• Aday adayı

Bu mesleğe mensup erkek ve kadınlar seçim döneminden 3 ay önce şık giyinmeye başlarlar ve etrafa pozitif enerji verirler. Aday belirleme süreci yaklaştıkça yavaş yavaş sevgi yumağına dönüşürler. O büyük gün geldiğinde artık partileri için hayatını feda etmeye hazırdırlar, tüm partililerini çok sevmektedirler. Aday olduklarında bir gül gibi açarlar, olmadığında bir gül gibi solarlar. Daimi aday adayları vardır. 18 yıl boyunca bu görevi yürütenler bulunur. Amaç adaylık mıdır, amaç müdürlük müdür bilinmez.

• Cafe Devrimcisi

Aslında eylemi sever. Tavır göstermek önemlidir çok. İş yapmak istemez. Sürekli bir devrim planı içindedir. Küçük işleri sevmez. Küçük işler yapmaz. İş yapmaz. Bu Pazar bir okul boyayalım desen sana güler. Filtre kahve içer. Kahveden anlar. İnce zevkleri vardır. Sakalı vardır erkeklerinin, kadınları sarma sigara içer. Çok kaygılıdırlar. Çok duyarlıdırlar. Çok tembeldirler. Yabancı dil bilenleri en faydasız olanlarıdır. Hepsinin hayalinde bir kafe açmak, bir kitapçı açmak vardır. Açarlar ve sonra batarlar. Meslek sahibi değil görüş sahibidirler. Takatleri yoktur iş yapacak. Fikirleri çoktur. Tavır göstermeseler ölürler. İş yapsalar yine ölürler.

• Facebook parti holiganı

Normal dönemlerde makul insan gibi görünürler. Şaka yaparlar, şakayı anlarlar, şaka kaldırırlar, imalı ve iğneleyici konuşmazlar, mütevazı insan görünürler. Onları tanımayanlar olacakları bilmezler hiç. Seçim dönemi yaklaşınca “Hazırlıklar başladı” veya “Çalışıyoruz” diye mesaj vermeye başlarlar. Bu sürede onları takibi bırakmışsanız şanslısınız demektir. Eğer bırakmamışsanız içlerinden birer canavar çıktığını görürsünüz. Önce parti içindeki muhaliflere ayar çekerler. Seçim süreci başlayınca ise herkese saldırmaya başlarlar. Belki görevlidirler, belki de kendilerinde bu görevi görürler. En sevdikleri şey kamuoyu yoklamalarını çürütmektir. Bazen matematik kullanırlar, bazen “Para aldı” derler. Bazen de kısa keserler: “Seçimden sonra görüşürüz.” Seçimden sonra görüşmezler. Ayıp bilmezler, edep bilmezler. Bir şeye inandıkları yoktur. Solcusu ile sağcısı arasındaki tek fark isimleridir.

• Partileri üstü aydınlar

Genelde uluslararası fonlarla yaşarlar veya üniversitelerde çalışırlar. Siyaset onlar için banal ve ölümcül bir şeydir. Onlar ebedi doğrular için yaşarlar. Çok ulvi ve çok derin meseleleri çözmek üzeredirler her zaman. Pakistan’da kadın emeğinin verimliliği üzerine 32 makale yazmışlardır ve hatta sadece biri yayınlanmamıştır. 32’den bir çıkarılsa bile elde önemli bir şey vardır onlara göre. Makaleleri toplam 69 kişi okumuştur ve 2 tane sınıf arkadaşı atıfta bulunmuştur ama bunun önemi yok. Günlük hayatı tahlil etmek istemezler. Bu seviyeye hiç düştükleri olmaz. Ama arada-sırada Türkiye’ye ayar verirler. Türkiye, Rusya, ABD devlet başkanı, Çin ve Çek Devlet başkanı. Küresel düşünürler. 3 gün New York Times okumasalar kendilerini perişan hissederler.

• Köşe yazarı

Ülkede köşe yazarı olmayan ile okuryazar olmayan sayısı eşittir. Hiç köşe yazmamış insan neredeyse kalmamıştır. Gazete sayısı, okuryazar sayısına eşit olduğundan köşe çoktur. Her köşede bir köşe vardır. Her köşede biri vardır. Köşe yazarları gizli bir tarikat üyesidir: Köşe yazarlarını okuyanlar tarikatı. Birilerine laf ataralar, birbirlerini okurlar, Türkçe bilmezler. Ayrı bir dünyadır burası. Gizli, paralel, ayrı. Kendilerini etkilerler daha çok. Bir de siyasileri tuzaklarına düşürmüştürler.

• Bitkisel vekil ve müdür

İnsan sadece sebepsiz sever. Sebepsiz sever ve ister bir başka insanı. İktidar ve makam sebepsiz istenir mi? Bizde istenir. 40 yıl boyunca vekil seçilmek için uğraşan, seçilen var. Seçilir ama bir şey yapmaz. Herhangi bir konuda tavır da sergilemez. Tavır sergileyen vekiller olunca çok rahatsız olur. Tavırsız, eylemsiz, sessizdiler. Böyle sevilirler. Ağırbaşlı kadın ve erkektirler. Bir heykel bile daha hareketlidir. Müdür olmak için kendini paralayan bitkisel varlıklar da mevcuttur. Hangi daireye? Önemli değil. Parasından mıdır? Çoğu zaman bu bile değildir neden. Müdür olmak ister. İnşaat mühendisidir ama kültür dairesinde müdür görür kendini. Kültürle tek ilgisi kültür mantarıdır. Ama mesele müdürlüktür. Müdür olur, oturur, eski işleri devam ettirir. Neden? Kimse bilmez.

• Küskün partili

Ülkenin yarısı parti üyesidir. Parti üyelerinin yarısı küskündür. 19. yüzyıl aristokrat kadınları gibi kırılgandır, narindir, duygusaldır, burnu kalkıktır bazılar. Solcular arasında ilkeli küskünler ciddi sayıda vardır. Ama genelde bir şey alamayıp küskünler çoktur. Bir de bir şey almak isteyip küskün olanlar vardır. Seçimden önce küskündürler, seçimden sonra küskündürler.

• Sınıf atlamaya çalışanlar

Sınıf atlamak kolay değildir. İsteyince olmuyor. Tam atladın sanıyorsun bir ayağın dışarıda kalıyor. Sınıfını bileceksin, onu seveceksin, ona ihanet etmeyeceksin. Sürekli sınıf atlamaya çalışanlar var. Yükselmek. Daha yükseklere, daha “itibarlı” yerlere ulaşmak isteyenler var. Lüks bundandır. Bundandır borç. Bundandır eğreti görünen giysiler, arabalar, devasa evler. Atladıkça atlanılmaz olur sınıf. Bir hayat sınıf atlamakla geçer.