Dila ŞİMŞEK

Mustafa Alhadi, Irak Erbil’de doğup büyümüş. Liseden mezun olduktan sonra, üniversiteyi yurtdışında okumak istediği için, araştırmaya başlamış. Bir gün ailesi, yakınlarının tavsiyesiyle Alhadi’ye Kıbrıs’ta okuma fırsatı sunmuş. Sonrasında ise Eczacılık okumak için 2011 yılında buraya gelmiş. Şimdi ise, bitirdiği bölümde eğitim görevlisi olarak çalışıyor.

Irak’tan buraya büyük hayaller ve umutlarla geldiğini söyleyen Alhadi, Türkiye’ye sık sık seyahat ettikleri için İstanbul’a aşina olduğunu, fakat Kıbrıs’ı hiç bilmediğini dile getiriyor. Buraya gelirken, Türkiye’ye benzer veya daha iyi bir ülke olduğunu varsaydığını anlatan Alhadi, gelip çok fazla açık alan görünce şaşırdığını dile getiriyor. “Açıkçası başta acaba yanlış yere mi geldim diye bile düşündüm. Burada şehirleşme pek fazla olmadığından biraz garipsedim” diyor. “Sonrasında ise, Kıbrıs’ın kuzey ve güney olarak iki farklı devletten oluştuğunu öğrendim. Gelmeden önce bunu bilmiyordum. Öğrendiğimde ise hem üzüldüm hem de hayrete düştüm” diyen Alhadi, bu noktada önyargılı olmayı bırakıp, bölgeye ve halka bir şans vermeyi seçtiğini söylüyor.

“İlk geldiğimde dil konusunda sorun yaşadım”

Alhadi, Türkçe’yi hâlâ öğrenemediğini belirterek, ilk geldiğinde yaşadığı en büyük sorunun dil farkı olduğunu anlatıyor. İngilizce kullanımının daha yaygın olduğunu sanmış, fakat günlük ihtiyaçlarını karşılayabileceği alanlardaki insanların İngilizceyi pek bilmediğini fark etmiş. “Benim geldiğim sene, etrafta bu kadar fazla yabancı öğrenci, mağaza ve restoran yoktu. İmkanlar daha kısıtlıydı. Sosyal alanlarda İngilizce konuşan insan sayısı daha azdı. Gezmek istediğimde ise, şimdiki kadar seçeneğim yoktu” diye anlatan Alhadi, günlük yaşamında kullanabilmek için Türkçesini az da olsa geliştirdiğini söylüyor.

“İnsanların farklı tutumuna maruz kalmadım”

Alhadi, çevresinde hep Kıbrıslılarla olduğunu ve şimdiye kadar hiç farklı bir tutuma maruz kalmadığını anlatıyor. “Geldiğimde yabancı öğrenci şimdiki kadar fazla değildi. Sanırım bu yüzden, yerli halk da daha cana yakındı. Ancak sonrasında yabancı nüfusun artmasıyla bazı sorunlar yaşandığı için insanlar daha önyargılı olmaya başladı” diyor.

“Kıbrıs ve Irak’ın hem benzer hem farklı yönleri var”

Alhadi, Kıbrıs ve Irak arasında kültürel benzerlik ve farklılıklar gözlemlediğini belirtiyor. “Ne yazık ki Irak’ta da Kıbrıs’ta olduğu gibi iki farklı ‘hükümet’ var. Bunlar, Kürdistan Bölgesel Hükümeti ve Irak Federal Hükümeti. Bu iki hükümet dış ülkeler ile ilgili kararlar alacağında birlikte çalışıyor. Ben anne tarafından Kürt, bana tarafından ise Arap’ım. Bunun dışında ise, çoğu şey farklı. Konuşma şeklinden tutun, günlük hayatta davranış şekline kadar her şey farklı. Örneğin burada her yerde bar bulabilirsiniz, fakat Irak’ta içki satan belli birkaç mekan var. Hayata bakış ve olayları algılama şeklimiz birbirinden çok farklı. Özellikle kadınlar, bizim ülkemizde daha baskı altında. Ben şahsen, bu tip konularda Kıbrıs’ı daha iyi buluyorum. Kıbrıs kültürünü ve insanların özgün, rahat olmasını seviyorum” diye anlatıyor. Alhadi, burada yaşamın kendisi için daha kolay olduğunu söylüyor.

“2003’te Irak’ta zorunlu askerlik kalktı”

Alhadi, Kıbrıs’ta hâlâ zorunlu askerlik olmasından duyduğu şaşkınlığı da dile getiriyor. “20032te geçen bir yasa ile Irak’ta zorunlu askerlik kalktı. Bu yüzden hep bu fikre alışkın olarak büyüdüm. Ancak buraya gelip arkadaşlarımdan askerliğe gideceklerini öğrendiğimde şok olmuştum. Burası daha modern bir ülke olduğu için, askerlik zorunluluğunun kaldırıldığını sanıyordum. Ülkemde, gönüllü olarak askerlik var ve karşılığında devlet sanki bir meslekmişçesine aylık maaş veriyor” diye anlatıyor.

“Okulu bitirdikten sonra burada kalmak istedim, ancak bu pek kolay olmadı”

Alhadi, okulunu bitirmeye yakın burada kalma kararı aldığını ancak yabancı uyruklu birinin okul olmadan burada yaşamasının kolay olmadığını ifade ediyor. “İçişleri Bakanlığı’na giderek burada kalmak için ne yapmam gerektiğini sordum. Ya okuyacaksın, ya çalışacaksın, ya da evlenmelisin dediler. Ben o dönemde bunlardan hiçbirini istemiyordum. Ne gibi bir iş bulabileceğimden de emin değildim. O dönemde, yerli halkın burada çalışıp okumadan kalan öğrencilerin suça yelteneceğinden korktuğunu da bilmiyordum. Ancak sonrasında, derslerimde başarılı olduğum için bölüm başkanımız bana kendi bölümümde öğretmen olmayı teklif etti, ihtiyaçları varmış… Hiç böylesine bir düşüncem yoktu, fakat Eczacılık Bölümünde öğretmenlik yapmaya başladım. Bu sayede de burada eve çıkıp, kendime bir yaşam kurdum” diyor. Daha ne kadar kalacağını bilmediğini, fakat yakın zamanda ayrılmayı planlamadığını ekleyen Alhadi, kurduğu yaşam ile mutlu.

Kıbrıs’ta neyi değiştirebilmek isterdiniz?

“Değiştirmek isteyebileceğim iki şey var. İlki ekonomi. Buraya ilk geldiğimde Dolar 1.70 TL idi. Şimdi ise döviz kurları malum… Bunun yanı sıra, küçücük adada kullanılan dört farklı para birimi olması bana çok mantıksız geliyor. Okula Dolar, eve Sterlin, mobilyaya Avro, günlük ihtiyaçlarımıza Türk Lirası ile ödeme yapıyoruz. Sebebini ise bir türlü anlayamıyorum. Bir para birimini kullanıp, maaşımızı o para ile alıp harcamalarımızı da onunla yapmak varken neden herkes döviz üzerinden ödeme istiyor? Değiştirmeyi, dileyeceğim diğer bir şey ise, KKTC’nin uluslararası kavramda tanınmasını isterdim. Her ülkenin tanıdığı bir devlet olabilmesini umuyorum.”