Tayfun Çağra

Spor arabasına bindi, gaza bastı. Gideceği belli bir yer yoktu, sadece hava atmaktı amaç… Genç sayılırdı, henüz 32,33 yaşlarında… Amcasıyla şato denebilecek bir evde yaşıyor, amcasının aileden gelen parasıyla çoğunluğu imrendirecek bir hayat yaşıyordu.
15-16 yıl olmuştu amcasıyla yalnız kalalı… Anne-babası ve bir kardeşi uçak kazasında ölmüşlerdi. Kendilerine ait bir pırpır uçakla ormanlık bir alana düşmüşler, o kazada kurtulan olmamış ancak uçağın neden düştüğüyle ilgili bugüne kadar bir bulguya rastlanmamıştı.
Spor arabasıyla bir tur atan Henry, işletmelerinin merkezine, amcasının yanına gitmişti. Aslında yaşı işlere hakim olması, amcasının elinden yükü alması için uygundu ancak çok da hevesli değildi buna… Zaten amcası da bu konuda çok istekli değildi. Hatta biraz uzak durmasının da hoşuna gittiğini söylemek mümkündü. İşleri bildiği gibi yönetiyor, soran sorgulayan yok, şirket yönetim kurulu da öylesine ‘yasal zorunluluk’ gereği orada olan bir kurul durumundaydı.
Herşey yolunda gidiyordu… Ta ki uçak kazasında öldüğü sanılan kardeş ortaya çıkana kadar… Aniden çıktı geldi, “ben kardeşinim” dedi Scot, Henry’ye… İnanmak çok mümkün değildi tabii ki… Öyle de oldu, kardeşi olduğundan emin olana kadar birkaç gün geçti. Dedektifler, aile yakınları, akrabalar dahil oldu kardeşi tanımlamaya… Sonunda karar verildi, Scot, Henry’nin kardeşiydi. Bu gelişmeyi geç öğrenmişti amcaları… Soruşturma yapılırken Scot, amcadan gizli tutulmasını istemişti.
Peki ama bu gizliliğin ve 16 yıldır ortaya çıkmamasının sebebi neydi. Neden şimdi?
Bunların yanıtını alacaktı Henry ancak önce Scot’ın da amcasıyla bir konuşma yapması gerekiyordu. İkisi yalnızdılar amcalarının ofisinde…
Yıllar geçti amca, nasılsın? Gerçi ben seni çok iyi gördüm!
Evet, iyiyim Scot, sen nasılsın, senin yaşadığını görmek bizi o kadar sevindirdi ki! Dedi amcaları ama tedirgin olduğu her halinden belliydi. Biraz daha sohbet ettiler böyle ama Scot’ın söyledikleri hep amcayı iğneleyici, rahatsız edici şeylerdi. Terledi, sırılsıklam oldu, ateş bastı ama yine de Scot’ı görmelerinin ne kadar sevindirici olduğunu söyledi durdu amca…
Sohbet bitti, Scot, Henry’nin yanına gitti. Bu akşam seninle uzun uzadıya konuşalım Henry, bilmediğin o kadar şey var ki… Bu anlattıklarımdan sonra senin yardımını isteyeceğim. Yapacağım şey sensiz olmaz çünkü…
Henry çok merak etmişti ama akşamı beklemek zorundaydı çünkü Scot’ın daha yapacakları, konuşmak istediği kişiler vardı. Henry’nin çok merak etmesi yine de akşama kadar olan zamanı spor arabasıyla geçirmekten engellemedi onu… Kız arkadaşıyla akşama kadar gezdi. Göle gitti, yüzdü, at bindi, kasabanın cafelerini turladı sonra da ev denen şatoya geldi. Kardeşi onu bekliyordu, oturdu karşısına;
Amcamız ailemizin katili dedi Scot.
Henry bişey diyemedi.
Yıllardır ‘öldü’ bildiği, bir anda karşısına çıkan kardeşine mi inanmalıydı yoksa yıllardır hiç sorunsuz yaşadığı, bir eli balda, bir eli yağda yaşatan, en ufak sorununda hep yanında olan amcasının masum olduğuna mı? Bu ikilemi kaldıramadı Henry, önüne ne geldiyse yıktı, devirdi, kapıyı vurdu çıktı.
Pek kabullenememiş olabilir belki ama yavaş yavaş içindeki kuşku gerçeği ona gösterecekti diye geçirdi içinden Scot ve kaç gündür görüştüğü kişilerle planladığı oyunu hayata geçirmek için kolları sıvadı. Kalktı yerinden, telefonda konuşa konuşa dışarıya çıktı, arabasına bindi ve yolda iz bırakacak bir cayırtıyla yola koyuldu.
***
Derken bir anda televizyon kapandı.
Nedir be hanım yaptığın ama…,
E hade canım da sabah oldu neredaysa… Sabah işe galkamaycan ha!
Ettin içine filmin… Tam da ortaya çıkacaydı her şey…
Bişey değil yahu, gene gor da görün o zaman tamamını… Hem çocuklara söyle da bulsunnar sana internetten sora da gör. Hade hade, ihtiyarladın artık, nedir bu saatlara gadar televizyonun garşısında… Bişey olacak sana da duymaycayık ha!..
İşşallah olur da gurtulursunuz siz da ben da.