Hükümet için “eli kulağında” demiştim!
Oysa dün baktık ki “havalar” değişti!
Şimdilik yerinde...
Aptallığıma yanıyorum!..
Öğrenemedim bunca sene, siyasete dair, hele bizim ülkede, ön görüde bulunmamak gerektiğini.
“Olmaz” dersiniz, olur!..

***

Bir kere daha yazmıştım.
Hatta ‘parmağım’ sürçmüş “kaka” demiştim “kako” yerine!..
Neyse, döneriz yine kakofoniye …

***

Şimdi ‘aracılar’ devrede!
Gidecekler…
Gelecekler…
Hükümet ve memleket “milyon metreküp su”da boğulmasın diye didişecekler.
Başkanlar baş başa verecek, Maliye Bakanı Belediye Başkanları görüşecek, Yardım Heyeti Başkanı yoklanacak...
“Zorla”nacak illa!

***

Ne CTP hükümetten gitmek istiyor aslında, ne de UBP.
Koltuk sevdası değil mesele…
Bu ülkenin “siyaset” koltukları artık “menfaat” değil “dert” sadece!..
Koltuk sevdası değilse ne peki?
- Rezil olmamak!..
39 vekilli bir yapı da başaramazsa…
Hem de bugüne kadar birbirine hep ‘muhalif’ olan iki parti!..
Böylesine göze almışken...
Yine de “reformlar” yapılamazsa…
Çözüm üretmezse yine…
Yönetemezse…
Nasıl olacak?

***

Şunu bekliyorum, “Turizm Bakanlığı Müsteşarı” için dahi devreye girmeyi vazife bilen bir Cumhurbaşkanı, devletin en tepesindeki kişi olarak neden halen “aracılık” rolü üstlenmiyor!
Hem Türkiye hem de KKTC hükümetlerine karşı niye devreye girmiyor?
Mesele belki “risk almaktan ürkmek”?
- “Başıma kalmasın” diyebilir...
Senelerce yaşadık bunu.
Ne hükümetler alabildi riskleri, en gerekli zamanda, ne de gerçekleri söylemek adına muhalefet!
Haksızlık da yapmak istemiyorum, belki de sayın Akıncı, ‘perde gerisi’nde bu sorumluluğu üstlenmiştir...
Çünkü “müzakere süreci” için de hükümetteki yapı “kritik” önemde.

***

Asıl mesele Cumhuriyetçi Türk Partisi’ndeki bu “kakofoni”!
Sanırım “parti başkanı başka olacak, başbakan başka, böylece daha işlevsel bir sonuç elde edilecek” gibi mitler de çöktü artık!..
Tam bir “ses uyumsuzluğu” var, öyle özgürlük falan değil.
Kakofoninin anlamı da bu zaten…
En acısı ne bilir misiniz, bu ‘kakofoni’ arasında ‘foni’yle ediyor birileri ağzımıza!..