklik istiyor…
Avrupalı bir gelecek istiyor.
Hukuk istiyor, irade istiyor, gelecek güvencesi istiyor.

***
Stratford-upon-Avon kasabasında, tiyatro ve şiirin büyük ustası William Shakespeare’in doğduğu evi ziyaret ediyorum.
Adeta bir ibadet…

“Zamanın kırbaçlarına ve aşağılamalarına kim dayanabilir” sözleri duvarda…
Ve gericiliğe karşı yanıyor ateş yurdumda…

“Melek yüzü din, iman kisvesi takınıp şeytanı bile kafese koyabilir insan…”

Kendi gözlerimize bakıyoruz şimdi…
Olmak ya da olmamak, diyerek…
O meşhur söz gibi…

Var olmak için yanıyor ateş…
Biat etmemek için yanıyor.
Bölünmemek için…
Yalana, talana, hileye karşı…
Hadsizlere öfkeyle yanıyor ateş…

***
Sokak, hak arayanların evidir…
Evini özlüyor insan…
Yurdunu özlüyor…
Eylem ateşinde, direnen dostlara selam…