İnşaat mühendisi bir dostumla konuşuyorum.
“İşler nasıl?”
İş yok, diyor.
“Peki, ne yapıyorsunuz” diyorum.
“Oturuyoruz.”
İster istemez merak ediyorsunuz, nasıl geçiniyor bu insanlar, diye…
“Kira gelirin var sanırım?”
“Yok!”
“Nasıl geçiniyorsun?”
“Kredi kullanıyorum.”

*  *  *

Borçlanarak yaşıyoruz ve bu yöntemi kullananların sayısı giderek artıyor.
Kimi sahip olduğu “gösterişli hayatı” sürdürmek için bu yöntemi tercih ediyor.
Kimi yaşamak için!
Çocuğun özel okulu ya da evdeki bakıcı derken hayat seviyelerimiz değişmiyor ama borçlar artıyor.

*  *  *

Güneye geçtim aylar aylar sonra ve kendimi ilk kez bu kadar “yoksullaşmış” hissettim.
“9 Euro” diyorlar sana sıradan bir menü için!
Hani “9 lira” der gibi…
100 lira senin için!

*  *  *

Bir ara vitrinlere bakarken, hesap makinesine dönüşen gözlerimizle birbirimizi onaylayarak “uygun” dedik, “bu fiyatlar iyi…”
Fark ettik ki “ikinci el” mağazasıymış!
Kapıdan giren yoksul yabancı işçilerle göz göze geldik…

*  *  *

Adanın kuzeyinde yaşanan büyük yoksullaşma çok daha gözle görülür oldu şimdi…
Üstelik bu “yoksulluğu” yaşayan bizler, bir savaşın ardından, Girne ve Mağusa Limanı’nın, Karpaz’ın ve Omorfo’daki onca narenciye tarlasının, yüzlerce fabrika ve otelin üzerine konduk.
Yirmi sene elektrik kullandık tek kuruş ödemeden!
Böylesi bir “hazır”a rağmen bu durumdayız, düşünsenize…

*  *  *

İyi de bankalarda mevduatlar artıyor halen…
Söylemiyorlar elbette, “yüksek mevduatlar” kaç kişiye ait!
Kim zenginleşiyor sahi, ah bir bilebilsek gerçekten…

*  *  *

74’ten bugüne yaşadığımız düzen “ayrı bir devlet” yapılanmasıdır.
Güya egemendir!
“Garantör”ün emrinde bir düzendir ve başımıza buyruk bir hayattır…
Şimdi…
Ledra caddesinde en fazla külahta bir dondurma alarak yürüyüş yapmak geliyor elimizden…
Halinizi sorarlarsa eğer “uçaklarımız, helikopterlerimiz, tanklarımız, füzelerimiz var” demek serbesttir!
İHA’lar SİHA’lar da dondurmanın üzerinde fındık fıstıktır artık!