İnsanların - özde yoksul, güvencesiz ya da adalet duygusuyla yaşayanların- aslında çok sıradan bir isteği var.
“Parasını ödüyorum, hizmet almak istiyorum” diyorlar.
Sokağa çıktıkları zaman kendilerini “insan” hissetmek istiyorlar.
Bunu anlamak çok zor mu?

*  *  *

Bir sene önce bir diğer hükümet ne yapmış ya da bir başka parti nasıl davranmış çok fark ediyor mu?
Hepsi üst üste birikti artık...
Doldu ahali doldu!
Senelerdir toplumun bütününden toplanan kaynakla “kaymak” tabaka yaratılmışsa eğer...
“Yolu, yokuşu, okulu, hastaneyi, dereyi gelip başkası yapacak” denmişse...
Para toplamaya geldi mi “hepimiz” ama paylaşırken “azımız” olmuşsa sonuç...
Yetti!

*  *  *

Ne zaman ki “seyrüsefer yol vergisidir ve bu parayı trafik güvenliğine kullanmanız ve yol yapmanız gerekiyor” diyorsunuz.
Kimileri itiraz ediyor, “yol vergisi değil.”
Ne vergisi o zaman?
Bir ücretin karşılığında bir gerekçe yoksa eğer “haraç” derler adına!

*  *  *

Araba satın alırken vergimizi ödüyoruz zaten...
Hem de katmerli...
Japonya’dan 3 bin sterline sipariş edilen araba, memleketimde daha vitrine girmeden 7 bin sterlin oluyor.
Siz direksiyona otururken 10 bin!
Yüzde 10 gümrük...
Yüzde 4.5 rıhtım...
Fiyat İstikrar Fonu yüzde 20...
Yüzde 4 stopajı ödüyoruz.
Bir de yüzde 20 KDV!
Yetmedi ‘güvenlik kuvvetleri vergisi’ var, yüzde 2.5!
Yok yok gene bitmedi.
Benzin doldururken depoya yine ödüyoruz.
Yarısı petrol fiyatı, yarısı vergi!
Ehliyet alıyoruz, gene ödüyoruz.
Bunların hepsi yetmiyor mu?
En azından “seyrüsefer” de yollara dönmeli...
İşte o zaman “sürdürülebilir” bir gelişim olacak, trafik güvenliğine kaynak yaratılacak.
Yoksa mesele “zamları geri almak” veya “alel acele yok yapmak” değil, olmamalı...
Ödediğimiz paranın doğru yere gitmesi olmalıdır, hedef!

*  *  *

Vergi mükellefi ödediği paranın karşılığında hizmet isteyecek, altyapı isteyecek, bundan doğal ne var?
Siyasetin ya da part-time devrimcilerin samimiyetine güvenmiyorsa hele...
Kendi isyanını büyütecek, kendi sokağında...
İsteyecek, eğer ödüyorsa...
“İnsan” hissetmek isteyecek kendini, sokağa çıktığı zaman...