Ünlü Kalkanlı virajı

Bundan sonraki durağımız Kalkanlı yani Kapudi… Burada da bir Kıbrıslıtürk okurum, bir Kıbrıslırum okurumla birlikte bizi bekliyor… Bize olası bir gömü yeri göstermek üzere bekliyorlar…

Onlarla buluşuyoruz, bize bildiklerini anlatıyorlar… 1974’ten hemen sonra – belki 1975’te – şiddetli yağışlar bir gömü yerini açığa çıkarmış ve askeri botlar görmüşler…

Aslında Kayıplar Komitesi tarafından bu bölgede çok geniş kazılar yapıldı fakat hiçbir ize rastlanmadı. Pek çok Kıbrıslıtürk okurum ısrarla özellikle bu bölgede olası bir gömü yeri olduğu hakkında yıllardır bilgi veriyorlar – burası Omorfo’dan Kalkanlı’ya giden büyük virajın altında bir bölge… Şimdiki yol 1974’ten sonra yapılmış ancak eski yol hala görülebiliyor… 2005 yılından başlayarak şimdilere kadar pek çok Kıbrıslıtürk okurum bana Kıbrıs’ın güneyinden Omorfo’ya yerleştirildikleri zaman, Omorfo’ya giderken buralarda bazı gömü yerleri gördüklerini, hatta kolların bacakların toplu mezardan dışarı çıktığını, bunların düzgün biçimde gömülmemiş olduğunu hatırladıklarını anlatıyorlar. Aradan geçen yıllar boyunca bu bölge fazlaca ellenmiş – askerler optik hat geçirmek üzere burada kazı yapmışlar, yeni yol için kazılar yapılmış ve bazı bilgilere göre de buradaki gömü kaldırılıp başka bir yere götürülmüş.
Kıbrıslıtürk okurum bir başka şahide telefon ediyor ve o da bölgeye gelerek aynı şeyi hatırladığını anlatıyor:

Yağmurlardan sonra ortaya çıkan botlar… Daha o zamanlar bu gömünün kaldırılarak mezarlığa ya da başka bir yere taşındığını duymuş…
Onlara teşekkür ederek Lefkoşa’ya dönüyoruz.
Hemen sonrasında Kayıplar Komitesi buralarda yeni bir kazı başlatıyor ama gene herhangi bir sonuç yok…
Belki bir gün buralara gömülmüş “kayıp” şahıslara ne olduğunu, onları kimlerin alıp nerelere götürüp gömdüğünü öğreniriz…
Bu arada araştırmalarımızı sürdüreceğiz ve Omorfo’dan Kalkanlı’ya giden büyük virajın altındaki olası gömü yeri hakkında bilgi sahibi olan bir tanık bulmayı umacağız…
Sessizliği bozup olası gömü yerleri hakkında bize bilgi veren tüm cesur okurlarıma teşekkür ediyorum ve tıpkı onlar gibi başkalarının da konuşması için herkesi yüreklendirmek istiyorum – geçmişin yaralarını ancak böyle iyileştirebiliriz… Ne kadar sessiz kalırsak yara o kadar daha çok büyüyecek, derinleşecek ve asla iyileşmeyecek… Ne kadar konuşursak, yıllardır acı içinde bekleyen “kayıp” yakınlarına bir sayfayı kapatıp hayatlarına devam etmeleri için bir şans sunmuş olacağız… Acı ve ıstırap yüklü yurdumuzda bu önceliğimiz olmalı…

Pazartesi devam edecek...