"Ankara, Ankara Güzel Ankara, Seni Görmek İster Her Bahtı Kara" dizelerinin yer aldığı şarkıyı çocukluğumuzda çok dinler ve okul korosunda seslendirirdik.
Şimdi gerçekten bahtımız karalar bağladı.

Bomba patlaması ile 95 insan parça parça oldu. Yüzlerce yaralı. İnanılmaz, dayanılmaz bir şey.

TV haberlerinde görürdük. Bağdat'ta, bilmem hangi şehirde patlayan bombaları. Suruç'tan, Diyarbakır'dan  sonra, şimdi çok daha ağırını Ankara'da gördük.
Evet, biz patlamasını görmedik.

2003'te Girne Kapısı’ndaki mitingde meydana konan, ama patlamadan bulunan iki bombayı da gördük.

O gün, gözlerimin önünde canlanmıştı. Eğer, o iki bomba bulunmasa ve patlasaydı, Girne Kapısı’nda Barış isteği ile toplanan on binlerce insanın, kadın, çocuk, genç,  yaşlı yüzlerce insanın parçalanmış bedenleri ortalığa saçılacaktı!

TV haberlerinde siyasi amaç için sivillerin içinde patlatılan her bomba olayını gördüğümde,  aklıma bu gelir.

Şimdi Ankara'da patladı.

Her birimizin tek tek, önünde, ya da içinde, bir anısı olan, Ankara Garının önünde patladı o bombalar...

Her birimizin pek çok ortak beklentisi, derdi ve sevinci olan Türkiye'nin pek çok güzel insanı parçalandı, yaralandı.

Yalnız bu olmadı.

Tarihi, kültürel ve siyasi pek çok ortak değerimiz, beklentimiz ve derdimiz olan Türkiye insanının, bu olaylarla aldığı duygusal yarayı, içine  sürüklendiği toplumsal kırılmayı  da görüyoruz, yaşıyoruz, hissediyoruz...

Bakın, bu olaydan sonra pür dikkat TV programlarını izliyorum. Büyük laflar ediyor bazıları.
"Bu olay kime yaradı" diye yorum istiyor, yapıyor, yapılmasını teşvik ediyor.

Olayın acısı üzerinden bu konuşuluyor.

"Kime yaradı ?"

Ağzımdan ağır küfürler dökülüyor.  En hafifi, "ameşilleyirevge".

Herkesi kendi siyasi meşrebi üzerinden acı içinde yoruma zorluyorlar.

Malum, Türkiye'de bitmeyen, "arkası yarın" dizilerine dönen seçim var ya, işte akıl arkasında yatan bu.

"Kime yaramış". Ulan kime yararsa yarasın.

Bu,Türkiye'ye, insanlığa, barışa, demokrasiye yaramadı. Türkiye insanına yaramayan, dünya insanlığına yaramayan, barışa, demokrasiye yaramayan  kime yararsa yarasın. Alsın başına çalsın.

"Gözüne, dizine vursun, yüreğine otursun, başına vursun".

Dün, Kahramanmaraş, Sivas katliamları,1 Mayıs 1977, 1980 darbesine kadar süren cinayetler, evet, birilerine yaradı. Ama Türkiye'ye insana yaramadı. Bu acıdan bal çıkartmaya çalışanlarında yediği bal, daha sonra kursaklarında kaldı. Ne darbeleri, ne makamları, ne de isimleri kaldı.

Bugün Suruç, Diyarbakır, onlarca askerin öldürüldüğü bombalı saldırılar, ölen asker, polis, gerilla, hepsi bir ananın evladı  gençler; evet,   ölümleri  Türkiye'ye, insanına, barışa, demokrasiye yaramıyor. Ama dün gibi bu acıdan birileri bal çıkartmaya çalışıyor. Dünküler gibi bunlara da yaramayacak.

Ama ne isterse olsun, bu acılar, Türkiye'ye, insana, demokrasiye, barışa yaramıyor...
Bizde bunu çok yaşadık.

1950'li yıllarda Gönyeli'de, Kördemenli Rum insanların öldürülmesi,  1960'lı yıllarda köylerden, yollardan toplanan Kıbrıslı Türklerin katledilip gömülmesi, Ayvasıl, Şillura vahşetleri.

1974; Atlılar, Muratağa, Aleminyo, Tatlısu da çoluk çocuk, genç yaşlı Kıbrıslı Türklerin vahşice  katledilmesi, Tirfonda emziği ile gömü yerinde bulunan altı aylık, daha Rumca, ana bile diyemeyin Kıbrıslı Rum çocuğun vahşice, anası ile birlikte öldürülmesi. Bugün gömü yerlerinde kemiklerini bulduğumuz  yüzlerce Kıbrıslı Rum gençlerin, ölümlerinden sonra kalan ve bulunan beden parçaları....

Evet, bütün bunlar, bu vahşetler, birilerine yaradı. Ama Kıbrıs'ın, Türkiye ve Yunanistan'ın insanlarının hiç birine, bütününe yaramadı.

60 yılı aşkındır, hala, barışı arıyoruz ve bu acı tarih, ayağımızda pranga olarak asılı, ilerlememizi engellemeye çalışıyor.

Bugün insanlar Mars'ta su bulmanın coşkusunu yaşarken, bizler bu coğrafyada, Doğu Akdeniz ile Orta Doğu'da, hala, 21. Yüzyılın içinde barış, demokrasi, herkesin siyasi ve hukuki eşitliği yolunda daha "alfabe" ile uğraşır haldeyiz.  

Devlet çıkarı, ulus menfaati veya ideolojik, politik, dinsel  amaçlar  için, bomba, silah, şiddet yolu ve dili ile hakimiyet kimde olacak ilkelliği içinde üstünlük yarışı içindeyiz.

Bir bombanın patlaması ile ölen parçalanan onlarca insanın acısı üzerinden ise, "bu kime yaradı" diye yorum yapmaya kalkışılıyor...

Lanet olsun terör ve şiddetin her türlüsüne. Ahmet Kaya şarkısında, "yasal mermisi ile komiser"diyor.

Merminin,silahın, bombanın, yasalına  da gayrı yasalına da lanet olsun.

Başımız sağolsun, barış ve demokrasi bu coğrafyaya yakışan tek şeydir. Artık Yeter, Anadolu'nun, Orta Doğu'nun, Kıbrıs'ın topraklarına en eski Çağlar'dan beri akan insan kanı son bulsun. 21. Yüzyılda artık buna dur denmeli, barış, demokrasi, halkların kardeşliği...