Kültür…

İnsanın ürettiği ne varsa, tamamı…

Toplumsal varlığın kökeni…

Kişiliklere, genlere nüfuz eden, davranışları, alışkanlıkları, yaşantıları şekillendiren devasa bir güç…

Yeme içme alışkanlığı…

Müzik…

Oyun…

Düğün…

Gelenek…

Mani…

Roman…

Ve dahası…

Kültür insanları bir arada tutan ‘tutkal’ gibidir.

Beraber yaşıyorsak, bunun bir altyapısı var.

*  *  *

Kıbrıslı Türkleri ‘asimile’ etmek için çok çaba sarf edildi.

Bunu yapmak isteyenlerin yüzde 100 ‘başarısız’ olduğunu iddia etmek doğu olmaz. Hatta ‘başarı’ya yaklaşıldığını söylemek daha doğru olur.

Nedenlerini, kimlerin bunu denediğini tekrar etmeye gerek yok.

‘Eski biz’ biz değiliz.

Değişim yaşadık.

‘Doğal’ bir değişim değil bu.

Ve daha da değiştiriliyoruz.

‘Toplum mühendisleri’nin iki eli yakamızda…

Misyonerler iş başında…

Toplumsal belleğe, toplumsal kimliğe karşı girişilen ‘saldırı’ya karşı bir savunma mekanizması var.

Aynen vücuttaki ‘akyuvarlar’ın yaptığı gibi…

Toplumsal ‘akyuvarlar’ olmasa, inanın çoktan dükkanı kapatırdık.

İyi ki var onlar…

*  *  *

İki halk dansları derneği, biri kuzeyden, diğeri güneyden…

FOLK-DER ve KONDEA…

AB projesi yaptılar.

Sonuçta bir kitap ve bir de belgesel çıktı ortaya.

Her ikisi de önemli, değerli.

Ortak çalışma süreci, Kıbrıs’ta ‘gerçek barış’a giden yolu bir kez daha hatırlattı bize…

Birbirini tanımayan, ‘öteki’ ile ilgili önyargılara sahip, çekinen, hatta korkan insanların, özellikle de gençlerin ‘birbirini tanıma’ sürecinde nasıl yakınlaşıp dostluk evresine eriştiklerini gördük filmde…

Müzakere masasında, liderler ve diplomatların kaydettiği ‘ilerleme’den daha az değil bu deneysel çalışmanın önemi…

*  *  *

Kıbrıs’ta ‘ortak değerler’ üzerinden bir ‘damar’dı bulunan…

Hak dansları…

Maniler…

Oyun havaları…

Birbirini tanımayan gençler, bir de baktılar ki nesiller boyu aktarılan kültürel değerlerin çok benzeri varmış ‘öteki’lerde de…

Dil, din farklılığı bir yana, kemandan yayılan aynı notaları duyunca aynı figürlerdi düğünlerde oynadıkları…

Önce çekinerek çıktılar piste çocuklar, sonra dostluk sarmaladı yürekleri, birlikte atıldı sirtolar.

‘Karşılama’ adı verildi projeden çıkan ‘somut olmayan’ ama ‘ortak olan’ ‘kültürel değerler’e…

Gerçek barışı ‘karşılama’ böyle bir şey işte…