Bu TÜRKİYE beni korkutuyor.
İyice korkutuyor hem de…
Çatışmada vurulan gerilla bir Kürt kızını, çırılçıplak soyuyorlar...
Sürüklüyorlar sokakta bedenini…
Çıplak… Kanamış… Yitik...
Bir kulübede, bir Türk gencini patlatıyorlar kalbinden...
Zulüm bu...
Paramparça...

***

Gencecik çocuklar ölüyor dağlarda, şehirlerde, yollarda kimine ‘şehit’ diyorlar, kimine ‘terörist’…
İnsan hepsi ve ÖLÜYORLAR.
17 yaşında, 20 yaşında, 25 yaşında…
Kimi er, onbaşı, kimi gerilla…
Coğrafya kanıyor sürekli…
Siyasetin tepesinde ise hırs büyüyor, öfke büyüyor, karşıtlık büyüyor…
Düşünce kelepçeleniyor giderek, akıl tutuluyor her gün, her gece, daha çok…
Özgürlükler nefessiz, demokrasi sürgün…

***

Ve bu TÜRKİYE beni korkutuyor.
Çünkü BARIŞ istiyoruz ve “Türkiye de istemezse zor” diyorlar…
Oysa SAVAŞIYOR Türkiye….
Her bir bakanımız, her bir bürokratımız Ankara’nın yollarını arşınlıyor ha bire ve artık çocuklar korkuyor Türkiye’de eğitime gitmeye, tatile gitmeye korkuyor insanlar, artık korkuyorum internette gezmeye…
Çünkü insanlar ölüyor…
ÖLÜYOR.

***

DARBE yıllarındaki gibi…
‘Olağanüstü hal’ denen sözcükler giriyor yine ezberimize...
‘Şehitler Ölmez’ naraları yükseliyor sürekli…
Oysa ÖLÜYOR…
Barışamıyor kocaman bir coğrafya…
Kanıyor…
Burnumuzun dibinde…
Bir eli içimizde…
Nazım’dan Sabahattin Ali’ye ortak bir coğrafya ağlıyor…

***

Döviz yükseliyor…
Gerginlik tırmanıyor…
Demokrasi ufalanıyor…
Özgürlükler törpüleniyor…
İnternetten kan damlıyor masamın önüme...
Korkuyorum….
Barışı ararken biz burada, ‘adı konmamış bir savaş’ var, denizin az ötesinde…
Dağlar görünüyor karşıda…
Ve insanlar ölüyor.