Kıbrıs Yurtseverliği

Bazen sessizlik krizin aşılması için iyi bir metottur.

- “Şimdi ikimiz de sinirliyken sen konuşma, ben konuşmayayım. Konuşursak birbirimizi yaralayacak şeyler söyleyeceğiz. Daha iyisi bırak gerilmeden zaman geçsin. Öfkem yatışsın, seninki de yatışsın. Sakinleştiğim zaman neden birlikte olmak istediğim aklıma gelsin. Tabii senin de aklına gelsin!”

Tüm bunlar, sadece ikimiz de ilişkiyi sürdürmek istersek olur.  

Test edilmiştir. Çoğu durumda başarılı da oluyor.

Gözüm kapalı tavsiye ederim!

***

Alegoriyi bir tarafa bırakacak olursak, sanırım yeniden kolları sıvamanın vakti geldi.

Kavga etmek için değil, görüşme masasında kaldığımız yerden devam etmek için…

Ortak Kıbrıs yurtseverliğimiz bunu gerektirir.

Ayrıca, liderliklere bu kadar aydır harcadıkları çabanın boşa gitmemesi için yeterli dozda yurtseverlik, kararlılık ve olgunluk kredisi vermek istiyorum.

***

Gerek Meclisin her yıl Enosis plebisitinin yıldönümünde okullarda bir genelge okunması yönündeki hatalı kararı konusu, gerekse bunun Kıbrıs Türk tarafındaki tepkilerin ve Türk müdahalelerinin getirdiği sonuçları ile ilgili yazabileceğim her şeyi tükettim.

Bu konu ile ilgili yazacak başka bir şeyim yoktur.

Eğer hedef buralarda bir yerde müzakere sürecinin sonlanması değilse krizin aşılması gerekir. Bu saatten sonra bu krizin ele alınması kolay değildir. Zira bu kriz geçmişin hayaletlerini uyandırdı, bizi ayırdı, bazılarını fanatikleştirdi, bazılarını kızdırdı ve bazılarının “haklı çıkma” duygularını tatmin etti.

***

Her iki tarafta da oluşan bu korkunç samimiyetsizlik ortamı nasıl tersine çevrilebilir?

Kişiler arasındaki güven nasıl kazanılacak? Bu meseleler ile ilgili bir planın olmadığından neredeyse eminim.

Maalesef, bu düzeyde liderler bir arada yaşama kültürüne bir ivme kazandırmayı başaramadılar. Bu bağlamda birkaç tane de olsa güven oluşturucu önlemi uygulamaya koymanın yolunu bulsalardı bir arada yaşama kültürü çok daha güçlü hale gelirdi.

Belki de bunlardan bahsetmek için artık çok geç. Liderlerin müzakere masasına oturmaları çok önemlidir, zira zaman arzulanan amacın aleyhine işliyor. Tabii amaç halen çözüm bulunması ve yurdun yeniden birleşmesiyse…   

***

Eğer kriz burada bir yerde biterse, belki de bunu ders alma bakış açısından görmeyi başarabiliriz. Bundan ders çıkardık… Bu noktada antik Yunan komedya yazarı Menander’in bir deyişine değinelim:  “Hatalarını aynı şekilde tekrarlayan kişi zeki değildir”.

***

Yukarıda yazdıklarım, durumlara ilişkin kendi bakış açımdan yaptığım değerlendirmedir. Bu değerlendirmenin sadece amacın bir çözüme ulaşmak olması durumunda bir işe yarayabileceğini düşünüyorum. Çözüme ulaşılması ile ilgili olarak kararlı ve dirayetli olanların yapacakları; müzakere sürecinin kayıp gitmesine engel olmaktan başka bir şey değildir.    

Yeterince parçalandık. Yine “ceplere” kapanmayalım. İlk adım olarak sessizlik iyi bir başlangıçtır. Buna hepimizin ihtiyacı vardır. Sessizlikten sonra ise düzelme gelmelidir. Kardiyogramda düz çizgiden önceki noktaya geldik.

Yazıktır.

Çünkü hasta ölürse, geri dönüşü yoktur!

--------------

YENİDÜZEN için yazılan Yunanca özgün metinden çeviri: Çağdaş Polili 

--------------

Κυπριακός πατριωτισμός

Καμιά φορά η σιωπή είναι καλή μέθοδος να ξεπεραστεί μια κρίση. Μην μιλάς, να μην μιλώ τώρα που ‘μαστε νευριασμένοι. Θα πω και θα πεις πράγματα που θα πληγώσουν. Άσε καλύτερα να περάσει λίγος χρόνος χωρίς ένταση. Να καταλαγιάσει ο θυμός μου, να καταλαγιάσει κι ο δικός σου. Κι αφού ηρεμήσω να θυμηθώ γιατί θέλω να ‘μαστε μαζί. Να θυμηθείς κι εσύ! Όλα αυτά, μόνο αν και οι δυο θέλουμε να συνεχίσουμε αυτή τη σχέση. 

Δοκιμασμένο. Πετυχαίνει στις πλείστες των περιπτώσεων. Το προτείνω ανεπιφύλακτα!

***

Και για να αφήσουμε την αλληγορία, νομίζω ήρθε η ώρα να σηκώσουμε πάλι τα μανίκια. Όχι για καβγά, αλλά για να συνεχίσουμε από εκεί που μείναμε στο τραπέζι των συνομιλιών. Το επιβάλλει ο κοινός κυπριακός μας πατριωτισμός. Και θέλω να πιστώσω τις ηγεσίες με αρκετή δόση πατριωτισμού, αποφασιστικότητας και ωριμότητας, ώστε να μην επιτρέψουν την κατάρρευση των προσπαθειών που για τόσους μήνες καταβάλλουν. 

***

Το θέμα της λανθασμένης απόφασης της Βουλής για την ανάγνωση εγκυκλίου στα σχολεία σε κάθε επέτειο του ενωτικού δημοψηφίσματος, αλλά και τις συνέπειες από τις αντιδράσεις στην τ/κ πλευρά, συνεπικουρούμενες από τουρκικές παρεμβολές, το έχω εξαντλήσει. Δεν έχω άλλες γραμμές να αφιερώσω γι’ αυτό.

Αν στόχος δεν είναι να τελειώσει κάπου εδώ η διαπραγματευτική διαδικασία, θα πρέπει να ξεπεραστεί. Και ήδη δεν είναι εύκολη η διαχείριση αυτής της κρίσης, η οποία έχει ξυπνήσει φαντάσματα του παρελθόντος, μας έχει χωρίσει, κάποιους έχει φανατίσει, άλλους έχει θυμώσει και σε κάποιους έχει ικανοποιήσει το αίσθημα "δικαίωσης".

***

Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν υπάρχει πλάνο για το πώς θα αντιστραφεί αυτό το τρομακτικό κλίμα δυσπιστίας που έχει δημιουργηθεί και στις δύο πλευρές; Πώς θα ανακτηθεί η εμπιστοσύνη ανάμεσα στον κόσμο;  

Δυστυχώς, σε αυτό το επίπεδο οι ηγεσίες απέτυχαν να δώσουν ώθηση μέσα από την καλλιέργεια κουλτούρας συνύπαρξης, η οποία θα μπορούσε να ήταν πολύ πιο ενδυναμωμένη αν κατάφερναν να βρουν το δρόμο για την υλοποίηση μερικών έστω μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης.

Μάλλον είναι πολύ αργά πια να μιλάμε γι’ αυτά. Προέχει να καθίσουν οι ηγέτες στο τραπέζι των διαβουλεύσεων γιατί ο χρόνος τρέχει σε βάρος του επιδιωκόμενου στόχου, αν αυτός εξακολουθεί να είναι η εξεύρεση λύσης και η επανένωση του τόπου.  

***

Αν η κρίση τελειώσει κάπου εδώ, ίσως καταφέρουμε να τη δούμε από τη σκοπιά της διδαχής. Μάθαμε από αυτό. Και για να χρησιμοποιήσω και μια αρχαιοελληνική φράση ειπωμένη από τον κωμωδιογράφο Μένανδρο: «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» (Δηλαδή: Δεν είναι έξυπνος αυτός που επαναλαμβάνει τα λάθη του).

***

Αυτή είναι μόνο η δική μου σκοπιά των πραγμάτων. Η οποία θεωρώ ότι είναι υλοποιήσιμη μόνο στην περίπτωση που στόχος όλων είναι η κατάληξη σε συμφωνία. Αυτοί που είναι προσηλωμένοι και αφοσιωμένοι σε αυτή την επιδίωξη δεν μπορεί παρά να μην επιτρέψουν τη διολίσθηση της διαδικασίας των διαπραγματεύσεων.

Αρκετά διχαστήκαμε. Ας μην κλειστούμε πάλι σε «θύλακες». Η σιωπή ως πρώτο βήμα είναι μια καλή αρχή. Το χρειαζόμαστε όλοι. Για να ακολουθήσει η εξομάλυνση. Φτάσαμε τη γραμμή του καρδιογραφήματος λίγο πριν την ευθεία. Είναι κρίμα. Γιατί αν πεθάνει ο ασθενής, δεν θα ‘χει γυρισμό!