Tatar “Türk Evi”nin açılışında göründü New York’ta, Nikos Anastasiadis ise Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nda konuştu.

Kıbrıslı Türklere haksızlık mı?
Hem evet, hem hayır!

Çünkü Tatar orada konuşsaydı eğer zaten Kıbrıslı Türklerin sesi olmayacaktı.
Türkiye’nin sesi olacaktı.

Ya da aslında Erdoğan konuşacak, Tatar dudaklarını oynatacaktı.

O zaman ortada bir “eksiklik” yok!
Niye?
Çünkü zaten Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, New York’ta Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nda konuştu.
Aslı konuştu, taklidi yerine!

Peki, Erdoğan, neden “KKTC’nin tanınmasını” istemedi!
Birleşmiş Milletler huzuruna çıkmışken…
Hep şu soruyu yöneltiyorum, hep de yanıtsız kalıyorum.
Kıbrıs’ta “İki ayrı devletli” çözümden söz edenlerin, önce bu iki devletin “hangi iki devlet” olduğunu açıklaması gerekiyor.

Biri “KKTC” mi?
O zaman niye tanınmasını istemiyorsunuz?

İkincisi “Kıbrıs Cumhuriyeti” mi?
Hani Türkiye’nin “Bölünemez ya da başka bir devletle birleşemez” diye Anayasası’na “garantör” olduğu ülke mi?

Samimiyet de yok…
Tutarlılık da…

İşte Birleşmiş Milletler Genel Kurulu!
Tam da yeri…
“KKTC’yi tanıyınız” desenize kararlı bir ses tonuyla!
Öyle “egemen eşit, uluslararası statü” falan bin dereden laf getirip de “KKTC”nin adını anmazsanız ortada ya bir mahcubiyet ya da yalan var demektir.

“KKTC” diyenin ağzına kırmızıbiber mi sürüyorlar, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nda!

Diyemezsiniz!
Çünkü bir ülkenin toprak bütünlüğüne aldırmadan güç nizamıyla etnik temelli ayrı bir devlet kurar ve tanınma isterseniz, biri çıkar size kendi ülkenizi sorgulatır.

Kıbrıslı Rum mülkü üzerine, “KKTC yurttaşı” mimar yaratarak külliye çizmeye benzemiyor “devlet” işi!

Böylece geriye Ada’nın kuzeyinde bir “alt yönetim” ve “iki devlet” yalanıyla uyutulan bir yığın insan kalıyor.
Bir de Kıbrıslı Türklerin görünmezliği ve gelecek belirsizliği…