Kamu okullarında nüfus profiline baktığınız zaman Kıbrıslı öğrencilerin azınlıkta olduğunu görürsünüz.
Hastanelerde de öyle…
Teselli olacaksa eğer cezaevinde de Kıbrıslı nüfus azınlıkta…

***

Sokaklarda, otobüslerde, parklarda buralı nüfusun son derece sınırlı olduğu kaçmıyor gözümüzden…

Özel sektör çalışanları içinde de değişmiyor durum…
Benzin istasyonlarını düşününüz…
Restoranları…
Marketleri…
İşçiler çoğunlukla yabancı ve ana dili konuşamıyor.

Evlerde bahçıvan, temizlikçi, bakıcı, yardımcı personel tümüyle ithal…

“Yollarda yürürken ne olur bir tanıdık görsem” sitemlerine alıştınız sanırım.
“Nerede bu ülkenin insanları” derseniz, devlet dairelerinde!
İşte orada Kıbrıslı nüfus epeyce ağırlıkta…
Bir de bürokraside ve Meclis’te…
“Az kaldı o da değişecek” diyenleri duyar gibi oluyorum.

“Bir tanıdık görmek” cenazeler ve düğünlerde nasip oluyor.

***

Bu manzaranın Kıbrıs’a özgü olmadığının altını çizmek gerekiyor elbette…
Dünyanın başka ülkelerinde de benzeri durumlar var.
Tek farkla!
Bir “nüfus siyaseti” var oralarda…
Bir “yurttaşlık disiplini…”
Gelecek planı buna göre yapılıyor, kalkınma ve gelişim planları hazırlanıyor, uygulanıyor.
İş gücü ve insan kaynağı, kayıt altında…
Yabancılara yönelik hem mülk satışı hem de yurttaşlıkta sınırlamalar var…

Bir de başka ülkelerde kararı o ülkeyi yönetenler veriyor.
En temel fark bu sanırım!

***

Nüfus yoğunluğu diye bir kavram var, dünyada...
Çok basit anlatımla, bir yerin toplam nüfusunun o yerin toplam yüzölçümüne bölünmesiyle elde edilen değer…

Malta örneğin bir ada ülkesi ve Kıbrıs’ın kuzeyine yakın bir nüfusu var.
2023 nüfusu 535.064 olarak ilan edildi, nüfus yoğunluğu kilometrekare başına 1.672,08 kişi olarak hesaplandı.
Avrupa Birliği’nin “en yoğun nüfuslu” ülkesi…
Bu rakam Kıbrıs’ın kuzeyinde net değil…

İstatistik Kurumu başkanı İrfan Tansel Demir'i aradım, özellikle son yıllarda Girne ve İskele'deki nüfus hareketi sonrası verilerin çok güvenli olmadığını söylüyor. 2023 için nüfus tahminini de 400 bin olarak veriyor.

***

Malta'da “yabancı nüfus” toplam nüfusun beşte biri olarak hesaplandı.
Son 15 senede en yüksek artış oranına ulaşıldı.
Yine de 5’te 1.
Nüfusun yüzde 95’i Maltalı…

Kıbrıs’ın kuzeyinde nüfusun yüzde kaçı Kıbrıslı?

***

Malta’da “nüfus artış oranı” Dünya Bankası verilerine yıllık yüzde 0.33 olarak yansıyor.
Geriye dönük baktığınız zaman artış oranı yüzde 1.2’yi aşmıyor.

Ada yarısında yüzde 4’leri geçtiği söyleniyor.

***

Bir ülkede yaşam kalitesini gösteren veriler çok başka yerden hesaplanıyor.
Kişi başına düşen ‘yeşil alan’ ya da ‘park’ sayısı örneğin…
Müze, tiyatro ya da konser salonu sayısı…
Okul, hastane, yatak sayısı…

Elbette kişi başına düşen sağlık, eğitim gibi temel harcamalar, işgücüne katılım oranı, genç işsizlik, yoksulluk gibi önemli veriler de var.

Bunları pek tartışmıyoruz!
“Kişi başına düşen yandaşlık oranı” var gündemimizde!
Bir de “Bakan başına düşen talimat…”

***

“Nüfusu bilmek” sadece bir toprak parçasında kaç kişinin yaşadığını bilmekle sınırlı değildir.
Dikkatimizi hep “toplam rakam”a yöneltiyoruz.
Asıl mesele nüfus siyaseti ve planlaması…
Çünkü çok daha kalabalık ama giderek daha kalitesiz, güvensiz ve sıradan yaşıyoruz.

NASIL OLUYOR?

İlkokullarda verilere göre her sınıfa 20 öğrenci düşüyor

Söz rakamlardan açılmışken…
Okullar açılacak, az kaldı ve yine aynı şikayet yükselecek: “Sınıflar çok kalabalık!”
Paralı özel okullar için söylemiyorum bunu…
Devlet okulları ya da ‘devletsiz’ okulları odak alıyorum.

İlginçtir rakamlara ters bir pratik var ortada!

Kıbrıs Türk Öğretmenler Sendikası Genel Sekreteri Burak Maviş'le sohbetimizde rakamları istemiştim.
Kıbrıs'ın kuzeyinde sınıf başına düşen öğrenci sayısı bakanlığa göre 20.02, sendikaya göre ise 21!

İyi de okullarda tablo böyle olmuyor.

Daha da önemlisi, verilere göre her 12 öğrenciye bir öğretmen düşüyor.
Ciddi öğretmen açığından söz ediliyor oysa…

O zaman ya veriler yanlış, ya da planlamada büyük bir eksiklik var demektir.