Kulaklarımı Kapayıp Hayal Ediyorum

Birleşik, barış içerisinde bir Kıbrıs… Tüm sakinlerini kucaklayan bir ülke… Bağımlılıklar, korku, kin, düşmanlık olmaksızın, kendi yurtlarının Kıbrıslı efendileri… Umudun, hayalin, sevginin Kıbrıs’ı… Bölücü hattı olmayan bir Kıbrıs… Silahsız bir Kıbrıs… Kulaklarımı kapayıp hayal ediyorum: Barış, barış, barış…

Bir kişinin ülkesi için hayal görmesi çok mudur? Bir süre sonra ellerimi kulaklarımdan çekiyorum. Kutuplaşma. Yine aynı yerdeyiz. Herkesin hedefi olarak varsayılan bir ihtimal karşısında bölünmüş bir haldeyiz. Herkes herkese karşı. Bu oyunu iyi biliyoruz. Maç, 2004’ün  tekrar maçıdır.

Toplumlar içerisinde hayalperestler, romantikler, saflar ve en kötü kategori olarak hainler vardır. Diğer yanda, şüpheciler, kuşkucular ve en kötü kategori olarak çözüm istemeyen ret taraftarları vardır. Maç iki toplumlu olarak da “oynanıyor”. Bir tarafın diğer tarafa sorumluluk yüklemesi yıllardır en sevdiğimiz oyundur.      

*  *  *  *

Halkın da aktif bir şekilde katılım gösterdiği son ciddi çözüm bulunma çabasından on iki yıl sonra iletişim ile ilgili faktörler dramatik bir şekilde değişti. Sosyal medya, hepimizin attığı her adımı açıkça kamuoyunun değerlendirmesine sunuyor. 2004 yılında, arabalara yapıştırılan  “HAYIR” ve “EVET” çıkartmalarının, meydanlarda ve sahalardaki mitinglerin dönemiydi. Bugün ise Facebook dönemidir.   

Facebook iletişim biliminde korkunç bir araçtır. Ayrıca kontrol edilemez bir noktadadır. Eğer bilgi edinmek Facebook’a dayandırılırsa tehlikelidir de. Orada ciddi ve bilimsel çalışma yapılmış analizlerden tamamen asılsız olan birçok şey bulunabilir. Bu asılsız bilgiler anlamsız sansasyon yaratır ve olumlu perspektifleri zayıflatırlar.

Bu asılsız bilgileri sürekli önümde buluyorum. İstesem de istemesem de… Önümde bilgisayar ve Facebook açık, yüzüme yansıyor. Hatta çeviri ile bir tuşa basmakla bir dilden diğer dile doğrudan çeviri de yapılabiliyor. Facebook’un gücü bu derecededir. Geçtiğimiz Salı günü, Nikos Anastasiadis’in hasta olduğu için Mont Pelerin’e gidemeyeceğini okumuştum. Geçtiğimiz gün AKEL’a yönelik (ki AKEL’in müzakereler karşısındaki tutumu şaşırtıcı denecek kadar yardımcı ve katkı koyucudur) sert eleştirileri okuyordum. Her gün, Kıbrıs sorununun çözümü boyutlarının korkunç bir şekilde analiz edildiğini görüyorum. Kara çerçeve, büyük harfler ve korkutan fotoğraflar… Öte yandan, muhtemel bir referandumda henüz ne yapacaklarına karar vermemiş kişiler ile ilgili çok ağır ithamlarda bulunulduğunu da görüyorum. Psikolojik boyutları dikkate almayan, kaba saba ithamlar… Kişiyi çözüme olumlu oy vermek için ikna etmenin yolu bu değil…              

*  *  *  *

Soğukkanlılık yoksunluğu vardır. Bu yurtta krizlerin ve ciddi durumların ele alınması ile ilgili bir meselemiz vardır. Şüpheciyiz. Savunma yapmayı öğrendik. Kolay güvenmiyoruz. Akdenizliyiz. Sabırsızız. Kolay sinirleniyoruz. Susamıyoruz. Diğer görüşe rahatça tahammül edemiyoruz. Çatışıyoruz. Bildiğimizi, olayların içerisinde olduğumuzu göstermek istiyoruz. Böyle olunca da sormadan sorgulamadan Facebook’a çiğ bilgiler atıyor, karmaşa ve korku salıyoruz.      

Siyasilerin beyanatlarını analize hiç girmiyorum. Bu beyanatlar başka bir büyük konudur. Çok belirgin bir politikadan yol çıkılıp yapılan açıklamalardır.

*  *  *  *

Kritik, belki de tarihe geçecek anlardayız. Kendi kendime 2004 yılının tekrarını yaşamama sözü verdim. Kimseyle kavga etmeyeceğim. Ne aile buluşmalarında, ne arkadaş toplantılarında… Konuşursam, aklı başında, ılımlı ve mantıklı konuşacağım. Facebook aracını olumlu boyutu ile kullanacağım. Barış ile ilgili grup aktivitelerine katılıp kimseye düşmanlık yapmaksızın görüşümü ortaya koyacağım. Her türlü görüşe saygım vardır ve tahammül edebilirim. Üstelik barış ve demokrasinin oluşturucu unsurları, tolerans, anlayış ve diğer görüş karşısında kendi argümanlarını mantık silsilesine göre sıralamaktan başka ne olabilir ki…    

Her isteyen beni olumsuz yönde eleştirmekte özgürdür. Hiçbirine yanıt vermeyeceğim. Yeniden kulaklarımı kapayıp yarının Kıbrıs’ını hayal ediyorum. Barışın Kıbrıs’ını…

---------------------------------------

YENİDÜZEN için hazırlanan özgün Yunanca metinden çeviri: Çağdaş Polili

---------------------------------------

Κλείνω τ’ αυτιά και ονειρεύομαι

Μια Κύπρο ενωμένη, ειρηνική. Μια χώρα που να αγκαλιάζει όλους τους κατοίκους της. Τους Κύπριους κυρίαρχους στον τόπο τους, χωρίς εξαρτήσεις, χωρίς φόβο, μίσος, έχθρα. Την Κύπρο της ελπίδας, των ονείρων, της αγάπης. Την Κύπρο χωρίς διαχωριστική γραμμή. Την Κύπρο χωρίς όπλα. Κλείνω τ’ αυτιά και ονειρεύομαι: Ειρήνη, ειρήνη, ειρήνη…

Είναι πολλά να ονειρεύεται κανείς για την χώρα του; Μετά ελευθερώνω τα χέρια από τ’ αυτιά. Πόλωση. Να ‘μαστε πάλι στα ίδια. Μοιρασμένοι απέναντι σε ένα ενδεχόμενο που υποτίθεται είναι στόχος όλων. Όλοι εναντίον όλων. Το παιχνίδι το ξέρουμε καλά. Ο αγώνας είναι επαναληπτικός αυτού του 2004.

Εντός των κοινοτήτων οι μεν είναι οι ονειροπόλοι, οι ρομαντικοί, οι ευκολόπιστοι, στην χειρότερη εκ των κατηγοριών, οι προδότες. Οι δε, είναι οι καχύποπτοι, οι σκεπτικιστές, στη χειρότερη εκ των κατηγοριών οι οπαδοί της άρνησης, αυτοί που δεν θέλουν λύση. Ο αγώνας «παίζεται» και δικοινοτικά. Η επίρριψη ευθυνών της μιας πλευράς στην άλλη, είναι το αγαπημένο μας  παιχνίδι εδώ και χρόνια. 

*  *  *  *

Δώδεκα χρόνια μετά την τελευταία σοβαρή προσπάθεια για επίτευξη λύσης, στην οποία ενεπλάκη ενεργά ο κόσμος, τα δεδομένα σε ότι αφορά στην επικοινωνία και τη διάδραση έχουν αλλάξει δραματικά. Τα social media δίνουν βήμα στον κάθε ένα από εμάς για δημόσια έκφραση άποψης. Το 2004 ήταν τα αυτοκόλλητα του «ΟΧΙ» και του «ΝΑΙ» στα αυτοκίνητα, οι συγκεντρώσεις στις πλατείες και στα στάδια. Σήμερα είναι το Facebook.

Φοβερό εργαλείο το Facebook στην επικοινωνιολογία. Αλλά και ανεξέλεγκτο. Επικίνδυνο, αν κανείς βασίζει την ενημέρωσή του σε αυτό. Εκεί μπορεί να βρεις από σοβαρές και μελετημένες αναλύσεις, μέχρι και πληροφορίες εντελώς ανυπόστατες οι οποίες όμως δημιουργούν αναίτια εντυπώσεις και αποδυναμώνουν τις θετικές προοπτικές.

Τα βλέπω συνεχώς μπροστά μου. Είτε το θέλω είτε όχι. Έχω ανοιχτό τον υπολογιστή και το εργαλείο του Facebook, μου τα εμφανίζει κατάφατσα, με άμεση μάλιστα μετάφραση από τη μια γλώσσα στην άλλη με το πάτημα ενός κουμπιού. Αυτή είναι η δύναμη του Facebook. Την περασμένη Τρίτη, διάβασα ότι ο Νίκος Αναστασιάδης δεν θα μεταβεί στο Μοντ Πελεράν γιατί είναι άρρωστος. Την προηγούμενη μέρα, διάβαζα επικρίσεις κατά του ΑΚΕΛ (του οποίου η στάση απέναντι στις διαπραγματεύσεις είναι μέχρι παρεξηγήσεως υποβοηθητικές). Καθημερινά, βλέπω πτυχές της λύσης του Κυπριακού να αναλύονται με τρόπο φοβικό. Σε μαύρο πλαίσιο, με κεφαλαία γράμματα και φωτογραφίες που τρομάζουν. Από την άλλη βλέπω να εξαπολύονται βαρύτατες κατηγορίες εναντίον ανθρώπων που δεν αποφάσισαν ακόμα πώς θα τοποθετηθούν σε ένα ενδεχόμενο δημοψήφισμα. Εντελώς αψυχολόγητα… δεν είναι τρόπος αυτός να πείσεις κάποιον να ψηφίσει υπέρ της λύσης.

*  *  *  *

Λείπει η ψυχραιμία. Έχουμε ένα θέμα με την διαχείριση κρίσεων και σοβαρών καταστάσεων σε αυτό τον τόπο.  Είμαστε καχύποπτοι. Μάθαμε να αμυνόμαστε. Δεν εμπιστευόμαστε εύκολα. Είμαστε μεσογειακοί. Είμαστε ανυπόμονοι. Νευριάζουμε εύκολα. Δεν μπορούμε να σιωπήσουμε. Δεν ανεχόμαστε εύκολα και την άλλη άποψη. Τσακωνόμαστε. Θέλουμε να δείχνουμε ότι ξέρουμε κιόλας. Ότι είμαστε μέσα στα πράγματα. Και ρίχνουμε ανεπεξέργαστες πληροφορίες στο Facebook προκαλώντας σύγχυση και φόβο.

Δεν αναλύω τις δημόσιες τοποθετήσεις πολιτικών. Αυτές, είναι άλλο μεγάλο κεφάλαιο και αυτές είναι υποκινούμενες από πολύ συγκεκριμένη πολιτική, η οποία κάθε άλλο παρά μη επεξεργασμένη και καθοδηγούμενη από έλλειψη ψυχραιμίας μπορεί να ερμηνευτεί.

*  *  *  *

Οι στιγμές είναι κρίσιμες, ίσως καταστούν ιστορικές. Την επανάληψη του 2004 υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα την ζήσω. Δεν θα μαλώσω με κανένα. Ούτε σε οικογενειακές συγκεντρώσεις, ούτε σε φιλικές συνάξεις.  Αν μιλώ, θα μιλώ νηφάλια, ήπια και λογικά. Το εργαλείο του Facebook θα το χρησιμοποιώ με τη θετική του διάσταση. Συμμετέχοντας σε ομαδικές δράσεις ειρήνης και παραθέτοντας την άποψή μου χωρίς να εχθρεύομαι κανένα. Σέβομαι και ανέχομαι την κάθε άποψη. Άλλωστε ένα από τα συστατικά στοιχεία της ειρήνης και της δημοκρατίας, δεν μπορεί, παρά να είναι και η ανεκτικότητα, η κατανόηση και η παράθεση επιχειρημάτων και λογικής απέναντι στην άλλη άποψη.

Και όποιος θέλει, είναι ελεύθερος να με κατηγορήσει. Δεν απαντώ σε κανένα. Ξανακλείνω τ’ αυτιά μου και ονειρεύομαι την Κύπρο του αύριο. Την Κύπρο της ειρήνης.