Durduk yerde içimde bir sarsıntı oluşuyor bazen. Sanki dünyanın bir yerinde beni çok ilgilendiren bir gelişme olmuş, sanki bir değişimin, hayatımı derinden etkileyecek bir durumun temeli atılmış ve bundan benim haberim yokmuş gibi. Garip bir his bu… Herhangi bir sabaha uyanmış gibiyim oysa. Her zamanki gibi kahvemi yapmış bilgisayarımın başına geçmişim. İçimde adlandıramadığım bir huzursuzluk var ama. Dünyanın bin bir türlü halinin, önüme düşen ürkütücü savaş görüntülerinin filan ötesinde bir durum bu. Hani bir filmde kahramanımız hakkında infaz kararı alınır, biz bunu biliriz ama o bundan habersiz hayatını sürdürmektedir ya; bunun gibi bir şey. Ya da bir yerlerde kahramanımız için tatlı bir sürpriz hazırlanmakta ve onun bundan haberi yok versiyonu da olabilir bunun. Kazanda ne pişmekte bilmiyoruz ama kaynıyor hayatın kazanı. Acısıyla, tatlısıyla böyle işte yaşamak. Olumlu düşünmenin faydası var diyorlar. Bunu bilmem ama bir aile dostumuzun ben daha küçükken söylediği bir cümlenin getirdiği ışıkla şöyle bir tavır geliştirdim hayatta: Kötü bir şey olma ihtimali varsa da o olana kadar üzülmeyerek en azından aradaki zamanı kurtarabilirsin. Hem belki de beklenen kötü şey olmayacak ve üzüldüğünle kalacaksın.

Gününü güzelleştirmek insanın elinde biraz da. Koşullar çok kötü değilse mümkün bu. Güzel bir kitap okumak, müzik dinlemek, olumlu enerjisi olan bir arkadaşı aramak, vazoya çiçek koymak gibi şeyler biraz havayı değiştirebilir.

Akıp giden hayatlarımız içinde her türlü potansiyel mevcut aslına bakılırsa. Önemli olan hangilerine eğildiğimiz, hangilerini öne çıkardığımız. Bazen bir gülümseme salgın gibi yayılıp ortamı güzelleştirebiliyor. Parlak bir fikir, tatlı bir espri her şeyi değiştirebiliyor. En zor zamanlarda bile bir ışık ferahlatıyor insanın içini.

Hiç beklenmedik bir şey oluyor bazen. Aslında onu hiç beklenmedik sanmamız işaretlerini okuyamamış olmamızdandır belki de. Oluyor ama. Çok seviniyoruz ya da üzülüyoruz. Diyelim ki üzüldük şu an. Oysa gelecekte bizi sevindirecek pek çok şey belki de bugün bizi üzen sayesinde gerçekleşecek. Öyle bir akış ki bu sadece güçlü olarak, dürüst olarak, atak ve cesur olarak başa çıkabiliriz getirdikleriyle. Bizim elimizde olan bu. Başımıza geleceklere engel olamayız belki ama kendi duruşumuzla, cesaretimizle, direncimizle, iyiliğimizle daha sağlam durabiliriz önlerinde.

Yenik düşmek, yenilgiyi kabul etmek onun önünü açmaktır biraz da. Hayatta yenilgi de vardır kuşkusuz ama onurlu ve güzel yenilgilerdir bunların bazıları. Tekrar başını kaldırıp yola çıkma potansiyelini içinde taşıyan yenilgilerdir.

Yaşanan pek çok kötü durum bir ödül de barındırır içinde. Ateşlerden geçmiş biri olarak çıkarız o yangınlardan. Daha da güçlenmiş, bir hayat dersi daha almışızdır.

Bir şeye saplanmak, o olmazsa yaşayamam halleridir hayatı zorlaştıran. Elbette hedefleri olmalı insanın, tutkuyla sevmeli, tutkuyla sarılmalı… Hayat bir hedeften bir insandan ibaret değildir ama, sayısız seçenekler, sayısız sürprizlerle doludur. Kaybettiklerimiz bir zamanlar bizim oldukları için kayıptırlar. Bellekte, kalplerde ışıldar güzellikleri. Bazen kaybettiğimiz onların güzelliğidir ama. Aslında güzel değillermiş saptamasıdır en acısı. Bu bir yanılgı mıdır, bizim bu kaybın getirdiği acıyla başa çıkmak için sarıldığımız bir yanılsama mıdır ona bakmak gerekir öncelikle. Gerçek bir insan bütün tonları taşır içinde. Biz sevgimizin gücüyle öne çıkarırız bazılarını.

Her ne olursa olsun bir misafirlik halidir yaşanan. Hayatımıza bir misafirdir pek çok insan, biz onlara birer oda açıp hiç gitmemelerini istesek de.

Yalnızlığımız ve onunla nasıl başa çıktığımızdır hayattaki gerçek başarımız. Bu yalnızlığın içinden bazı kalabalıklara dokunup onları etkileyebiliyorsak gülücüklerle dönüyor bize hayat. İşte o zaman çoğalıyoruz. İşte o zaman kanatlanıyoruz.

İçimde garip bir duygu var bu sabah. Hayat bana bir armağan sunacak belki de. Şu an bilmediğim bir şey bu ama çarpıp duruyor yine de kalbimde. Nafile bir bekleyiş içindeyim belki ama beklemek bir direniştir yenilgiye. Hayatın sürprizlerine kapımızı açık tutalım derim. Gelmeseler bile onları beklemenin keyfi, yenilmemiş olmanın övüncü kalır bize.