Kıbrıs’ın kuzeyinde ayrı devlet iddiası ile yürütülen siyasi mücadele üç yıl sonra 50’nci senesine girecek.

Kıbrıs Türk Federe Devleti sürecini birleşik federal Kıbrıs’ın kurucu unsuru kabul edebiliriz.
Niyet güya öyleydi.
Yalan!

*  *  *

O zaman “KKTC”ye bakalım!
Gelecek yıl tam 40 yıllık bir başarısızlık öyküsü olacak.

Çünkü 40 senedir “Cumhuriyet içinde Cumhuriyet” iddiası ile sürdürülen bir model var. Ne birinde kendi toplumsal varlığımızı bulabildik, ne ötekinde…

Dünyada tanıyan tek devlet olmadı.
-Türkiye’yi saymazsak.-

Tanınmanın iması dahi yapılmadı.
Hani “yanından bile geçmediler” denir ya, tam öyle…

İş “uluslararası” alana taşındığı zaman kırk senelik “yalnızlık” ortaya çıkıyor.
Tek bir ülke kabul etmedi bu yapıyı...
Dünyada tek bir toplantıda “tanıyoruz, kabul ediyoruz” denmedi.

Yalanla, talanla geçti zaman...
Yarınsız!

*  *  *

Kimileri bu durumu “başarı” kabul ediyor.
Tek bir hedefleri var çünkü: Etnik kimlik temelli bölünme!
“Statüko”nun yarattığı “rant” düzeni ve savaş ganimeti çoğunluğun yüzünü güldürse de bize memleket kazandırmadı.
Tam aksine kaybettirdi.

*  *  *

Kıbrıslı Rumlar bile “bölünme”yi giderek normalleştirdi.
Ada yarıldı.
Yarıldı yarılmasına da…
Bir yanı dünyaya bağlandı, beri yanı Türkiye’ye!
Gözden kaçırmaya çalıştıkları bu!

*  *  *

Ayrı devlet siyasetinin 50, KKTC modelinin 40’ıncı yılında adanın kuzeyinde tam bir “alt yönetim” yaratılmıştır.

Türkiye’nin alt yönetimi olma kültürü sağın sığ ve ilkel siyasi pratiğine dönüşmüştür. En son ispatı, Başbakan’ın yaşadığı bayram havasıdır!

Bir haftadır gece gündüz ve ballandıra ballandıra “Türkiye’de kabul gördüğünü” anlatıyor.

Kendini “sahibine” onaylatmış bir heyecanla “iktidar” sayıklıyor, Hükümet düşünü Ankara’da yan yana fotoğraf çektirdiği başkanların nefesine sığdırıyor, postacı rolünde “selam” taşıyor, “vesayet” müjdeli böbürlenme ile oy talep ediyor.

*  *  *

İnsanların çoğu aynı yalana inanıyor diye hakikat değişmez.
50 senelik “ayrı devlet” tasarısı tutmamıştır.
Ne eşit, ne egemen ne de uluslararası!
Yoksunluktur hepimize kalan…
İlkelliktir!
İlkesizliktir!