Neriman CAHİT

Çocukken – hatta gençlik yıllarımızda – bize büyüklerimizin en büyük nasihati: “İnsana, yaşadığı süre gerekli olan en önemli iki şeyin: “SAĞLIK ve PARA OLDUĞU” sık sık tekrarlanırdı. Tabii, bunun yanında: ‘Memleket Aşkı, İnsan Sevgisi, Doğa, Hayvan, Ahlak, Din, İman…’

***
Hele de dürüstçe çalışmak, didinmek, doğru yoldan para kazanmak ve bunları daha az kazananlarla paylaşmak zorunda olduğumuz da eklenirdi…
Ve öylesine bir işlenirdi ki bunlar yüreğimiz ve kafamıza… Söylenenlere, harfi harfine uymaya çalışır… Uymayanlara da iyi gözle bakmazdık…

***
PEKİ YA ŞİMDİ…
Şimdilerde, çoluk çocuk demeden, durmadan ‘kazıklar’ atılıyor toplum fertlerine… Topumuza… Çoğu – hâlâ – bir türlü: Resmi ve yarı resmi kurum ve kuruluşlardan… Öyle bir duruma gelip dayandı ki bu zulüm:
• Sadece maddi yanımıza değil…
• Manevi Yanımıza da gelip dayandı…
***
Şimdi, lütfen beni dinleyin…
Ve benim yaşımı önemsemeden bazı önlemler alın… (Bunun için kaç gündür uzun uzun düşünüp not aldım… Size iletmek için de…)
Lütfen kulağınızı dört açın:
• Bir: Öncelikle size, ömür boyu hep ayrı ritimde çarpacakmış gibi gelen “KALBİNİZİ”  korumaya alın…
• İki:  Beyninizi ve aklınızı koruyun… Çünkü: ülkemizde, yakın çevremizde, günlük hayatımızda ve dünyada karşılaştığımız  ‘ABUKLUKLAR’ yüzünden – devre dışı kalabilir aklımız…
• Üç:  Diğer organlarımıza gelince: Onlar da çok önemli: ‘MİDELERİMİZ’ örneğin: “Üç beş hamburger, kola vb. ne olur ki! Nasıl olsa hepsini hazmediyor bedenimiz deyip işi hafife almayın… Annelerinizin mis gibi pişirdiği ‘Zeytinyağlılar’ sizi ne de güzel besler…
***
ANLADIM… NASİHATİ KISA KESİYORUM…
Şunu kafanıza yazın: Tüm organlar ve uzuvlarımız sandığımızdan çok daha önemlidir…
SONUÇ:  Önce, kendiniz için yaşayacaksınız. Kazancınız ve sağlığınızı koruyacaksınız…
Yoksa, hayatınız boyunca: En iyi anne, en iyi eş, en iyi kayınvalide, en iyi gelin, en iyi akraba, en iyi komşu, en iyi vatandaş olmak için çaba sarf eder…
Ve bu erdemleri, çevrenizdeki her insana öğretmeyi görev bilir, sonra da…
Toplumumuzda, sizin gibi düşünen ve davranan birkaç insanın oluşturduğu küçük bir çember dışında ‘İNSAN’ bile addedilmez… Bir ‘Aykırı’ olarak devam edersiniz hayatınızın geri kalan bölümünü…

***
Ve uzağında kalırsınız birçok ‘İnsani sıcaklığın…’

------------------------------------------------------------------------

ÇOOK GEÇ KALDIK KLEOPATRA…

Mesaryamın ekmeğine katık getir Kleopatra,
şarap getir Limasol’un bağlarından
içelim dostluğun ve barışın adına…
bana güneyden bir avuç toprak getir Kleopatra,
yıllardır boş duran saksılarımıza
barış çiçekleri ekelim seninle…

Çoook, çok geç kaldık Kleopatra,
oğullarımız bak yeniden silah başında
bir sizden bir bizden derken yıllardır
kimdir gerçekten kaybeden bir düşünelim
politikacıların yerine
artık biz analar konuşalım Kleopatra…

gel, Yeşil Hat’a badem ağaçları dikelim
barışı aşılayalım dallarına
her bahar çiçeğe duracak…
ortak dostluk rüzgârları estirelim seninle
çocuklarımızın uçurtmalarını uçuracak…

bizde bir türkü var, bilmem bilir misin?
“Beşparmak Dağı sıra
ot sarılmış mısıra…”
gel beraber söyleyelim Kleopatra
sazın ve buzukinin eşliğinde…

bugüne dek hep biz analar kaybettik
bari çocuklarımız kazansın Kleopatra

NERİMAN CAHİT

(Kleopatra, benim güneydeki öğretmen arkadaşımdır…)