Kıbrıs adasında farklılıkların birliğinden ürkenler, milliyetçilikle körleşenler, toplumların kanını emerek hayata tutunanlar adeta insanlığı doğradılar!
Yıkım bıraktılar geride...
“Türkler” dediler...
“Rumlar” dediler...
Ne varsa "Türke Ruma" böldüler...
Kışkırttılar...
Sömürdüler...
Kandırdılar...
Yırttılar coğrafyayı orta yerinden, insanı kırdılar, umudu körelttiler.
Uslanmadılar!

***

Bu adanın güneyinde "Rumlar" dediğiniz zaman çok da anlamıyor geniş yığınlar...
Çünkü kendilerini Kıbrıs'a ait hissediyor, bu coğrafyanın kimliği, kültürü, kaderi ile anlam buluyorlar...
Peki ya kuzeyde?
74 savaşının hemen ardından adaya göç eden, yerleşen, burada büyüyen çocuklara dahi bir sorunuz!
- "Kıbrıslıyım" derler...
Sizinle bunun için dövüşürler…
Doğaldır, çünkü coğrafyaya benzerler…
Doğrusu fark etmez de, kimin, kendini nereye ait gördüğü, hangi etnik kimliğe, hangi kökene sarıldığı...
Mesele “ortak yurt” bilincidir ki, çokları bunu hazmedemez!

***

Kıbrıslı Türklere “Rum piçi” ya da “Bello Türk” diyen azınlığın lisanları farklı olsa da, kalp dilleri aynıdır aslında!
Siz bakmayınız birbirlerini kınadıklarına...
İğrençtirler…
Tıpkı Kıbrıslı Rumlara “Domuzdan post Gavurdan dost olmaz” diyenler kadar…
Bu adanın toprağına “kötülük” ekenlerdir onlar…
Dün de, bugün de…
Gün gele tarih “büyük insanlığı” kusacaktır üzerlerine…
Utanacaklar mı dersiniz?
Hiç sanmam!

***

İşlerine geldi mi “barışçı” postunu giyen bir kısım kan emici yarasa, her fırsatta Akdeniz’in mavisinde “leş” avına çıkar…
İzleriz kahırla…
Kıbrıs adasının bütününü ortak yurt bilmektir mesele…
Milliyetçi çatışmalardan miras ayrılıkçı imgeleri silerek, yeni bir kültürü çoğaltmaktır gelecek…
Ayrılıkçı ya da aynılaştırıcı dürtüleri reddetmektir yurtseverlik.
Nefret, kin, hınç, ötekileştirme eylem ya da söylemiyle toplumları kışkırtmak üzere çağdışı ezberi sürdürenlerin maskelerini düşürünüz ne olur.
Görebileceğimiz ve gösterebileceğimiz büyük başarı öyküleri vardır, hoşgörü sesleri, işbirliği adımları…
Ortak yurt, ortak gelecektir.
Ne olursa olsun.