İnsan tavrı “hangi yöne” baktığına göre değişiyor.
Bir yol yapılır, bin kilometre teşekkür edilir.
Aşı gelir, teşekkür edilir.
Su gelir, teşekkür edilir.
İmza atılır, teşekkür edilir.
Para gelir, teşekkür edilir.

*  *  *

Teşekkür önemlidir.
Sevgiyi, saygıyı, paylaşımı, dayanışmayı gerektirir.

*  *  *

Mesele “teşekkür”ün eşitsizliğidir.
Ya da…
Milliyetçiliği!

*  *  *

Niye teşekkür edilmez, tam kırk beş senedir okullarında okuduğumuz insanlara!
Otellerini pazarladığımız, kıyılarını dağıttığımız, evlerini üleştiğimiz insanlara niye "teşekkür" edilmez de hep "hınçla" yaklaşılır, hep "kinle…"
Bir yola teşekkür edilir de bin yola edilmez.
Bir hastaneye elli kişi kurdele keser, şükran eklenir şükrana da kırk beş senedir dört bir yanında ülkenin sahip olunan onca yapıya saygı gösterilmez.
Kaç okul, kaç otel, kaç kamu kurumu, kaç bina, kaç sanayi…
Her birine teşekkür edilmez, kırk yedi sene, her gün, üzerine basarken…
 

*  *  *

Teşekkür önemlidir.
Sevgiyi, saygıyı, paylaşımı, dayanışmayı anlatır.
Bir de vicdanı!
Onca insan hayali üzerine kurduğun hayat hak eder hatırlamayı!

*  *  *

Dünyadaki yalnızlığımızda bize destek olan insanların yeri ayrıdır.
Demokrasimiz, irademiz, kimliğimiz, özgürlüğümüz ayrı…
Bunlar için “ihale”ye çıkılmaz.

*  *  *

Kıbrıslı Türklerin kalbindeki Türkiye, Nazım Hikmet'ten Metin Oktay'a, Lefter'den Tarık Akan'a, Cem Karaca'dan Nasrettin Hoca'ya bir başka coğrafyadır.
Kıbrıs bir başka…
O Kıbrıs'ın sınırı Limasol'dan Baf'a uzar, Limnidi'den Karpaz'a...

*  *  *

Kıbrıs adası ortak evimizdir ve bu evin güzelliğidir kültürümüz.
İnsan hakkıdır yurt…
Kıbrıs, yurdumuzdur.
Aşkımız…
En fazla da bunun için teşekkür ederim.