Seçimlerde “hangi siyasi akıl bize yönetecek” sorusuna yanıt vereceğiz.
Bir de tersi.
“Kimler bizi yönetmeyecek?”

*  *  *

Biliyorum şu soru hep yerinde duruyor:
“Kıbrıs’ın kuzeyini biz mi yönetiyoruz?”
Çok ciddi bir “kuşatma” yaşadığımız doğru.
Ve kimi zorunlu kimi gönüllü bir bağımlılık.
Ama halen yurdumuzun en azından yarısını yönetmeyi deniyoruz.
Ve istersek başarabiliriz.
En yakın örnek: Saat meselesi.
Daha eski örnek: Barikatların devrilmesi.

*  *  *

Sandığın şu özelliği de var.
Nefretlerimiz ve aşklarımız yarışırken...
Aslında “Başbakan” da seçiyoruz.
Ve o Başbakan hayatımıza dokunuyor.

*  *  *

Kimi Başbakan görmek istiyorsunuz?
Bu soruya da yanıt vermek zorundayız.

*  *  *

Kimseye “propaganda” yapacak değilim.
Bu seçimlerden herhangi bir parti “tek başına iktidar” olarak çıkmaz.
Elbette siyasi partiler potansiyellerini değerlendirerek kendilerine bu hedefi koyacak.
Doğaldır.
Ama bence tek başına iktidar mucizedir.

*  *  *

O halde seçmenin yüklenmesi gereken bir sorumluluk daha var.
“Koalisyon senaryoları”nı düşünecek.

*  *  *

Gezici ve CMIRS seri anketler yaptı.
Böylece “trend” yani “eğilimleri” değerlendirme fırsatı da bulduk.
UBP ilk anketten bugüne oy kaybetti, artırdı, dalgalandı.
CTP istikrarlı bir yükseliş izledi.
HP de eğilim aşağıya yöneldi.
DP, TDP, YDP ‘baraj’ sınırında gezindi.

*  *  *

Bu “trendlere” de bakarak diyorum ki;
Bir güçlü senaryo, Hüseyin Özgürgün’ün başbakanlığıdır.
Yani UBP-HP koalisyonu.
Aynı oranda bir diğer güçlü senaryo, Tufan Erhürman’ın başbakanlığıdır.
CTP-HP ya da CTP-HP-TDP Koalisyonu.

*  *  *

Elbette daha pek çok senaryo üretilebilir.
Ama en güçlü iki senaryo bunlardır.
Oy verirken ya da sandıktan kaçarken “hükümet senaryoları” bu nedenle önemlidir.