Kelimenin tam anlamıyla Yalova, Çetinkaya’yı elinden kaçırdı.

Galibiyeti hak eden taraftı ama futbolun cilveleri, şansı ve beceriksizlik kavramaları bir araya geldi ve üç puan yerine 1 puanla yetindi.
Ligin son sırasındaysanız ve gardınız düşmemesi adına bu tip zor deplasmanlardan puan almak başarıdır.
Oyunculara mora verir, motivasyonu artırır.

***

Çetinkaya’nın maç boyunca evlere şenlik ‘defansı, takım savunması’ diye bir kavramın sahada olmaması Yalova’nın her hücumunun net pozisyonlara girilmesini sağladı.
İzlediğim en kötü Çetinkaya’ydı dersem abartmış olmam.
İlk devrede solda oynayan Mehmet Şimşek, takımın defansif etkisizliğinin baş aktörüydü.
İkinci yarıda ise ‘takım olarak’ berbat bir Çetinkaya vardı sahada…
Cedric, kayıplardaydı, Hüseyin Kayalılar havalarda…
Beş şutu var kaleye ama kalenin 3 metre üstünü bulan şutlar. 
Forvette hareketlilik, orta sahada üretim yoksa bir takımın gol pozisyonu üretmesi zordur.
Birde ligin son sırasındaki takıma karşı skor avantajını elde edememenin verdiği psikolojik baskıyı hesaba katarsak Çetinkaya iyi bile oynadı.
Yenilmediğine ve bir puana sevinsin.
Birde Taner Bingöllü’nün formuna ve akılcı oyununa ve ir puanı getiren golüne…

***

Dediğim gibi üç puanı hak eden,  taraf Yalova’ydı…
Mücadelesiyle, oyun disipliniyle galibiyeti hak etti Yalova ama, iyi futbol 3 puanı getirmiyor.
Çok net, hatta yüzde yüz pozisyonlardan yararlanmak gerekir.
Oyuncuların genç oluşu, tecrübe eksikliği belki buna etken.
Ama bu sezon Çetinkaya maçı ile birlikte üçüncü kez izlediğim sarı-lacivertlilerin en iyi oyunuydu derim.
Defansı hatasızdı.
Azmi, savunmanın arkasına iyi yerleşti.
Orta safa defansa yardımı görülmeye değerdi.
Ofansa dönük oynayan Burak Koçar, Ali Juman, Zekai Serdar, Ertuğ Erçin’in savunmaya yardımları, kontratağa çıkarkenki paslaşmaları harikaydı.

***   

Takım olarak sahada futbol oynayan bir Yalova ile, takım olarak sahada dökülen bir Çetinkaya izledik.
Sonuç iyinin kaybettiği, kötünün bir puanla haftayı kapatma şansı yaşadığı bir maçtı.
Futbol işte.