Neriman CAHİT

Orkun Bozkurt… Canım gibi sevdiğim…
“Dünyaya şanssız gelmiş…” demeyeceğim. Çünkü, onu tanıdığım ve çok sevdiğim, yaşamla mücadelesine ve rahmetli Mustafa Çelik’e olan sevgi ve saygı ile örülen dostluklarına hep yüreğimin sesiyle kulak verdim… Ama…
“Gel” denince… “Dön” olmuyor…
Bir gün ‘Mustafa Tanrı’nın rahmetine kavuşunca… Orkun bu acıyla adeta kavruldu ama hayat yolunda yürümeye… Ve: ÜRETMEYE DEVAM ETTİ…

***
MASANIN BOŞ KALAN KÖŞESİ…

Ve işte bugünlerde (196) sayfalık 11. kitabına imza attı… Kitabın önsözündeki ‘teşekkürleri arasındaki’ son cümleleri ise şöyle:
“ En büyük teşekkürü aileme, ailemden biri saydığım, can dostum Mustafa Çelik’e… Hep yanımda olan – onlar kendilerini iyi biliyor – Dostuma ve ‘M’ye etmeliyim…
Hayatı paylaşmanın en büyük değerimiz olduğunu gösterdikleri için…”

***
Ve bundan sonrası (196) sayfalık kitabın her sayfasında, ‘Dost…’ diye başlayan bir şiir almış. Ve, kitabın son şiiri:

Dost,
Düş’tüm… düştüm…
Ben’lik sarsıntılarıyla
Ve şimdi
Yokum ben…

Sevgili okuyucu… Sevgili Dostlar…
Bu kitabın tüm geliri: Kıbrıs Türk Ortopedik Özürlüler Derneği’ne bağışlanmıştır. Her eve bir değil, birkaç kitap alarak – dostlarımıza armağan ederek… Bu, gönül ferahlığına ne olur biz de katılalım…

***
Orkun iletişim adresi…
[email protected]
facebok.comobmbkk.
twitter.com/orknbzkrt

***
Sevgiyle…